De Elektrische fiets

Stel je eens voor. Echtpaar, inmiddels halverwege de zestig, gepensioneerd, op en top gezond en absoluut niet van plan om achter de geraniums de jaren weg te tellen. Het stel houdt van reizen, is actief en doet alles het liefste op de fiets. Altijd gedaan en plots zeeën van tijd om overal naartoe te peddelen. Samen altijd trouw geweest aan hun goed onderhouden stalen rossen afkomstig uit de jaren tachtig. Toe aan iets vlotters, want je wil toch met je tijd mee gaan is het niet? Laten we wel wezen, leuk zo’n oerdegelijke oude Gazelle, maar niet vooruit te branden. Zeker nu je samen het idee hebt gevat om de weide wereld in te trekken en als het kan ook vlotter dan je gewend was. Waarom? Nou gewoon, omdat het kan.
Voila! Daar staan ze dan voor het huis opgesteld. Twee fonkelnieuwe elektrische fietsen, E-bikes voor de hipsters. Met de minste moeite raas je van terras naar museum op een wijze die je nog nooit hebt meegemaakt, laat staan voor mogelijk hebt gehouden. Het feit dat dit zo weinig inspanning vergt maakt dat je niet echt door hebt dat je zo hard gaat. Al keuvelend schiet de wereld aan jullie samen voorbij en vergeet je alle zorgen. Sterker nog, soms gaat het zo snel dat je zelfs niet mee krijgt wat er allemaal om je heen gebeurt. Fietsen lijkt wat het was maar hebben deze twee onverschrokken wereldreizigers ook daadwerkelijk in de gaten dat er iets wezenlijks veranderd is? Nee dat hebben ze niet.
Zit ik – zoals elke weekdag – op mijn conventionele fiets en ben onderweg van mijn werk naar huis. Onderweg raast een ouder stel mij lachend en kletsend met een aanzienlijke snelheid voorbij. Het eerste waar ik op dat moment aan denk is – niet normaal hoe snel dat gaat. Het tweede waar ik aan denk is – als dat maar goed gaat. Vorige week waren namelijk nog het gevaar en onvoorspelbaarheid van E-bikes uitgebreid in het nieuws. Plots flitst het door mijn hoofd. Ik hoop maar dat dit, naar ik aan neem, gepensioneerde stel weet dat het einde van de weg steil naar links afloopt en eindigt in een onoverzichtelijke haakse bocht. Ze verdwijnen uit mijn zicht. Ik nader de bocht. In mijn hoofd heb ik mezelf inmiddels op het ergste voorbereid. Ik zie de haakse bocht en daar staan ze, ik hoor hem zeggen dat de accu leeg is. Gelukkig maar.