Verjaardagsfeest

Zo’n 15 jaar geleden vierde ik voor het laatst mijn verjaardag. Ik deed semi-plichtmatig mijn best om het mijn gasten naar de zin te maken, verwachtte in het middelpunt van de belangstelling te staan. Maar uiteindelijk zat ik toch vooral een paar uur te luisteren naar de meest uiteenlopende antwoorden op de vraag “wie doet het met wie?”. Als je dan, zoals ik destijds, hierover niet mee kunt praten (omdat je het zelf niet met iemand doet), wordt het allemaal nog erger. Al dat oeverloze gezwam over tortelduifjes, aanzoeken, huisje-boompje-beestje. Welk stelletje is slechts Head & Shoulders en wie zijn er al duidelijk Body 2 Body? Zucht. Frank Boeijen had helemaal gelijk met zijn liedje.

Op zo’n moment had ik meer zin om uit te gaan. Goed, in de kroeg was het ook “wie doet het met wie?”, maar daar kon ik me eventueel nog op laten gaan in de grijze massa. Nu ben ik niet zo van de drank, maar dankzij een dansvloer lukte het me wel om flink door te halen. Totdat ik recentelijk in een wel heel bijzondere kroeg verzeild raakte. Een massa van driedelig grijs, van mensen met zo te horen een zeer goed getrainde grijze massa. Ook hier het nodige aan drank, dat verder gaat dan thee met een koekje. Het blijkt dat ze hier ongeveer dagelijks met 150 man en vrouw de hele avond doorhalen. Maar de discussie gaat niet over “wie doet het met wie”. De vraag is eerder: “met wie doe ik het NIET?”. “Doorhalen wat niet van toepassing is”. Oeverloos gezwam over ongewenste combinaties. De ene na de andere valt af. Totdat uiteraard de koek op is, de mensen droog staan en er dus niets meer door te halen valt. Pfff, boeien… en ik maar denken dat verjaardagsfeesten zo vervelend zijn. Ik ben weg hier.

Gelukkig, het regent niet, dus ik sta droog. Een slechte avond uit doet rare dingen met de mens. Want ik betrap mezelf erop dat ik zit na te denken over hoe het verder moet met dit land en zijn huisjes, boompjes en beestjes. Want op 15 maart staan we weer body-to-body in de rij om met een rood potloodje te mogen spelen, en hopen we dat die ene partij met Head en Shoulders boven alle andere uit gaat steken. Want dan hoeven ze daar niet langer meer op onze kosten door te halen.

Terwijl ik naar huis loop, kijk ik achterom. Politiek Café Den Haag. Was daar maar een verjaardagsfeest. Dan zou meteen duidelijk zijn wie het met wie doet.