onze zoon

Vandaag in de media een filmpje gemaakt door een 14-jarige jongen Ryan Wiggins waarin op een indringende wijze het psychologisch en vernietigend effect is te zien van pesten.

Helaas is dit zo herkenbaar voor onze zoon en ons als ouders.
Machteloos zijn ook wij op zoek naar een handvat om het pesten te doen stoppen.
Al googelend kwam ik op de website van NRO terecht waarin is aangekondigd dat er in de periode 2015-2017 onderzoek wordt verricht naar de effectiviteit van 10 pestmethoden waarin
een contactpersoon is genoemd voor eventuele klachten.
Ik heb geen klacht, weet feitelijk ook niet waarom ik het volgende aan een voor mij onbekend iemand mail…..

Helaas mis ik bij het geplande onderzoek de inbreng van ervaringsdeskundigen, dus slachtoffers van pestgedrag. Alleen zij kunnen volgens mij oprecht aangeven of intervisie van school effect heeft en in welke mate.

Onze ervaring is dat scholen er alle belang bij hebben om aan te tonen dat er een veilige school is voor iedereen, maar uiteindelijk toch kiezen voor de eigen reputatie op moment
dat er echt ingrijpen nodig is. Hoewel in een pestprotocol netjes de stappen zijn weergegeven, stopt het al te vaak bij stap 1: gesprek met slachtoffer en pester – handje schudden.
Dit uit angst om er een groot probleem van te maken….pesten is echter een probleem waar een school en ouders en kinderen niet omheen kunnen en wat een ieder raakt.
Pas dan heb je het over “veiligheid” in plaats van over schijnveiligheid.

Hoe lang mag het nog duren voor er serieus gekeken wordt naar de psychologische schade op het gepeste kind, maar ook het effect op de omstanders en pesters?
Bij onze zoon is het jarenlange pesten opgeschaald naar geweldpleging en bedreigingen waarvoor politie-inzet nodig is. Veel instanties waar wij ons verhaal hebben verteld: burgemeester, schooldirecteur, leerkrachten, politie, maar niemand die echt durft door te pakken.
Op pesten rust een taboe, want het moet dan kunnen gaan over ongewenst gedrag van 1 of meerdere
personen gericht tegen een ander met de intentie om zichzelf beter te voelen dan wel macht uit te oefenen. En juist over deze kern mag het niet gaan.

Hopelijk dat er in het onderzoek niet alleen interviews zijn met leerkrachten en schoolbesturen, maar juist ook met slachtoffers van pesten.
Onze zoon, een jongen van nu 12 jaar, slim, eerlijk, sociaal en betrokken maar tegenstrijdig genoeg hierdoor juist vaak het mikpunt van pesterijen.

Een betrokken moeder