Normaal doen.

Laat het morgen alsjeblieft een Blauwe maandag zijn. Laat het maar gieten alsof we een noodoefening voor de dijken houden. Morgen wil ik kunnen schelden op Piet Paulusma. Ik wil zo zeik nat regenen dat ik de hele dag panisch ben of m’n smartphone niet de pijp uit gaat. Dat moeten morgen mijn zorgen zijn. Ik mis dat. Ik mis die huis-tuin en keukenzorgen waar ons kikkerland zich altijd zo lekker voor leende. Nederland; waar je kon opstaan en weer gaan slapen en waar het slechtste bericht dat je die dag ontvangen had het weerbericht was. Tijden dat je ’s ochtends het journaal keek en Erwin Krol nog een boeman was in plaats van een intermezzo in het herhalende kwartiertje horror. Tegenwoordig is een nat pak nog het minste van je zorgen. Als het niet een bom in Beiroet is, is het wel een aanslag in Parijs of een demonstratie tegen een kinderfeest. Ze zeggen dat de wereld aan het veranderen is, en ze hebben gelijk. De mensheid heeft zichzelf weer eens de puberteit in geslingerd. Ik herken de signalen nog, zolang geleden is dat niet. De identiteitscrisis, het zelf willen stellen van regels. Het goed praten van terreur aan de hand van valse overtuigingen en misinterpretaties. Terwijl de wereld uit zijn baan spint zitten onze leiders in een kringgesprek in Brussel. Een deel van hen roept dat er streng moet worden opgetreden en dat enkel een krachtig signaal de boel weer in het gareel zal schoppen. Andere pleiten ervoor om los te laten en te wachten tot alles z’n draai weer vindt. Maar men heeft geen zin om te horen wat gevaarlijke jongens in strakke maatpakken hebben besloten en wat daarvan de consequenties zijn voor ons. We willen dat Parijs weer gewoon de stad van de liefde is, Zwarte Piet weer als kindervriend wordt gezien en bovendien willen we een hele dag doorkomen zonder een maatschappelijk conflict op ons bord te krijgen. We willen dat alles en iedereen weer gewoon normaal gaat doen, Ik wil dat alles en iedereen weer normaal gaat doen. Komende zondag ga ik in een H&M pak en met een waterpistool naar de Studio van ‘Lubach op Zondag’ en dan eis ik dat hij een nog een referendum aanvraagt. Een referendum dat zegt: ‘Gaan we ons met z’n allen weer gewoon gedragen?’ En als de meerderheid dan ‘ja’ zegt moet iedereen zich daaraan houden, dan moet iedereen weer gewoon normaal gaan doen. Als tegenprestatie mag hij dan Farao zijn, Farao van normale mensen.