Opa bedankt

‘Als ik op het zebrapad loop draaien tegenliggers zich gauw om. Ze weten niet wat ze moeten zeggen.’ Deze uitspraak van een vader die net zijn kind had verloren raakte mij en zette mij aan het denken. Volgens mij ben ik één van die tegenliggers. Ik loop ook weleens weg, omdat ik bang ben het verkeerde te zeggen of dat mensen niet op mij zitten te wachten. Later heb ik dan spijt, ik wil juist interesse tonen en iemand steunen.

Na deze uitspraak vond ik dat ik hiermee aan de slag moest. Een leerpunt. Daarbij had ik één grote inspiratiebron en dat is mijn opa. Hij is geen onwijze prater. Tenminste over zijn gevoelens laat hij niet vaak iets los. Maar over zijn fietstochten en zijn portemonnee vol met stempelkaarten van alle cafés die hij onderweg tegenkomt praat hij maar al te graag. Voor iemand die niet over gevoelens praat heeft hij een bijzondere eigenschap. Opa zal namelijk altijd naar mensen vragen waarmee het niet goed gaat. Hij belt veel, zelfs vage, kennissen op de sterfdag van hun partner, om aan te geven dat hij aan hen denkt. Mijn oma is overleden toen hij nog vrij jong was. Hij weet dus zelf hoe fijn steun uit de omgeving kan zijn.

Mijn opa en ik stonden wat te praten in de deuropening, inderdaad over fietstochten en stempelkaarten, toen de buurvrouw van een paar huizen verder langsliep. Zij had een maand eerder haar man verloren. Ik had haar nog niet durven aanspreken, maar opa stapte er meteen op af. Hij vroeg hoe het ging, hoe ze de dagen doorkwam en hoe ze de tijd na de begrafenis had ervaren. De buurvrouw vertelde haar verhaal. Je merkte aan alles dat ze dit fijn vond en niet vaak meemaakte. Mijn opa stelde slechts drie vragen. De vrouw deed de rest.

Nadat de vrouw weg was, sprak ik naar mijn opa bewondering uit voor wat hij deed. ”Weet je.”, zei hij. ”Het gaat er niet om wat je zegt. Het gaat erom dat je ze aanspreekt en er niet voor wegloopt. Je kunt niets verkeerd zeggen. Mensen nemen het gesprek wel in handen. Ze praten graag, alleen ze krijgen de kans vaak niet. En als mensen er echt geen behoefte aan hebben, dan merk je dat gauw genoeg. Maar dat heb ik eigenlijk nog nooit meegemaakt. ”

Het afgelopen jaar ben ik nooit meer omgekeerd op een zebrapad. Ik ging het gesprek aan en de ervaringen waren alleen maar positief. De steun werd gewaardeerd en in tijden dat de rollen omgedraaid waren, kreeg ik de steun. Bedankt opa, voor deze wijze les.