Saamhorig?

Discussies… Opvang in Nederland, zwarte piet, Het blijft een moeilijk onderwerp.
Wel of niet. Iedereen schijnt zo helder een mening te hebben en daarvan overtuigd te zijn dat dat de enige waarheid is. En het is mooi, mooi dat wij in Nederland zo vrij zijn om onze mening te kunnen en mogen uiten. Maar wat mij wel verbaasd is de felheid.
Feestdagen behoren ons samen te brengen, maar de meerderheid lijkt tegenwoordig wel steeds verder uit elkaar te gaan staan omdat we het maar niet eens kunnen worden met elkaar. Felle discussies, grove teksten, demonstraties, scheldpartijen en ga zo maar door.
Elke dag komt er wel een tekst voorbij met een bijpassend plaatje, zo is het! En niet anders! En hoppa weer een vette discussie is opgelaaid. Waarom? Waarom is iedereen zo fel, zo radicaal. Ongeacht wat de mening ook is of hoe het zou moeten zijn. Ik weet het niet, voor beide kanten kan ik begrip hebben.
Ja een feest is een feest en dat mag zo blijven voor de kinderen.
Ja het is confronterend om een witte man te zien met al zijn donkere knechten.
Ja Nederland is al ietwat ruimbevolkd en natuurlijk willen we niet ons kaas van ons bord laten eten, maar
ja ook wij willen ergens welkom kunnen zijn als ons land in puin zou liggen.
Wie wil er nou in een oorlog land blijven?? en zeg eerlijk, we zouden allemaal onze koffers pakken naar het beloofde land ( met geldboom 🙂 als we dachten dat dat de oplossing was voor alles, ookal werkt dat niet zo. Maar wat is dan de juiste middenweg? Waarom is alles zo zwart /wit, letterlijk en figuurlijk.
Ik vind het verdrietig dat een heel land, dat nou eenmaal multicultureel is en zal blijven, potentieel naar de knoppen kan gaan, omdat we door onze vrijheid van mening, de ander onze wil willen opleggen. En het is goed om een mening te hebben en die te laten horen, het kan zoveel moois en goeds brengen.
Een hart onder de riem, een steunbetuiging. Maar helaas ook een afgang, vernedering.
Die kracht van beide kanten hebben wij.
Die kracht heb ik ook door nu dit op papier te zetten.
Kunnen we met elkaar, hoe moeilijk ook, niet terug naar een beetje saamhorigheid? Met respect een mening aanhoren en uitspreken. Elkaar niet afvallen omdat we nou eenmaal niet allemaal hetzelfde denken. Elkaar accepteren hoe we zijn.
Tenslotte is aan het eind van alle discussies dat het moraal van het verhaal.
We willen geaccepteerd en gerespecteerd worden.
Misschien begint dat stukje wel bij onszelf….