Anne-Fleur Pel Openbaar vervoer 5 sep 2016, 16:26

Droomreis in duigen na diefstal cameratas in trein

Na een vermoeiende reis van 24 uur was Ans Hilberink nog maar een treinreis verwijderd van huis. In gedachten zette ze het fotoboek van haar droomreis in Afrika al in elkaar. De fervent fotograaf legde in bijna vier weken alle hoogtepunten vast en beschreef ze in een dagboek op haar iPad. Totdat het noodlot toesloeg: cameratas foetsie.

„Mijn hart sloeg over van schrik toen ik bij het uitstappen mijn e-reader in mijn rugzak wilde stoppen en deze verdwenen was. Weg camera en SD-kaarten. Weg iPad. Weg herinneringen”, zegt Hilberink die samen met haar man en twee vrienden in een camper met tenten op het dak door Namibië en Botswana had gereisd.

Doodmoe

Doodmoe stapte ze afgelopen donderdag om 15.35 uur in de trein van Schiphol naar Deventer. „We hadden onze spullen boven in het bagagerek gelegd. Net zoals in het vliegtuig. Maar daar ligt het veilig. We hadden zicht op de tassen, maar je kijkt niet continu naar boven. Ik was moe, zat wat te lezen. Ik was niet alert genoeg.”

De hele reis in Afrika heeft Hilberink de camera met SD-kaarten en de iPad waarop zij een back-up van de foto’s maakte, angstvallig apart van elkaar gehouden. „Je moet oppassen in het buitenland, toch?” Dit veranderde met de één stuks handbagage die mee in het vliegtuig mag. „Achteraf stom. Ik ben met een hoofd en hart vol ervaringen thuisgekomen, maar zonder foto’s.”

Op de laptop van haar man staan wel de foto’s van Botswana, maar heel Namibië, waar ze vele hoogtepunten heeft beleefd, is verdwenen. „Prachtige foto’s van de Sossusvlei, het rode duingebied waar het licht, de ruimte en de kleur een prachtig spel met elkaar spelen. De reis dwars door de woestijn waar we aan de kust honderden zeehonden zagen en Spitzkoppe, de mooiste kampeerplek van allemaal. Het wild in het natuurpark. Alle foto’s weg.”

Berucht traject

Hilberink heeft het direct bij de conducteur aangekaart en belt dagelijks met NS. Haar is vertelt dat het traject Schiphol – Deventer berucht staat om diefstal. Troost biedt dit niet. Hilberink krijgt foto’s van haar vrienden voor haar album, maar dat is niet hetzelfde. „Dat doet misschien nog extra pijn. Dan denk ik weer terug aan de foto’s die ik gemaakt heb. Je fotografeert door je eigen ogen, zo druk je er je eigen stempel op.”

Vier dagen later begint het verdriet en de boosheid ietwat te slijten. Alsof de duvel ermee speelt, is ook haar ingecheckte koffer nog steeds niet aangekomen. „Deze zwerft ergens rond, net als mijn Fuji XT 1-camera misschien.” Het dagboek is ze opnieuw aan het schrijven. „Dat is wel goed voor de verwerking. Maar ik heb het liefst mijn foto’s terug. De camera mag hij houden.”

Tips kunnen gemaild worden naar [email protected]