Voor het eerst ben ik bang!

Deze column schrijf ik anoniem, voor het eerst. Ik heb al eerder geschreven, soms met enige heftige reacties als gevolg. Maar toch nu anoniem, want de terroristen hebben gewonnen, voor het eerst. Ze hebben niet gewonnen omdat ze opnieuw een succesvolle aanslag hebben gepleegd.
Ze hebben gewonnen omdat nu ook de gewone man bang is geworden. Tijdens en na de aanslagen in Parijs hield ik nauwlettend de nieuwszenders maar ook mijn sociale media in de gaten.
Wat ik zag deed mij schrikken, de terroristen hebben gewonnen, voor het eerst. “Vrienden” waarvan ik dacht dat ze een soort van heldere geest hadden schreven de meest vreemde en gekke dingen op deze (a)sociale websites. Post van pagina’s als Nederland mijn Vaderland werden geliket. Zelfs door een van mijn “vrienden” die toch een behoorlijk goede functie heeft bij de Nederlandse Krijgsmacht. Op het bericht Frankrijk sluit grenzen postte deze militair “Nu Nederland nog!”. Alsof hij aan de terroristen vroeg of ze ook een aanslag wilden plegen in Nederland, met als enige reden om de grenzen te kunnen sluiten.
Niet veel later postte een ander “vriend” van mij dat dit voor Rutte toch wel de reden moest zijn om alle asielzoekers het land uit te schoppen, want waarom geven we geld uit aan deze gelukszoekers, terwijl we dit geld moeten gebruiken aan het beveiligen van onze eigen mensen?
Voor het eerst in mijn leven ben ik bang voor terroristen, en niet omdat ik bang ben dat ze ik of een van mijn familie leden om zou komen bij aanslag. Nee ik ben bang omdat deze terroristen een aantal van mijn “vrienden” hersenspoelen.
De asielzoekers in Nederland zijn geen terroristen, niet perse. Als één op de miljoen Nederlanders een terrorist of zware crimineel is, dan zal één op de miljoen van de asielzoekers dit ook kunnen zijn. Maken we Nederland veiliger door alle asielzoekers uit Nederland te schoppen? Ja! Maar dan maken we Nederland ook veiliger door alle Nederlanders uit Nederland te schoppen. Dat is mijn Nederland, een land zonder inwoners, een land zonder schulden, een land zonder criminaliteit.
Dit plan heeft een voordeel, al deze zogenaamde vrienden van mij zullen ook dit land verlaten. Dan hoef ik mij niet meer te schamen voor deze mensen, dan hoef ik deze mensen niet meer mijn landgenoten te noemen.
Wat er gebeurd is in Parijs is erg, maar laten we onze levens er niet door regeren. En laten we onze “vrienden” keihard negeren!