Bingewatchen

Je hoort het meer en meer in de media. Een avondje bingewatchen. Ouwe lul die ik ben, dacht ik meteen al bij de eerste indoctrinatie poging mij dit woord op te dringen, wat moet ik nu weer een hele avond?

Ik moet tijd vrijmaken om een avond gezellig een paar afleveringen van een verslavende serie te kijken. Bingewatchen heet dat dus. Vrij vertaald is het gewoon met je luie reet op de bank hangen met een schaal chips om je ongeduld te bevredigen door bijna een complete serie in één avond te proppen.

Netflix, HBO, Videoland. Tegenwoordig wordt een complete serie online (ook zo’n mooi Nederlands woord) geknald en dan is het de sport om zo’n seizoen in recordtempo te kijken. Daarna kun je met je zombie-ogen naar de volgende serie, en de volgende, en de volgende.

Zie hier het creëren van mediajunks. Bingewatchen, de nieuwe nicotine voor de jonge generatie. Staat tegenwoordig ook op profiellijstjes. Hobby’s: Gamen, uitgaan en… Netflixen! Echt waar! Youtuben is uit (was het ooit in?) en Netflixen is in. Lekker bingewatchen op mijn hang out met wat pop and soda en een serie? Netflix flixt dat wel even.

Je leest het al, ik ben hopeloos ouderwets. Ik heb Netflix en word al helemaal onrustig bij het aanbod dat deze club mij om de oren gooit! Het is alsof je in de supermarkt voor een stelling met honderd soorten kaaschips staat. Ze zijn allemaal lekker, maar waar moet je beginnen? Je wilt ze allemaal wel proeven. De keuzestress! Je wilt alles. Je MOET alles! Hebben, hebben, hebben! Nou, dat is dus precies bingewatchen.

Onze maatschappij is kennelijk zo snel geworden, dat we zelfs series willen weghappen als kaaschips. Net als bij verslaving zal het gevoel bij de slotaflevering nooit compleet bevredigend zijn. We willen meer. En Netflix voedt ons overprikkelde brein. We zijn slaven geworden van ons eigen verlangen naar dat dopamine shot. Zombies van de netstreamers. Kun je overigens ook weer voor bingehangen. The Walking Dead seizoen 10 gaat komen. Dus ik zou zeggen: plan in je verslaving!