Iris Hermans Binnenland 13 dec 2016, 10:38

Leestijd: 3 minuten

Glijd en drink je warm op cool hoteldak

Nieuwe hobby. Curling is cool, ontdekte Metro’s Iris bovenop een oud bankgebouw. En je wordt er warm van, al heeft de gloeiende wijn daar ook een aandeel in.

Gáán met die steen

Oorwarmers op, beenwarmers aan en gaan met die banaan. Of curlingsteen, zoals het belangrijkste ‘ding’ heet bij deze olympische sport. Het spelletje heeft misschien nu nog een suf imago, maar na deze winter op het dakterras van Floor17 van het Ramada Apollo Amsterdam, zou dat zomaar kunnen veranderen. Want waar olympische sporters het met louter water en wat druivensuiker doen, drink je hier gloeiende wijn en chocomel -met eventueel een additioneel verwarmend tikje- voor, tijdens en na het spelen en dans of werp je de steen op de ‘funky Christmasbeats’ die door de boxen schallen. Gewoon omdat het kan, hier op 85 meter hoogte van het hotelgebouw in West, dat vroeger een ABN Amro-gebouw was: van cashing naar curling.

‘Net jeu de boules’

Samen met maximaal vijf vrienden/collega’s/familieleden/Tinderdates/anders ‘curl’ je hier voor zestig euro, inclusief glühwein en/of warme choco en een scala aan wintersnacks. Het is eigenlijk net jeu de boules, vergelijkt hotelmanager Erik-Jan Bausch de olympische wintersport met het Franse spelletje. Het doel is dan ook minstens zo simpel: de steen zo dicht mogelijk ‘in de roos’ schuiven. „Al lijkt het gemakkelijk dan het is”, waarschuwt hij.

https://www.instagram.com/p/BN42IKzhylS/

Ideaal teamuitje

Samen met een paar enthousiaste collega’s heeft hij de afgelopen dagen ‘een beetje geoefend’, vervolgt hij. Welk team gewonnen heeft, weet hij niet meer, „maar daar gaat het niet om, het is vooral een hele leuke gezamenlijke activiteit.” Ook de derde helft bleek een succes. Chef-kok Inan Sahin van hun restaurant Floor 17 serveerde alle gerechten van de winterborrelkaart. Curryworst, erwtensoep, oliebollen, churros en ook de oude vertrouwde bitterbal. ‘Op zijn Inans’ zit zelfs in de snert ‘een spannende specerij.’ Nee, daar kan de kok niet teveel over loslaten, „behalve dan dat ik van mijn oma Kiraz heb geleerd elk gerecht een lekkere twist te geven.”

Curlingkoningin?

Net als curling op een hoteldak en op de 19e verdieping aangekomen, waait het een beetje. Ik zet mijn oorwarmers recht en kijk naast me, waar kerstbomen en -ballen en de chef-kok en hotelmanager me toestralen. „Iedereen kan curlen”, knikken ze me bemoedigend toe en ik bedenk me dat curlingkoningin best wel het Van Dalewoord 2017 zou kunnen worden. Ik ga door mijn knieën, knijp mijn ogen tot spleetjes en zie ‘de roos’ waar mijn gele curlingsteen straks hopelijk in ligt.

Twaalf

Ik haal diep adem, neem in gedachten een aanloopje en zwaai joviaal met mijn arm om de steen zo ver mogelijk te laten glijden. Het is even muisstil. En dan zie ik hoe mijn gele steen welgeteld twaalf centimeter over het ijs schuift. „Geeft niets, joh”, slaan Inan en Erik-Jan me troostend op mijn schouder, „Oefening baart kunst. Glühwein?” Ik knik, sporten maakt nu eenmaal dorstig.