“Een boblijn had ik goed gevonden.”

leonievanderlaan 24 mei 2015

Aarzelend stuur ik hem een foto van mijn korte koppie en hoewel dit niet mijn meest fotogenieke moment was mag duidelijk zijn dat het grootste deel van mijn haar eraf is. “Dus toch?” vraagt hij. Ondanks de retorische ondertoon bevestig ik. Het is iets waar ik lang over nagedacht heb. Mijn dunne haar werd hoe langer hoe sluiker en ik was er helemaal klaar mee.

De jongen in kwestie, met wie ik al 3 dates had gehad, had die ochtend aangegeven bepaald niet gecharmeerd te zijn van vrouwen met kort haar. Nu ben ik de kwaadste niet, rekening houden met anderen is me met de paplepel ingegoten, maar aangezien het mijn eigen haar is vond ik dat het wel kon.

Vrij direct blijkt dat hij ‘er niet van houdt en hoopte dat ik het niet zou doen’. Als ik vraag of hij bedoelt dat ik het voor hem moest laten geeft hij gelukkig toe dat dat inderdaad niet persé nodig was. Prima tot zover dus. Ik kan me echt niet druk maken om het feit dat een enkeling geen fan is van mijn kapsel. Wanneer echter blijkt dat meneer zich duidelijk stoort aan deze houding ben ik toch wel benieuwd naar zijn probleem.

Hij blijkt oprecht teleurgesteld en ik had – in zijn woorden – een andere keuze gemaakt als ik ook maar enige toekomst in ons zag. We leerden elkaar net kennen en dit was hetzelfde geweest als wanneer hij ineens met een kaal hoofd kwam aanzetten. Op dit punt gekomen zijn mijn beide wenkbrauwen hoger dan ooit opgetrokken, ik woel even door mijn haar, het voelt nog vrij vol, allesbehalve kaal dacht ik zo. Om het plaatje compleet te maken: Hij vond me leuk op tinder vanwege mijn uiterlijk en had me nu resoluut naar links geswiped, heeft u een teiltje?

Waarom ik de discussie nog aangegaan ben is me nu een raadsel maar ik bleef er bij dat ik toch echt vond dat ik mijn keuze niet hoefde te verdedigen en stomverbaasd was. Lang verhaal kort: Hij ook. Een boblijn had hij goed gevonden, daarom vroeg hij het ‘s ochtends nog. Met een boblijn dames en heren, had ik de vierde date niet op mijn buik hoeven schrijven, wat ik trouwens stukken minder erg vind dan het lijkt.

Overigens moest ik lekker doen waar ik zin in had en wenste hij me het beste en veel succes met mijn werk. Goh. Wat aardig. Bedankt man.