De dingetjes van Sá: Leonardo Knausgård

Roy Sá Klijnstra 2 mei 2015

Leonardo da Vinci was een genie, want hij was architect, uitvinder, ingenieur, filosoof, natuurkundige, scheikundige, anatomist, beeldhouwer, schrijver, schilder en componist tegelijkertijd en al die vakgebieden beoefende hij op een uiterst hoog niveau. Nu moet daar wel bij worden aangetekend dat je in zijn tijd al snel ergens goed in was.

Heden ten dage (met Wikipedia ‘n’ shit) kun je nooit eens met een sterk verhaal komen, want men Googelt je op je plaats. Toch was Da Vinci met zijn Mona Lisa, Het Laatste Avondmaal en de Vitruviusman een heerschap om rekening mee te houden. Hij vond eigenhandig de helikopter, de onderzeeboot en de tank uit. Wel jammer dat het slechts bij gedachtes bleef. Leonardo was een echte ideeënman. Hij liet anderen het vuile werk opknappen. De luie flikker. O ja, hij was trouwens echt een flikker. Daarvoor heeft hij nog twee maand in voorarrest gezeten. Bij gebrek aan bewijs ging hij vrijuit. Gelukkig voor hem had hij nog niet de DNA techniek uitgevonden, want hij had genoeg restjes mannenpap aan zijn kinnebak om levenslang te krijgen.

Leo was zijn tijd ver vooruit. Terwijl omstreeks 1500 AD de haakbus werd omarmd als ‘s werelds eerste handvuurwapen was hij al bezig met ontwerpen voor het machinegeweer dat een paar honderd jaar later pas op de markt kwam. Al met al een gave kerel, die Leo, al was het een schaap dat veel wol produceerde maar zich weinig liet scheren. Wist u dat hij de schrijver is van het duurste boek ooit. Het manuscript van de Leicester Codex is verkocht voor 30,8 miljoen dollar aan Bill Gates.

Over schrijvers gesproken. Ik ben nu bezig in de 3500 pagina’s tellende, zesdelige saga van Kareltje Kausgård. Het is lang geleden dat ik een dergelijk verlangen voelde om verder te lezen en verder te lezen. Met een zucht leg ik het weg, omdat er nu eenmaal ook andere zaken zijn in het leven, zoals dit artikel schrijven en mijn zoon leren spelen op de fluit. Als ik aan het einde van de dag, als de kinderen op bed liggen en een bakkie pleur staat te geuren op de salontafel, het boek weer op pak trekt er een kudde gnoes door mijn darmflora. Ik krijg hetzelfde gevoel als toen ik als dertienjarige de videotheek inliep samen met mijn vader om een filmpje uit te zoeken voor een gezellige zaterdagavond met toastjes, chips, cola en kippenvleugeltjes.