Verloren zomer

Na een voldane nachtrust geniet ik kort na van mijn prestigieuze droom over een tropisch, wit fijnkorrelig zandstrand in het schone Colombia. Met nog licht slaperige ogen open ik de gordijnen van mijn nog donkere slaapkamer, hopend op een fel licht dat mij in een keer wekt. Helaas, het enige dat mijn oogpupillen treft zijn grijze, grauwe wolken; wat een triest begin van de dag. Even denk ik dat het herfst is, maar wanneer ik de digitale wereld induik zie ik binnen no time een tropische zomerfoto voorbijkomen van een vakantieganger die zowaar verdampt van de hitte in Spanje. Mijn kalender geeft ook aan dat het zomer is, zomer?
Kennelijk ben ik niet de enige die mij lichtelijk irriteert aan het huidige klimaat, want wanneer ik de openbare ruimte betreed zie ik druilerige, sippe gezichten. Een vrolijke lach, merels- en mussengefluit en/of geklepper van teenslippers is ver te zoeken. Sterker nog, ik kan mij het o zo bekende flipflopgeluid nauwelijks herinneren. Compleet aangeslagen door deze treurige gedachte geef ik mijzelf over aan de gewiekste technologie, de weeronline app. Wie achter deze app schuilgaat weet volgens mij alleen een gering gezelschap. Is dit stiekem onze Munneke van de NOS of zit onze vrolijke, Friese fierljepper Piet Paulusma hierachter? Een ding is echter zeker, het is onbetrouwbaar en het klopt vaak van geen fluit. Toch maken ik en vele anderen dankbaar gebruik van deze applicatie.
Wanneer een afbeelding van een simpel getekend zonnetje op mijn beeldscherm verschijnt, bezorgt het mij een glimlach. Of deze afbeelding bonafide is? Nope. Toch koester ik die gedachte en geeft het mij een sprankeltje hoop. Weg met die dikke, donkere jassen en lange broeken. Er mag weer enigszins schaars gekleed worden en de klanken van teenslippers mogen opnieuw gehoord worden.
Even denk ik aan een verdraaide Bijbelse zin – Geef ons heden ons dagelijkse zonnetje en vergeef ons onze klaagzang. Terwijl ik daaraan denk word ik plotsklaps afgeleid door een schittering in mijn oog, is het hetgeen waar iedereen naar verlangt, de zon? Nee, het is een elegante dame met een glinsterend coupe soleil kapsel. Ik ben bedrogen, voor de gek gehouden. Ik ben hermetisch opgesloten in een dicht wolkendek, waar je niet een-twee-drie uitgeraakt. Ik voel mij als een rat in een kooitje, als een drugsbaron in een zwaarbeveiligde gevangenis. Er rest mij slechts een optie: vluchten uit Nederland. Vamos!