Daisy Heyer Dossier 18 mei 2018, 04:00

Leestijd: 5 minuten

Dit zijn de 8 grootste festivalergernissen

Festivallen is natuurlijk één groot feest, maar wie regelmatig naar een feestje gaat komt ook behoorlijk wat dingen tegen die nogal irriteren. Tenminste, dat geldt wel voor mij. En ik heb in mijn leven behóórlijk wat festivalletjes gepakt. De teller staat inmiddels wel op zo’n 200 festivals. En hoewel ik écht wel zie wat er allemaal goed gaat (voornamelijk op de megagoed georganiseerde festivals in ons kikkerlandje), heb ik toch een achttal ergernissen waar je dikwijls mee te maken krijgt.

1. De ticketverkoop

Het lijkt niet uit te maken hoeveel festivals er komen, zo’n beetje álles raakt ver van tevoren uitverkocht. En dat is op zich niet erg, maar het vechten om een kaartje begint af en toe toch lichtelijk irritant te worden. Vroeger kon je nog tot ongeveer een week van tevoren kaartjes kopen voor een populair festival (omdat naar een festival gaan iets was voor ‘een bepaald slag mens’).

Nu is naar een festival gaan zo mainstream dat – wanneer de kaartverkoop start – je het beste geen seconde je beeldscherm uit het oog verliest, als een gek op je toetsenbord moet rammen en vervolgens alsnog je kostbare tijd verspilt aan uren bezig zijn op Ticketswap om je kaartje te kunnen scoren. Om daar dan een kaartje kopen van één van de 6412 personen die ‘toch opeens niet kunnen’. Jáá, jaa…

2. De entree

Als je dan het lot uit de loterij hebt bemachtigd en je eindelijk bent aanbeland op de dag dat je naar je favoriete dj’s of bandje kunt gaan luisteren, moet je eerst nog door die fijne entree. Op zich geen probleem als het allemaal snel en soepeltjes verloopt (hey, we willen nou eenmaal niet dat je halverwege je festival wordt neergestoken door een ‘speedy-spierbundel’).

Maar als je langer dan vijftien minuten moet wachten tot een nors kijkende dame zonder make-up, met een snorretje en armen waar de gemiddelde sumoworstelaar een moord voor zou doen even in je kruis en naar je tieten graait, dan kom je toch met een ander gevoel het terrein op.

3. De muntjesprijs

Vervolgens ga je in de rij staan om je muntjes op te pikken (weer een rij, zucht!) en word je geconfronteerd met de geregeld belachelijke prijzen die worden gevraagd voor de muntjes. 11 muntjes voor 30 euro en dan is een wijntje 1,5 muntje dus dan kost een wijntje me… Eh, spoor bijster? Precies! Dat heeft iedereen! Dus geef je je geld uit als water. Om er na afloop achter te komen dat je voor die kleffe hamburger met een kwakje mayo waarvan je de helft per ongeluk uit je klauwen hebt laten vallen omdat een of andere dronken Brit tegen je aanviel, bijna 10 euro hebt betaald. Top!

4. Eten & drinken

En nog even over dat eten en drinken: er zijn gelukkig festivals die er inmiddels achter zijn dat er wel degelijk mensen bestaan die iets willen eten op een feest. En dat er meer bestaat dan friet en broodjes kroket. Maar voor de festivals die daar nog niet achter zijn: er bestaan wel degelijk mensen die iets willen eten op een feest. En er bestaat meer dan friet en broodjes kroket. Dank!

5. Te jonge mensen

Wie na die eindeloze rijen na anderhalf uur eindelijk op de dansvloer staat, kijkt waarschijnlijk wel even om zich heen. En wat je dan vaak ziet, is dat er op heel wat festivals jongeren rondlopen die daar nog helemaal niet mogen komen. Dat weet je dan, omdat die jongeren bijvoorbeeld uit jouw buurt komen en de zusjes en broertjes zijn van de vriendinnen waarmee jij op het festival staat.

En ik kan je vertellen: ik vind het nooit zo leuk om een groot aantal 18-minners te zien, compleet van het padje door de drugs of alcohol die ze daar dus wél kunnen krijgen… Kinders luister goed: jullie horen naar FRIS-feesten te gaan, te smeken bij je ouders om extra kleedgeld voor dat toppertje in de uitverkoop bij de Coolcat en stiekem een keer een ouder iemand bij de AH een breezer voor je laten kopen waar je dan ‘lam’ van bent. Blijf nog even weg van grote mensenfeestjes please…

6. Het geluid

Dan heb je al bijna 100 euro uitgegeven aan dat kaartje, muntjes en een kluisje nog voordat je één noot gehoord hebt, kom je erachter dat die grote graaiers van de festivalorganisatie het geld dat ze krijgen in ieder geval niét aan een goede geluidsinstallatie hebben uitgegeven. Of de bass staat zó hard, dat je neusharen spontaan uit je neus trillen als je je iets te dicht in de menigte bevindt, of je kunt het geluid amper horen.

Dat staat dan weer zo zacht dat men zich genoodzaakt voelt de vijftien vrijdagmiddagborrels die ze gemist hebben in te halen, middenin de menigte waar zich mensen bevinden die wél willen dansen. Top man, maar houd gewoon even lekker je mond. Ik kan het geluid niet horen…

7. De wc’s

Oh, ja dan nog een ergernis met betrekking tot de kosten op een festival: laten betalen voor de wc’s. Ik kan heel goed begrijpen dat je op een feest een zakcentje moet geven aan die toiletjuffrouw met Rotterdamse tongval die écht haar best doet om jouw derrière zo schoon mogelijk te houden. Maar betalen voor een Dixie? Waar het no matter what na een halve dag naar weiland ruikt? Waar je vaak moet afvegen met een verdwaalde wc-rol of een stukje wc papier dat op de grond heeft gelegen? Waar je – gezien het feit dat sommige vrouwen walgelijke hygiëne hebben – tegen de tampons en het maandverband van anderen zit aan te kijken? Ik vind het be-lach-e-lijk. En ik geloof dat ik niet de enige ben.

https://giphy.com/gifs/i6g92iYC0t8ze

8. Het feit dat je de vorige zeven dingen allemaal voor lief neemt.

Want tsja, het blijft toch ook wel weer het leukste van het jaar voor mij: die festivalletjes.