Verder kijken dan onze neus lang is

Hij is in de dertig, ruim vijftien jaar woonachtig in Nederland, spreekt moeizaam Nederlands en kan met moeite zijn eigen naam schrijven. Na een jarenlang verblijf in diverse azc’s kwam hij in aanmerking voor een appartementje. Sinds een maand ben ik als vrijwilliger samenspraak verbonden aan deze uit Guinee afkomstige man. Dit houdt in dat ik eenvoudigweg zijn spraak train door met hem over koetjes en kalfjes te praten.

Ik durf te wedden dat veel mensen afhaken na het lezen van mijn openingsalinea. Bij veel van deze lezers gaan alle alarmbellen af, hebben waarschijnlijk de laptop dichtgeslagen en de buurman reeds gepord. ‘Daar hebben we weer een gelukszoeker. Is ruim vijftien jaar in Nederland en kan niet eens fatsoenlijk Nederlands. Hij krijgt zelfs een appartementje waar onze kinderen niet voor in aanmerking komen.’ Het is vermoedelijk een kleine greep uit het grote aantal reacties.

Ondanks deze eerste hersenspinsels hoop ik dat de mensen die dreigen af te haken alsnog verder lezen. Hoewel mijn karakterisering negatief overkomt, is deze heel kortzichtig. Hoewel hij moeizaam Nederlands spreekt, wil hij dolgraag zijn spraak verbeteren. Hij heeft uit eigen beweging aangeklopt bij instanties om hulp te vragen omtrent zijn spraak. Werken doet hij als een paard. Ruim vijftig uur in de week werkt hij in een inpakfabriek. Een uitkering wil hij niet. Ooit heeft hij vier maanden een uitkering gehad en zich daarvoor ernstig geschaamd. Een appartementje heeft hij inderdaad, maar of u wil dat uw kinderen daar zouden wonen? Als ik bij hem thuis kom, klinkt door heel de flat geschreeuw, hangt er een geur van alcohol en marihuana in de gangen en hangen de nodige wazige figuren rond in de galerijen. Deze week was het weer prijs. Hij moest zijn woning verlaten omdat iemand in de flat zijn tv in brand had gestoken. Het liefst zou hij zijn appartement in willen ruilen voor een kleine studentenkamer waar het rustig is en veilig is.

Kortom, hij is niet iemand die een uitkering wil, een huis eist of zijn spraak niet wil verbeteren. Het enige wat hij wil is de taal leren, wonen in een veilige leefomgeving en uiteindelijk vrachtwagenchauffeur worden. Ik hoop dat u zich realiseert dat iedere vluchteling een unieke achtergrond heeft die minder negatief is dan dat die in eerste instantie lijkt. Als maatschappij moeten we verder kijken dan onze neus lang is.