Het was mooi, het is mooi geweest.

Wanneer leven geen zin meer heeft. Wanneer hèt leven geen zin meer heeft. Wanneer de lust tot bestaan is verdwenen. Wanneer de pijn ondraaglijk is geworden. Wanneer leven alleen nog maar lijden is geworden. Wanneer de dood alleen nog maar een verlossing kan zijn.
Wie zijn wij te oordelen? Wie zijn wij te beslissen? Ieder mens heeft het recht op een menswaardig bestaan en ieder mens heeft het recht op een menswaardig einde daarvan. Niemand zal gezond sterven, wij allen worden ziek, doodziek. Eens is het lijf nu eenmaal versleten.
Waarom blijven sleutelen? Waarom blijven rekken? Omdat wij simpelweg de dood niet kunnen accepteren? Omdat ieder sterfgeval ons doet confronteren met onze eigen vergankelijkheid?
Ik heb een hond, Kai, een boxer. Ik had hiervoor ook al honden. Allemaal, op Kai na natuurlijk, heb ik ze ‘doodgemaakt’. Omdat zij het lijden niet meer dragen konden, omdat ik hun lijden niet meer dragen kon. En een ieder met een greintje fatsoen, respect en gevoel in zijn donder zal achter mijn beslissing staan. Zijn wij mensen minder dan honden? 
Chapeau voor Nederland, chapeau voor een land waarin dit kan, chapeau voor hen die een menswaardig sterven mogelijk maken!
Een geweten, een ethiek, een moraal welke het uitvoeren van zo een eerbiedige dood in de weg staan. Zijn dit nu juist niet dezelfde eigenschappen welke zouden moeten zorgdragen tot het verwezenlijken ervan?
Wist u dat ‘dood’ eigenlijk helemaal niet bestaat? ‘Dood’ wordt door een ieder verward met er simpelweg niet meer zijn. En er niet meer zijn dat zijn wij in grote getale! 14 miljard jaar was ik er niet, een paar luttele jaartjes mag ik hier rondlopen en straks ben ik er weer 14 miljard jaar niet! Als u na uw leven dood zou zijn dan zou dat dus betekenen dat u ook al geruime tijd in de dood verbleef voordat u überhaupt werd geboren! ‘Iedere zondag ga ik naar het graf van mijn nog te verwekken zoon.’

ben al tachtig waarachtig
wat omslachtig waarachtig
kan niet meer lopen en plassen
niet meer koken en wassen
ben al tachtig waarachtig
wat omslachtig waarachtig
kan die ene nul op die ander
er niet links van gaan staan
dan was ik drie nullen
nog een leven te gaan

Jack en Puck stappen samen uit het leven. Het was mooi, het is mooi geweest.
Maar jullie zijn niet dood, jullie zijn er alleen niet meer…