Opa je moet niet zeuren…

Ik ben een Opa van bijna 83 jaar. Een van voor de tweede wereldoorlog. Een van niet lullen maar poetsen. Drie kinderen drie kleindochters en vier kleinzoons allemaal netjes opgevoed
studeren goed en ik ben apetrots op het stel. En Gods wonder sinds twee jaar nog eens Opa van een tweeling , twee meisjes.

Ik ben rechts geboren en opgevoed ben nog steeds rechts en mijn nageslacht is dat ook .Ik weet wat ellende is,de tweede wereldoorlog, maar ook wat luxe is. Heb gestudeerd en mezelf een slag in de rondte gewerkt om de luxe te vergaren die ik nu ervaar.

Niets te mopperen dus zou je zeggen. Maar….ik doe niet anders. loop de hele godganselijke dag te mopperen en te zeuren zoals mijn kleinkinderen zeggen. En ik zeur nergens anders over dan over de politici die me van uur tot uur aan het belazeren zijn en die me daarbij midden in mijn gezicht uitlachen.
Die me verhalen vertellen over hun plannen met Nederland en Europa en zich bezig houden met de ontwikkelingen in Rusland het nabije Oosten en het verre Oosten. Die zelfs weten hoe
Amerika moet worden geregeerd. Maar intussen moeten erkennen dat hun bijdrage tot nu toe
nihil is. En die geen van allen mij de garantie kunnen bieden dat ik me geen zorgen hoef te maken over de toekomst van kinderen en kleinkinderen,

En ik erger me kapot aan al die betweters, aan die politieke figuren die met een ongeschoren gezicht en in een smoezelig truitje m,n televisiescherm vervuilen en me laten weten dat het allemaal goed komt als zij de macht eenmaal hebben.

En al mijn ergernis wordt van dag tot dag gevoed door een stelletje politici in Den Haag die geacht worden onze regering te controleren maar die bijna allemaal dromen van een
carrière die in Brussel moet beginnen en die bereid zijn volk en vaderland te belazeren om dat ultieme doel te bereiken.

En het allerergste moet nog komen. Dat moment dat mijn kleindochters met een sluier voor hun gezicht bij mijn kist zullen staan en zullen zeggen; onze Oop een schat van een man veel gezeurd en gemopperd maar hij heeft er niets aan kunnen doen”. Het is om je dood te ergeren.