Pa’s afstandsbediening

ben schaafsma 24 jun 2016

Ik ben opgegroeid zonder afstandsbediening. Of eigenlijk, ik wás de afstandsbediening van de tv voor dat het bestond. Niet dat het veel werk was, want er waren maar een paar zenders. De tv uit en aan zetten waren mijn belangrijkste taken. De aan knop bediende ik vrijwillig. De tv uitzetten gebeurde bijna altijd op dringend verzoek van mijn vader.

Mijn vader deed bij ons thuis de filmkeuring en hij was streng. Ik groeide op in de tijd dat actrices als Willeke van Ammelrooy, Monique van de Ven en Sylvia Kristel niet terugdeinsden voor een beetje functioneel bloot en van mij mochten ze. Maar niet van mijn vader. Hij nam zijn taak om mij te beschermen serieus. Daarvoor kun je hem achteraf natuurlijk alleen maar prijzen. Maar ik moest schoorvoetend bij elke vloek of blote borst naar de tv lopen in mijn rol van pa’s afstandsbediening van de uitknop. Van Nederlandse films of series zag ik in mijn jeugd zelden een aftiteling.

Gelukkig waren er ook buitenlandse series. In het buitenland had men niet die drang om stevige woorden te gebruiken of blote borsten in beeld te brengen die de Nederlandse filmindustrie zo kenmerkte. Bij zo’n serie hoefde ik alleen op te staan om het volume wat aan te passen. Harder. Mijn vader vond vooral Dad’s Army prachtig. Deze komische serie heette bij ons Daar komen de schutters. Het ging over een peloton van de Britse binnenlandse strijdkrachten, in de Tweede Wereldoorlog. De burgersoldaten vermoedden de vijand overal, maar zagen de Jerries (Duitsers) nooit. "Who Do You Think You Are Kidding, Mr Hitler?". Bij het liedje van de serie denk ik aan paprika chips en goedkope cola. Tv kijken zonder dreiging van een voortijdig eind. Een veilige zone waar mijn vader en ik elkaar konden ontmoeten.

De nieuwe Dad’s Army film draait in de bioscoop maar te laat om mijn vader een plezier te doen. Pa is er al lang niet meer. Misschien ga ik toch kijken. En als er toch een beetje bloot langskomt zal ik voor deze keer even mijn ogen dicht doen. Om de afstand met pa weer even te overbruggen.