Wat hebben mensen tegen gamen?

Er heeft door de jaren heen veel ontwikkeling plaats gevonden in de game industrie. Toch blijkt dat mensen er nog niet helemaal aan gewend zijn. Dat voetballers veel betaald worden voor hun prestaties wordt in onze samenleving vrijwel normaal gevonden, maar dat er op het wereldkampioenschap Dota 2 een prijzenpot van 20 miljoen dollar is voor 16 teams wordt door de meeste mensen als absurd beschouwd.

Er heerst vooral bij de volwassen mensen een taboe op gamen. Ouders die panisch hun kinderen van de computer weghouden omdat ze bang zijn dat dit een “verslaving” kan worden. Wat ik dus sowieso niet begrijp, want hoe kan iets wat eigenlijk niet schadelijk is een verslaving zijn. Ik bedoel als je het veel doet maakt dat het geen verslaving. Bijvoorbeeld als je heel veel sport is dat ook geen verslaving. Dan wordt dat juist gestimuleerd omdat dat gezond is. Hierbij wordt weer vergeten dat de kans op blessures vergroot wordt, maar dat maakt blijkbaar niet zoveel uit. Hierbij is ook bewezen dat gamen goed is voor je geestelijke ontwikkeling, maar laten we dit vooral tegenhouden als ouders.

Verder zou gamen niet sociaal zijn, waar ik me totaal niet in kan vinden. Als gamer heb ik contact kunnen leggen met mensen die ik normaal nooit zou leren kennen. Ook heb ik vrienden die veel gamen, dus als ik niet meer zou mogen gamen zou ik in het principe heel weinig contact meer hebben met mijn vrienden, want die zitten gewoon achter hun computer. Als je als ouder je kind achter de computer vandaan haalt zeg je eigenlijk gewoon “zoek maar andere vrienden".

Het voelt als kind ook rot als jouw hobby binnen je familie niet geaccepteerd wordt, ook al hebben je ouders er “goede bedoelingen” mee. Het voelt toch als een soort van onbegrip. Het is rot om het in hun gezicht te zeggen, maar die oude tijden van stoepranden en stand-in-de-mand doen wanneer je 16 jaar bent komen niet meer terug. Dat kan ik je garanderen.