Bakkersperikelen

Ik neem een slurpje van mijn koffie. Zittend op mijn vaste stek aan de bar kan ik iedereen goed bekijken. De laatste dag van het jaar komen de vaste gasten hun opwachting maken. Aan het eerste tafeltje zit het bejaard echtpaar van Ooijen. Ik hoop dat ik ook ooit op die manier oud mag worden. Zorgen makend om niets en de dag plukkend zoals hij gepresenteerd wordt.

Daar zit Ed. Toen ik hem de eerste keer zag dacht ik serieus dat hij de leadzanger was van de plaatselijke rockband. Ed blijkt echter chef-kok te zijn in zijn eigen restaurant in het centrum van mijn dorpje. Er gaat een echtbaar schuin achter mij zitten. Ik ken ze vaag. Hij neemt een koffie, zij een vers geperste jus d’orange. En een mokkagebakje. Vlak voor ze haar vorkje in het gebakje wurmt, slaat de twijfel toe. Ze zegt tegen de serveerster dat ze toch liever een abrikozenvlaai heeft. De vlaai heeft de tafel nog niet bereikt of ik hoor de tut hola kwelen; ‘Nee, doe anders toch maar dat mokkagebakje’. Sommige mensen vragen bijna om een langzame wurgdood.

De barman is ondertussen aan het worstelen met de vers geperste jus d’orange van mevrouw. Met het zweet op zijn voorhoofd doet hij zijn best om de halve sinaasappel in het persapparaat te frutten. De sinaasappel is te groot. Of het apparaat te klein. Kan ook. Met als gevolg dat het heerlijke sap voornamelijk op de beste man beland en op het tegelwerk voor hem. Het duurt twee halve sinaasappels voordat het apparaat verstopt is met sinaasappelprut. Na het halve apparaat uit elkaar gehaald te hebben begint hij met de volgende twee helften. Met hetzelfde resultaat. Gelukkig sluiten ze pas over een paar uurtjes en heeft hij nog even.

Ed besteld een broodje rosbief. Ed besteld eigenlijk altijd een broodje rosbief. Sterker nog, het zou me niets verbazen als Ed zelf nog eens verandert in een broodje rosbief. Er komen klanten binnen voor 10 oliebollen. Er zijn er nog maar 8. De klant vraagt hoe dat dan gaat met de aanbieding ’10 halen, 9 betalen’. De bakker biedt aan om er dan 2 appelbeignets bij te doen. Helaas verkoopt de bakkersvrouw net de laatste appelbeignets. Tenslotte gaat de man weg met 8 oliebollen, een saucijzenbroodje en een chocoladebol. Ook lekker.

Ik neem mijn laatste slokje koffie van dit jaar, reken af en wens iedereen een goed uiteinde. Met een halfje bruin onder mijn arm wandel ik rustig terug naar huis. Op naar een gelukkig nieuw jaar.

Zotteklap