Vakantie trauma

Het begon natuurlijk met autopech en een file op de terugreis. De remmen deden het niet meer van onze auto waardoor mijn moeder met de handrem 10 km heeft gereden totdat ze over de grens kwam van Kroatië. Toen zijn we in de nacht gestopt op een parkeerplaats en belden we de ANWB. Na zo’n uur uitzoeken van waar we nou precies waren, kwam er na nog zo’n 2 uur een mannetje met zijn sleepwagen ons helpen. Uiteindelijk waren we aangekomen bij het huis van de man, waar dus ook zijn garage was. We werden niet naar een hotel gebracht, omdat het blijkbaar te ver was. Dat werd dus met gesloten deuren in onze auto slapen. Nou ja.. ‘slapen’ ik bedoel eerder de hele nacht spelen op mijn nintendo en af en toe om me heen kijken, omdat ik het niet vertrouwde. Als kleinste, en dus degene met het meeste energie, vond ik dat ik wel moest en kon waken over mijn familie. De volgende dag hebben we gewacht totdat de auto gerepareerd was. Onze voedselvoorraad in de auto was op en een kopje koffie met een koekje was alles wat we aangeboden kregen van de gastvrouw. Het werd dus tijd dat we zelf op zoek gingen naar eten, maar dus in een land die we niet kennen, zonder internet en mensen die geen Engels spreken. Toen zagen we een Lidl bord in de verte en ik begon er naartoe te sprinten, omdat we eindelijk iets tegenkwamen dat we kenden. En na 5 minuten in de supermarkt realiseerden we ons dat je helemaal niet met euro’s kon betalen. Nog een teleurstelling. Na het lange wachten konden we weer verder met ons rit. Plankgas reden we vol blijdschap en honger weg. Op zoek naar een fatsoenlijk restaurant. Maar ook die was moeilijk te vinden. Oostenrijk was onze redding met zijn enige McDonald’s langs de snelweg, want het was namelijk dezelfde McDonald’s waar we op de heenreis geweest waren. Na meer dan 24 uur hadden we weer gegeten en konden we niet wachten tot we thuis waren. Zo heeft elke vakantie wel goede en slechte herinneringen. Deze herinneringen komen dan ook iedere keer naar boven met een paar vragen, zoals: ‘Gaan we dit jaar met de auto of met het vliegtuig?’. Van mij mag de autoreis best achterwege worden gelaten. Maar ik kijk ieder jaar weer net zo veel uit naar de vakantie.