ZONDER FAMILIE BEN JE NERGENS

Joëlle Burger 24 apr 2017

ZONDER FAMILIE BEN JE NERGENS
JE FAMILIE HEB JE NODIG

Een zware strijd, een zware tijd. Op dit moment ben ik nergens waar ik zijn moet… Maar ik weet wel waar ik wezen moet. Ik heb een familie waar ik trots op mag zijn. Ze helpen mij door al mijn lijden en door al mijn pijn. Ze zijn er ieder moment als ik ze nodig heb. ‘Nee’, hoe veel ik ook foeter; boos ben of het niet meer weet. Mijn ouders en familie zijn er altijd voor mij en helpen mij op de been!
Deze tijd ondergaan we met zijn allen een zware strijd. Iedereen is druk en niemand heeft echt aandacht en tijd voor elkaar. Toch staan we met zijn alle voor elkaar klaar. Dit heeft gezorgd voor mijn leven. Hierdoor straal ik weer door het leven. Eigenlijk kan ik gewoon zeggen: ‘We geven elkaar het leven’
Zo ook heeft mijn moeder veel impact op mij. Ze schreef een tijd geleden een gedicht over mij. Dit deel ik graag met jullie. In de hoop men leert van de tijd en strijd waar ieder gezin soms onder lijdt.
We houden van elkaar en geven nooit op! Want zoals ik van mijn lieve familie heb geleerd, die mij altijd steunen: ‘Waar een wil is, is een weg! ‘
Een gedicht van mijn moeder over mij:
Zorg raakt je!
Haar leven begon als een prachtige vlinder,
Van angsten had ze tot haar 17de nog niet zoveel hinder
Ze werd een jonge vrouw die je niet kon temmen.
Doorzetten was haar motto en je niet laten remmen.
Is in een sneltrein raasde ze door het leven.
Echt genieten duurde meestal slechts even.
Ze leefde als een opportunist.
Bang dat er iets ‘leuks’ zou worden gemist.
Faalangst, perfectionisme en dwangmatigheid, zorgden voor het ziek worden van mijn lieve meid.
Anorexia nervosa doorkruiste haar pad.
Het leek alsof er een duiveltje in haar zat
Zorgen, angsten, pijn en verdriet, is wat je bij ons allen ziet
Opnames in een kliniek waren essentieel
Zorgpaden die je liever niet wil.
Medisch toezicht was en is onontbeerlijk.
Je hunkert naar bevrijding, dat zeg ik eerlijk.
Door in alle processen mee te gaan,
Hopen wij als gezin ooit op de ‘top van een berg’ te staan.