Suzette Hermsen Opinie 29 sep 2017, 09:32

Leestijd: 3 minuten

Waarom millennials best even mogen zeiken

Wij millennials schijnen nogal te zeiken. We zouden alles behalve flink in het leven staan en om de minste of geringste tegenslag bij de pakken neer gaan zitten. Als er een mietjes-top-10 zou worden opgesteld, zou onze generatie zeker weten bovenaan deze lijst prijken. Volgens de babyboomers dan. Want vooral zij – ‘die nog hebben meegemaakt wat écht werken is’ – hebben moeite met onze houding.

Nu moet ik zeggen dat ik zelf inderdaad heel wat afklaag. Over vriendinnen die eigenlijk geen vriendinnen blijken te zijn, over mensen op straat die te langzaam lopen (altijd op het moment dat ík haast heb), over hiërarchie op de werkvloer, over de administratieve rompslomp die erbij komt kijken als je bij Sanoma werkt en over het baggerslechte zomerweer in Nederland. En o ja, de belachelijk dure huizen in Amsterdam, daar ga ik ook bijzonder slecht op.

Omdat ik mezelf echter niet het prototype millennial vind (ik zou mezelf geen mietje noemen), overdacht ik of ik misschien eens iets minder moest gaan klagen. Daarmee zou ik weleens even laten zien met wat voor flinke meid de wereld hier te maken heeft.

Ik legde mijn moeder de situatie voor. Ook zij liet de kwestie even bezinken en reageerde vervolgens met de opmerking: ‘Maar ja, jullie generatie hééft ook wel wat meer te zeiken dan onze generatie.’ Oké, het woord zeiken gebruikte ze niet. Mijn moeder is vrij keurig in haar taalgebruik en opperde zelfs nog om onze boektitel ‘Zeik niet zo’ in ‘Zanik niet zo’ te veranderen. Je begrijpt, ik heb haar toen even uit moeten lachen.

Ze gebruikte dus een ander woord. Klagen waarschijnlijk. Volgens mijn moeder, een rasechte babyboomer, hadden zij en haar generatiegenoten eigenlijk heel weinig te klagen gehad. Hun leven was van jong naar oud eigenlijk alleen maar beter geworden. Men hoefde maar weinig moeite te doen om een prettig leven te creëren. De economie groeide en groeide. Waar je ook kwam, lagen de banen voor het oprapen en ook de huizen en vaste contracten werden zo’n beetje rondgestrooid als ware het pepernoten van Sinterklaas. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de seksuele revolutie en de flowerpower. Hallo lucky babyboomerbasterds.

Nee, dan onze generatie. Peperdure huizen, weinig banen, veel concurrentie, veel onzekerheid en een overdaad aan prikkels. Niet bepaald een makkie, concludeerde moeders.

Of we dan dus meteen mietjes zijn als we even bij de pakken neer gaan zitten als we voor de derde maand op rij nét niet genoeg geld voor onze (belachelijk) dure huur bij elkaar hebben geschraapt met onze noodgedwongen freelance-klusjes? ‘Nee hoor’, vond m’n moeder dus. ‘Best logisch zelfs.’

Dus medemillennials, een beetje zeiken is best geoorloofd. En da’s maar goed ook, want ik hád me net weer een moeilijk moment toen ik tijdens spitsuur boodschappen probeerde te doen.

Over ‘Zeik niet zo’

Lianne Marije Sanders (28), Suzette Hermsen (29) en Anouk Kemper (30) leren elkaar kennen op de burelen van LINDAnieuws. Ze ontdekken dat ze een gemeenschappelijke hobby delen: klagen. Samen maken ze ‘ZEIK NIET ZO – het echte leven van de millennial’ – over al waar de jongere mensch mee te schaften heeft. Van te weinig likes op Insta en irritante ouders tot poepen bij je vriend en ernstig liefdesverdriet. (Het een is overigens niet per se een gevolg van het ander.)

Niet zeiken, gewoon lezen, dus: elke vrijdag om 12.00 uur in de Metro-app en op Metronieuws.nl!