Enkeltje Hawaii alstublieft

Je zou eindexamenkandidaten kunnen indelen in twee groepen. Een groep met mensen die al precies weet wat en waar ze gaan studeren en een groep met jongeren die werkelijk geen flauw idee heeft hoe hun toekomst eruit zal gaan zien. Midden in die grote groep van jongeren die geen idee heeft sta ik, ik ben zeventien jaar en sta er om bekend dat ik geen keuzes kan maken.

We worden er dagelijks aan herinnerd dat wij, vwo leerlingen de toekomst in handen hebben. Als wij de wereld niet gaan redden, wie moet het dan doen? Tegenwoordig is een studie kiezen niet meer zo eenvoudig. Een foute studiekeuze wordt afgeschilderd als een regelrechte ramp. Zo snel mogelijk je diploma halen, dat is waar het om gaat als je niet met een enorme studieschuld wilt blijven zitten.

En ik hoef niet te denken dat ik er ben als ik na eindeloos veel gepieker en getwijfel eindelijk aan mijn decaan vertel dat ik de studie van mijn leven gevonden heb. Ik krijg een is-dat-nou-wel-verstandig-blik en lastige vragen naar mijn hoofd geslingerd. Staat die studie wel goed aangeschreven? is er wel werk te vinden als ik die studie heb afgerond? past die studie wel bij mij?

Als ik na een heleboel extra stress triomfantelijk mijn studiekeuzefolder in de lucht gooi omdat ik ein-de-lijk heb besloten wat het gaat worden, staat daar het volgende probleem alweer op mij te wachten: de decentrale selectie. Simpelweg aanmelden wordt vervangen door motivatiebrieven, cv’s, selectiedagen en lastige toelatingsexamens.

Wanhopig staar ik naar mijn lege cv en ik vraag me af wat ik in hemelsnaam tot nu toe heb bereikt in mijn leven. Had ik mij nou maar wel extra ingezet voor de school, meegewerkt aan de schoolkrant of middagen doorgebracht bij de debatclub. Dan had ik nu tenminste een mooi en indrukwekkend cv.

Ik werp een boze blik op de inmiddels versleten studiekeuzefolder. Langzaam begin ik te realiseren dat ik in oktober gewoon weer naar open dagen van universiteiten zal moeten, totdat er opeens een geweldig plan in me opkomt: ik boek gewoon een enkele reis naar Hawaii! De hele dag zon, zee en strand en boeken schrijven onder een palmboom. Zie je het al voor je? ik wel en ik kan niet wachten om mijn decaan te gaan verrassen met dit prachtige plan.