Beste Sander

Beste Sander,

Vandaag las ik in de krant dat ‘De Ambelt’, school voor voortgezet speciaal onderwijs in Oost-Nederland, in augustus 2017 de deuren gaat sluiten. Niet vanwege een terugloop van leerlingen, maar vanwege jouw beleid. En het is dat ik een beschaafd mens ben, want anders zou ik aan je moeder vragen of ze stiekem de zijwieltjes van je fiets af wil schroeven, zodat bij de volgende doodsmak ook je hoofd in het gips wordt gegoten. Zodat je niet van die onzinnige voorstellen meer kunt doen.

De Ambelt geeft les aan 2100 leerlingen, verspreid over veel locaties. Wanneer er 70 leerlingen in een bus kunnen, dan zijn dat 30 bussen. En dan nog eens zo’n 9 bussen erbij, omdat de ruim 600 personeelsleden natuurlijk als begeleiding mee moeten. En wanneer je bedenkt dat de meeste van deze leerlingen niet tegen prikkels kunnen (daarom zitten ze in kleine klassen, weet je nog wel?), dan kunnen ze niet in grote bussen, maar moeten ze in kleine busjes. Snel rekenen levert op dat er dus 337 en 1/2 busje de kant van het regulier onderwijs opkomen. Wat volgens jou niet zou gebeuren. En dan is de Ambelt nog maar één school.
Veel van die leerlingen komen uit het regulier onderwijs. En liepen daar tegen de muur op omdat ze overprikkeld werden of overvraagd. En geloof me: toelating tot een school voor speciaal onderwijs is geen kwestie van ‘Mijn zoon is een beetje druk, dus laat ik hem bij het bijzonder onderwijs inschrijven’. Je krijgt er alleen plek als duidelijk is dat het regulier onderwijs echt geen optie is.

Op Prinsjesdag zullen we horen in wat voor een geweldig land we leven, al zijn we er nog niet en moeten we vooral nuchter blijven. Maar ik kan je vertellen dat die boodschap niet zal overkomen bij de ouders van die leerlingen. Integendeel, je zou er van aan de drank raken. Want die ouders lezen ook kranten. Die horen leraren nu al zuchten dat ze geen tijd meer hebben voor de leerlingen zonder rugzakje.
Daarom, beste Sander, zou ik je voor willen stellen om in te gaan op het voorstel van één van die leerlingen: ‘Laten ze toch eens met ons komen práten!’ Of geef anders gewoon eerlijk toe dat het je helemaal niet gaat om het welzijn van de kinderen, maar dat je de opdracht had om ordinair te bezuinigen.

Vriendelijke groeten,
Ron Cornet.