Kanker als scheldwoord

Vandaag de dag word je dagelijks geconfronteerd met het scheldwoord kanker, mede door bn’ers. Vaak weten zij niet wat dat teweeg brengt bij mensen zoals ik. Het wordt breeduit in alle media gedeeld als weer zo’n artiest iemand in het publiek de huid vol scheld met bijvoorbeeld: "Je moeder is een kankerhoer" of op Twitter zeggen: "maar woedend worden als ik ze dan kankerlul noem". En dan lees je weer dat het woord kanker, het meest gebruikte scheldwoord in Nederland is. Ik vraag mij dan ook stellig af of heel veel mensen weten waarmee zij spotten?

Ik ben in 10 jaar tijd mijn vader aan longkanker, mijn broer aan darmkanker en mijn zus aan botkanker verloren. Ook twijfelen wij aan de plotselinge dood van mijn moeder of dit geen kanker is geweest. Dit is gewoonweg mijn hele familie, die aan kanker ten prooi is gevallen. Daarnaast ook vele vrienden die de strijd, op zeer jonge leeftijd, hebben verloren aan deze vreselijke ziekte. Het is dan ook uitermate kwetsend als je dan zo’n verwensing van een bn’er in het nieuws ziet of leest. Het doet veel mensen pijn die met deze ziekte in aanraking zijn geweest of er nog in zitten. Zowel als slachtoffer of als naaste.

Het doet de populairiteit van deze bn’ers absoluut niet goed in mijn ogen. Ook mensen in mijn omgeving worden door mij genadeloos afgestraft als zij dit als scheldwoord gebruiken. Naar mijn mening moeten deze mensen eens als vrijwilliger gaan werken op een oncologische afdeling of in een hospice, waar (vaak) vrijwilligers er elke dag weer mee te maken hebben. Misschien dat zij dan eens te rade gaan bij zichzelf wat deze ziekte teweegbrengt.

Mijn wens is dan ook dat mensen eens gingen nadenken bij hunzelf, en meer kijken naar de medemens. Vooral bn’ers in toch wel een publieke functie, een voorbeeld functie. Denk na voordat je wat zegt, en wat de eventuele consequenties hiervan kunnen zijn.