Dichtbij het ideaal

Na een relatie van bijna twee jaar voelt het lekker om weer vrij te zijn. Random gesprekken aangaan met vreemden, flirten en sjansen (dat gebeurde wel, nu minder schuldbewust). Toch gaat dit minder soepel dan verwacht; als je een drankje gaat doen, focus je je toch op je vrienden en kijk je niet om je heen. Gelukkig is daar een oplossing voor: dating apps! Je kunt je bezig houden met je alledaagse dingen, zoals werk, vrienden en familie, terwijl je op rustige momenten hunks – en niet hunks – kunt bekijken.

Dit vertel ik natuurlijk niet aan mijn moeder, die overigens vindt dat ik te judgy was over m’n ex, de ideale man bestaat immers niet en hij kwam in de buurt. Zelf vond ik het ook redelijk gênant hieraan te beginnen, totdat ik een column las op Vice waarin stond: Tinder is net als coke, iedereen is er vies van en toch doet iedereen het in het weekend.
Met deze stimulerende woorden ging ik aan de slag. Mijn hele omgeving – m.u.v. mijn moeder – heb ik gevraagd wat mijn goede foto’s zijn, drie dagen verder en matig tevreden met het resultaat, ga ik aan de slag. Wat blijkt? Iedereen denkt goed na over zijn foto’s en blijkbaar denkt iedereen hetzelfde. Een paar standaard foto’s met mijn perceptie van hun gedachtegang:

(Kite)Surfend en snowboardend in actie: Ik houd van actieve sporten.
Bungeejumpend en parachute springend: Ik houd van uitdaging.
Door de modder rennend bij Mudmasters: Ik ben een bikkel.
Muziekinstrument bespelend: Ik ben muzikaal.
Knuffelend met een olifant/tijger/aap of op een kameel: Ik ben in een ver land geweest en houd van dieren.
Omringd met Afrikaanse kindertjes: Ik ben gevoelig en heb een groot hart.
Met opa/oma, neefje/nichtje: Ik ben een familiemens en lief.
Met knappe meisjes: Zo knap ben ik ook.
Kokend: Daar houden de vrouwen van.
Op de Geitenboerderij: Deze ben ik nog aan het uitvogelen, maar toegegeven de eerste drie keer vond ik het nog aandoenlijk,

Al bovenstaand bij elkaar genomen lijkt het alsof de ideale man toch bestaat. Helaas ben ik te cynisch en denk ik met weemoed terug aan de tijd dat ik ‘s nachts tegen mijn vriend aan kroop, in plaats van alleen swipend in bed te liggen. Afkeurend lig te doen over uiterlijk en overdreven foto’s, onderwijl ijs etend en Netflix kijkend. Het zal wel aan mij liggen dat ik hier vies van ben, ik houd tenslotte helemaal niet van coke. Ook niet in het weekend.