Ik heb Gilles de la Tourette. Hoer!

Er is een stopwoordje wat super werkt wanneer iemand je ergens op aanspreekt en direct elke conversatie lam legt. Geen geweld wordt erbij gebruikt en tegen wie je deze woorden ook maar uitspreekt er wordt direct een stap naar achteren gedaan. Het onderwerp ligt namelijk nogal gevoelig, misschien wordt het daarom wel zo vaak gebruikt. Niemand wil hiervan beschuldigt worden, maar inmiddels denk ik er zelf sterk over om ook op deze methode over te gaan.

Met haar kinderen om haar heen geschaard zei de moeder mij respect te hebben voor haar zonen, nadat ik ze op hun gedrag had aangesproken. Wij wonen in deze wijk al twaalf jaar en jij pas vier! Verweet ze mij en ik beet mijn tong er finaal af. Want waar gaat dit over? Laten wij liever samen schateren over jaartallen, afkomst en het al eeuwenlange geneuzel daarover. Gelijk sprak zij het beruchte stopwoordje erbij uit: Je discrimineert! Waardoor ook ik naar achteren deinsde. En je kleed je als een hoer! Volgde er achteraan.

De volgende dag was ik bij een vriendin, waar ik nog contact mee heb van mijn eigen jaren op het Gooische eiland. Een bijzonder wereldwijs type en samen bekijken wij altijd situaties van meerdere kanten voor wij oordelen. Eigenlijk van honderd kanten. Vrouw eigen. Wat had je dan aan? Vroeg vriendin en ik zei bijna hetzelfde als zij, écht! Een enkellange jurk, maar dan zonder mouwen en met een split aan de zijkant. Het was een warme dag. Je haar wellicht! Hoe zat dat? Ik had het niet los maar in een strakke knot, dus bijna hetzelfde zoals zij het had zitten, alleen niet onder een hoofddoek. Wellicht had je jurk de verkeerde kleur? Er moet toch iets zijn dat je zomaar hoer naar je hoofd geslingerd krijgt om wat je aan hebt, vraagt vriendin zich bedenkelijk af en nipte aan haar kopje thee.

Hoe sprak ze het woord uit dan? Nou krachtig en haar zonen zijn het denk ik gewend van haar, want die leken het ook heel normaal te vinden. Vriendin zakte naar achteren in haar sofa en keek mij met een geruststellende glimlach aan. Kind, kind, had dat direct gezegd. Daar heb ik weleens over gelezen. Deze vrouw heeft de ziekte Gilles de la Tourette. Zij kan daar niets aan doen! Serieus denk je? Wat een opluchting en wat fijn dat vriendin zoveel leest over wat er in de maatschappij speelt. Ik moet inderdaad maar eens wat meer respect gaan tonen en zou mij de ogen uit mijn hoofd moeten schamen, dat ik werkelijk even dacht dat ik in de omgekeerde wereld terecht was gekomen.