(over)leven zonder smartphone

Het was een normale schooldag als alle andere. Ik worstelde mezelf op de vroege ochtend uit mijn bed en volgde mijn colleges. S’avonds na alle verplichten was daar nog de voetbaltraining om mijn laatste energie van die dag in te stoppen. Terug van de training, moe maar voldaan, ging ik lekker op de bank liggen om mezelf weer op te laden voor de volgende dag. Een volgende dag samen met mijn smartphone, die na deze vermoeiende dag ook was uitgeput. Maar toen ik mijn mobiel in de oplader deed gaf die tot mijn verbazing geen reactie. Na veel paniek en wanhoop had ik mezelf erbij neergelegd, mijn buddy moest (al)weer naar de reparateur. Tot overmaat van ramp kreeg ik geen smartphone leentoestel mee en een rondje langs mijn vrienden en familie bracht me ook niet tot een tijdelijke oplossing. Ik was aan mijn lot overgelaten. Eenzaam en verlaten zonder al mijn vrienden op facebook, whatsapp en twitter binnen handbereik. Waar zullen ze het nu over hebben? Zullen ze me missen? Wat zal ik missen? Het waren vragen waar ik geen antwoord op kon vinden met mijn oude Samsung toestel (wel met maarliefst 2,0 megapixels!!!).
Het voelde alsof ik met een paard de snelweg op galoppeerde. Medeweggebruikers snelden mij langs met hun moderne auto’s. Tweets, likes en snaps flitsten met 120km/h voorbij. Ik kon het simpelweg niet bijbenen. Dit bracht mijn ros en ik bij een rustig landweggetje. Ik moest wennen aan de rust om mij heen. Steeds schoot het onrustige gevoel naar boven dat ik elk moment weer voorbij geraasd kon worden, overspoeld met informatie waar ik iets mee zou moeten doen.
Dit gevoel wat, de eerste dagen soms bleef terugkomen, verdween langzaam. Ik wende aan de rust van de omgeving en had oog voor dingen die eerder langs mij heen gingen. Het voelde goed. Maar zoals je weet komen aan alle mooie dingen een eind. Ik kreeg bericht en galoppeerde naar de reparateur. Eenmaal aangekomen stond het daar. Mijn Lamborghini glimmend in het zonlicht, klaar om zijn motor weer te laten brullen. Zonder aarzeling stap ik van mijn trouwe paard af en loop naar de luxe sportwagen. Ik stap in zonder omkijken. De motor wordt gestart, een enthousiast en spannend gevoel komt naar boven. Zonder omwegen rij ik naar de snelweg. Daar ben ik dan, weer terug op de weg met al mijn medebestuurders. Eenmaal op de snelweg wordt het gaspedaal vol ingedrukt. In een sportwagen kan je eenmaal niet zacht rijden…