Ook in Nederland overdosis chemo bij kanker

In oktober 2012 ontdekte ik een grote knobbel in mijn borst, net klaar met mijn 3 jarige opleiding verzorgende IG en een vaste baan gekregen in een verpleeghuis.Had ik eindelijk de baan waar ik altijd van droomde, was al 54, en nu dit weer Binnen 2 dagen de diagnose borstkanker. Dit bericht kwam binnen als een mokerslag, verdwaasd, alleen, liep ik na een half uur het ziekenhuis uit met folders en een boekje over behandeling bij borstkanker. 3 weken later borstbesparende operatie, 22 bestralingen, eind januari 2013 de eerste chemo van een serie van 6. Na de eerste chemo liep ik na een paar uur dagbehandeling gelijk naar de kapper: handdoek voor de spiegel, het haar wegscheren en huilen om een kaal koppie doe ik thuis wel! Ik voelde me na de chemo erg "zweverig" dus ik dacht; zo voelt chemo dus, is dit alles, dat valt wel mee! Had al leuke sjaaltjes en mutsjes gekocht, stond nog leuk ook! De volgende ochtend belde de oncoloog, vreemd dat een oncoloog zelf gaat bellen dacht ik nog..heel moeilijk verhaal waar ik de eerste 10 minuten niets van begreep. Kwam hierop neer dat ik een verkeerde chemo had gekregen en ook nog een dubbele dosis! Er zou in de middag een wijkverpleegkundige komen om een injectie te geven van het medicijn Neulasta! Deze injecties stimuleren het beenmerg om bepaalde witte bloedcellen te maken. Deze witte bloedcellen zijn belangrijk bij de afweer tegen infecties. Maar 2 dagen later toch doodziek, ziekenhuis gebeld en ik moest maar even naar de spoedeisende dienst, dit was op een zaterdag, de chemo had ik gehad op woensdag. Nee…ik was nog niet ziek genoeg, ik mocht weer naar huis, sta je daar op zaterdagavond, doodziek, alleen, te wachten in zo’n hal op de taxi. Op maandag weer gebeld naar ziekenhuis, nog steeds ziek, ja. nu werd ik opgenomen! Toen gingen alle toeters en bellen rinkelen bij de doktoren, 2 infusen met antibiotica, 3e infuus met vocht, continue een dokter aan mijn bed, in de nacht elk uur een verpleegkundige die met een zaklampje in mijn gezicht scheen of ik nog wel leefde.Ik heb wat "gezweefd", kon niet meer eten en was al die dagen in een soort "schemertoestand". Na 3 dagen maagsonde om toch wat voeding binnen te krijgen, mijn slokdarm was van keel tot dunne darm aangetast door de chemo. Elke dag bloed prikken om te kijken of de witte bloedlichaampjes waren verhoogd tot een aanvaardbaar niveau waardoor ik niet zou sterven aan een simpele verkoudheid omdat ik geen afweer had. Klacht is gewonnen, 2500 euro is betaald.