Vrede en veiligheid

Ik ben niet bang, maar ik houd er nu wel rekening mee dat schietpartijen, zoals in Parijs, niet langer een ver van mijn bed show zijn, met name door de wereldwijde volksbeweging en de vluchtelingen kwestie. Het is nu de hoogste tijd zowel voor de regeringen als voor de moslims zelf om over te gaan tot het nemen van drastische maatregelen, curatief en preventief.

De regering moet dit doen ten aanzien van de familieleden, kennissen en vrienden van de extremisten. Deze mensen moeten nu op de een of andere wijze onder druk gezet worden hun verantwoordelijkheden te nemen extremisme binnen hun kring vroegtijdig te helpen spotten en aan de kaak te stellen. Er moeten consequenties aan hun falen worden verbonden, uiteraard ook beloning als ze duidelijk een gevaarlijke ontwikkeling hebben helpen voorkomen.

Je wordt namelijk niet zomaar en plotseling een extremist. Zo’n proces voltrekt zich nooit onopgemerkt. In de eerste plaats zijn de ouders aansprakelijk. Daarna volgen familie, vrienden, geestelijken en anderen. Tijdens de opvoeding, in de breedste zin van het woord, wordt iemand bewust of onbewust een bepaalde kant opgeduwd.

Moslims zijn bang voor represailles van hun eigen mensen als zij zich uitspreken tegen hun geloof. Dit is voer voor het extremisme. Anderzijds worden moslims zichtbaar gematigder door invloeden van het Westen. Een doorn in het oog van extremisten die deze mensen zien als “verraders”. Een reden te meer voor hen om het Westen harder aan te vallen zonder onderscheid van deze en gene.

Wij kunnen met onze vingers blijven wijzen naar de extremisten dat zij de Koran verkeerd interpreteren, maar niemand heeft de wijsheid in pacht. Je kunt in discussie treden met elkaar tot je een ons weegt, je bereikt er niets mee. De Koran is gewoon zeer interpretabel, net als trouwens de Vèda (Hindoes) en de Bijbel (Christenen).

Er is een moeilijke periode aangebroken voor “gematigde” moslims. Zij bevinden zich nu tussen wal en schip en worden door niemand serieus genomen. Niet alleen hun geloof wordt nu op de proef gesteld, maar ook henzelf. Extremisten trekken zich niets aan van de veroordelingen door hun eigen broeders, want, nogmaals, je bent een moslim voor eeuwig. Als het je toch niet uitmaakt of je een moslim bent of niet, durf dan het heft in eigen handen te nemen, in het belang van ons allen, zweer in het openbaar het geloof af en ontneem ze alle inspiratie om door te gaan.