Ebru Umar Opinie 12 dec 2017, 06:00

Leestijd: 2 minuten

Code Oranje: Masters of LXRY

Het is een talent, ZZP’er zijn. Je hebt er een schizofrene persoonlijkheid voor nodig. Eenzaamheid is een gegeven, zelfredzaamheid een voorwaarde. Het is balanceren op de rand tussen introverte loony en outgoing enthousiasteling. Gevrijwaard van collega’s bij het koffiezetapparaat en de hel die bedrijfskantine heet, overgeleverd aan de drive om ’s ochtends zonder enige aansporing op te staan, onder de douche te stappen en iets leukers dan een trainingsbroek aan te doen.

Tenzij je er zelf op uitgaat, is er toch niemand die je ziet.

Verwaarlozing ligt op de loer, zowel geestelijk als financieel. Niemand komt het de ZZP’er brengen, je moet erop uit om je werk te halen. Zonder verwachting van het leven, eisen aan het bestaan, is het niemand aan te raden.

Totdat Code Oranje wordt afgegeven.

De dag dat heel Nederland ZZP’er besluit te worden en thuis te werken. Uiteraard de dag dat de ware ZZP’er juist de deur uit moet.

Die dag dat de ZZP’er de deur uit mag.

Juist naar die ene partij waarmee de decembermaand wordt ingeluid.

Naar die partij waar heel Nederland een mening over heeft, met dedain over praat maar o zo graag bij had willen zijn, of nog liever bij had willen horen: Masters of LXRY. De beurs, waar je het mooiste van álles dat je in Nederland kunt krijgen, kunt vinden. Enig minpunt: je moet ervoor naar Amsterdam.

En dus doe je dat, ondanks de waarschuwing van Rijnmonds weerman Ed Aldus om vooral thuis te blijven als je de deur niet uit hoeft. Het is dealen met de weergoden, maar knappe weergod die mij thuishoudt als ik word uitgenodigd voor de Masters of LXRY. En de Ladies Lunch die op maandag georganiseerd wordt, is – ondanks dat het een parade van zwarte jurken is – een inspirerend event met vrouwen die aanpakken, die niet lullen maar poetsen. Dat Nederlandse vrouwen lui en kampioen part time werken zijn, is iets wat hier gelogenstraft wordt. De dames hier zijn ondernemers, die het niveau van ZZP’er allang ontgroeid zijn. De waarheid is dat ik hier absoluut niet thuishoor, noch op de Ladies Lunch noch op de Masters of Luxury, maar dat ik er absoluut thuis ben. Het is wonderbaarlijk dat dit event niet in Rotterdam plaatsvindt.

Feesten en partijen zijn voor de ZZP’er een opgave. Je wordt gezien, niet altijd het leukste onderdeel van je vak. Niet voor niets kies je voor een bestaan achter een laptop. Maar als de mensen leuk zijn, is het gewoon leuk. Inspirerend. Diep respect voor gastvrouw en –heer Tamara en Yves Gijrath. Code Oranje of niet: Masters of LXRY is de plek waar deze ZZP’er elke keer weer energie opdoet en met liefde blijft balanceren op de rand van introverte loony en outgoing enthousiasteling.