Mario Wisse Entertainment 6 nov 2017, 07:15

Leestijd: 3 minuten

Jacqueline Govaert: De zorgeloze jaren voorbij

Interview. Op haar nieuwe album Lighthearted Years kijkt zangeres Jacqueline Govaert voor het eerst terug op haar tijd met Krezip.

Jacqueline Govaert (35) heeft de herinnering aan haar voormalige band Krezip jarenlang op afstand gehouden. „Ik ben van het vooruitkijken, wil altijd dóór”, zegt ze. „Niet omdat het een vervelende tijd was, integendeel zelfs, maar ik wilde af van dat Krezip-stempel en mezelf bewijzen als soloartiest.”

Meer tijd nemen

Dat deed ze ook. Al een jaar nadat Krezip er op 27 juni 2009 met een knal uitging via een show in de Heineken Music Hall (nu Afas Live) lag haar eerste soloalbum in de winkels. „Achteraf gezien had ik misschien wat meer tijd moeten nemen. Het was hectisch, ik had ook net een baby. Maar ik wilde snel door. Tegenwoordig neem ik de tijd, zit er telkens drie, vier jaar tussen mijn albums. Dat kan ook gewoon als soloartiest. Ik weet niet precies wat me toen bezielde.”

Lighthearted Years, haar derde plaat, nam ze op in Los Angeles met vermaarde veteraan-producer Mitchell Froom (hij werkte met grootheden als Paul McCartney, Crowded House, Pearl Jam), die ook meeschreef aan de liedjes. In februari, maart en april volgend jaar gaat Govaert met een tourtje de bekende Nederlandse popzalen af, met een band waarin ook andere ex-Krezipleden als gitarist JP Hoekstra, die ook bij Douwe Bob zit, en drummer Bram van den Berg spelen. Het lijkt er dus op alsof Govaert stukje bij beetje een Krezip-reünie aan het bewerkstelligen is. Ze lacht erom. „Dit is echt heel anders, hoor.”

De doorbraak met Krezip was heftig. „We waren 18, zaten nog op de middelbare school en moesten handtekeningen uitdelen in de pauze. Daar zit je helemaal niet op te wachten als je zo jong ben. Het was een heel leuke tijd, maar ook intensief en een opluchting toen het klaar was. We waren al sinds ons 15e bezig en altijd zó serieus.”

Op Lighthearted Years staat de zangeres voor het eerst stil bij wat al dat succes op zo’n jonge leeftijd met haar heeft gedaan. „Mijn moeder zegt altijd: ‘jullie zaten lekker in een treintje en ineens werd dat een TGV en kon je niet meer naar buiten kijken omdat je niks meer zag’. Het ging héél hard dus. Ik kan me nog herinneren dat we goud werden en even later platina en dubbel platina en dat ik toen dacht: ‘dit had nu ook weer niet gehoeven’. Helemaal te gek natuurlijk, maar het hóefde niet. Ook in grote zalen spelen hoefde niet, ik vond Paradiso en 013 mooi genoeg. Pinkpop wel, dat was echt een droom. Ach, het was een droomstart en een valse start tegelijk.”

View this post on Instagram

A post shared by Jacqueline Govaert (@jacquelinegovaert)

„Tijd”, antwoordt Govaert op de vraag wat het belangrijkste thema is op Lighthearted Years. „Ik voel me nog steeds 18 maar ben het niet meer. Veel van mijn vrienden en ik weten niet zeker of we volwassen zijn, maar we leiden ineens wel volwassen levens. Begrijp me niet verkeerd, ik vind het leuk, maar bij een volwassen leven horen ook verantwoordelijkheden. En dat betekent afscheid van de ‘lighthearted years’. Gesprekken met vrienden worden ook anders. Ziektes, ouders die overlijden, de eerste huwelijken die stranden, dat is heel heftig met kinderen en zo. Verkering uit vroeger was gewoon tien dagen huilen en Bridget Jones’ Diary kijken.”

Lighthearted Years van Jacqueline Govaert is uitgekomen bij Universal.