Madelon de Goffau Televisie 11 mei 2025, 09:59

Leestijd: 2 minuten

Jan Siebelink over zijn overleden vrouw: ‘Ik roep nog steeds ‘Gerda’ onder aan de trap’

Een jaar na de dood van zijn vrouw, probeert schrijver Jan Siebelink (87) zo goed en zo kwaad als het gaat, vorm te geven aan het leven alleen. In Over Leven vertelt hij aan interviewer Coen Verbraak dat hij thuis bij binnenkomst nog altijd haar naam roept. „Dan ben ik daarna even helemaal overstuur.”

Zijn vrouw Gerda was zijn grote liefde waarmee hij zestig jaar lang samen is geweest en drie kinderen kreeg. De dagen alleen doorbrengen vallen hem zwaar, zegt hij in Over Leven. „Ik vraag me af: is dit niet onmogelijk voor mij dat ik een hele dag alleen ben? Ik mag helemaal niet klagen, want ik heb een hondje en woon nog in mijn eigen huis. Maar laten we zeggen dat ik misschien nog drie jaar te leven heb. Dat is dan ongeveer duizend dagen. Hoe kom ik vredesnaam al die duizend dagen door?”

En hoewel hij vaak bezoek krijgt van zijn kinderen en trouwe vrienden, blijft die vraag bestaan. „Dan denk ik: het is onmogelijk om die zonder haar door te brengen.”

Schrijven na haar dood

Gerda overleed aan de gevolgen van kanker, tot haar dood verzorgde Siebelink zijn vrouw. Het schrijven liet hij voor wat het was. Na haar dood kwam dat weer terug. „Ik schreef: ‘Ben je wel echt dood?’ Ze zeggen dat dat helpt bij de verwerking. Ik ben in ieder geval heel blij dat ik het gedaan heb, want er staan dingen in die ik toch weer vergeten zou zijn. Een blik van haar, wat ik toen zelf dacht, een herinnering. Het zijn losse beelden, de lezer moet ze zelf maar aan elkaar koppelen.”

Na zestig jaar samen te zijn geweest met zijn vrouw, moet Siebelink ontdekken wie hij alleen is. Dat gaat niet vanzelf. „Ik kom thuis en dan is het donker. En dan roep ik onderaan de trap: ‘Gerda’. Dat ik er ben. Dan begin ik te huilen, dan ben ik even helemaal overstuur.”

Gemis van samen

Het leven zonder Gerda en het rouwen vallen hem zwaar. „Ik stelde haar een vraag en ze was er. De geborgenheid samen. Dat mis ik elk moment.”

„Ik heb ook wel even heel intens gedacht: ‘Ik wil nu ook bij haar liggen, nu is het voor mij ook voorbij.’ Die eerste dagen was ik daar helemaal ontredderd over. Maar laatst kon ik voor het eerst weer denken: ‘Wat lekker zacht voelt de zon aan’.”

Siebelink in Over Leven: ‘Moest het huis terug veroveren’

Stap voor stap vindt Siebelink zijn weg in het leven alleen, maar zoals vroeger wordt het niet meer. „Ik moest het huis ook weer helemaal terugveroveren. Het was vreemd en stil, het was mijn huis niet meer. Maar beneden is het weer mijn huis aan het worden.”

Moederdag voor Geertje: ‘Ik verzin zelf iets, ik bén moeder, al wordt mijn bestaan ontkend’

Financiële fout: ‘Ik rijd in een veel te dure leaseauto die ik sinds mijn ontslag niet meer kan betalen’

Reacties