Dossier

Fashion Tech Lab: de plek waar mode en tech het doen samen met de vernuftigste creaties als resultaat. Het meest gebruikte apparaat? De lasercutter.

Extase

Ze moet het regelmatig zeggen: wel naar huis gaan straks, hè? Want als de studenten eenmaal bezig zijn in het lab of atelier, dan zijn ze niet meer te stoppen. „Je voelt gewoon hoe het hier vibreert van de positieve energie.” Lisette Vonk (30) is coördinator van het Fashion Technology Lab en Virtual Reality Atelier van de Hogeschool van Amsterdam, waarin studenten samen met bedrijven projecten uitvoeren en onderzoek doen. In een notendop, iets dat overigens ook prima in 3D uit te printen is, zo blijkt in het zogenaamde Makerslab, waar elke innovatieve en/of nieuwsgierige student (of journalist) in een ware extase van vernuftigheid terechtkomt. „Geen idee wat het wordt...” Docent Cees Boschman tuurt in een van de 3D-printers die al sinds de avond ervoor op volle toeren aan het printen is en waarin een roze stekelig ‘iets’ prijkt. „Misschien een modeaccessoire.”

Bodyscan

Amy en docent Cees

Voor het pashokje is een bescheiden rij ontstaan, met als grote verschil met die in winkels, dat hierin een 3D bodyscan wordt gemaakt van degene in het hokje die vervolgens op het computerscherm erbuiten verschijnt. „Zie ik er zo van achter uit?” studente Amy (lang en slank) moet lachen, „Hoe vaak zie jezelf nou echt helemaal van achteren? Wel even confronterend, hoor!” Mensen kijken nu eenmaal met andere ogen naar zichzelf dan een ander doet, licht Lisette toe, „net als met foto’s, daar vind je jezelf vaak ook niet mooi opstaan.” Bij voorkeur staan de studenten er trouwens wel in hun ondergoed in, voor het beste resultaat. „De meesten doen dat ook wel, scheelt ook dat je je achter het gordijn kunt omkleden.”

Gemene deler: in 3D geprint

Met jezelf spelen

Na de bodyscan kun je jezelf als mini-me in 3D uitprinten. Een soort Barbie, maar dan echt en ‘met jezelf spelen’ krijgt hier ineens een hele andere betekenis. Met de bodyscan kan een soort digitaal maatpaspoort worden gecreëerd, met daarop je pasvorm en al je maten in complete accuraatheid, inclusief de precieze lengte van de ledematen. „Daar gaan we steeds meer naartoe in de toekomst”, meent Lisette, „zodat je heel precies online kunt shoppen en zo ook veel minder retour hoeft te sturen, want dat is nu echt een major issue en allesbehalve duurzaam.”

Lasercut

‘Heb jij al gelaserd, kut?’, lijkt het door het lab te schallen. Een zeer impertinente vraag, maar het blijkt om ‘gelasercut’ te gaan. De lasercutter is de meeste gebruikte machine hier in het lab en het scheelt ontwerpers uren of zelfs dagen van tijd. Lisette strijkt even over een stuk jeans met een soort bliksemschichten erin en dat er als voorbeeld ligt. „Binnen een paar minuten kun je met de lasercutter de mooiste motieven of inkepingen in je materiaal maken."

Dit kun je dus met een lasercutter!

Feestje

De opgewekte coördinator met matching nagels en lippen (mat velvet) beweegt zich behendig van het ene gebouw naar het andere. „Die liftjes gaan alleen zo tergend langzaam...” Net voordat ze 18 werd, raakte ze verlamd vanaf haar middel, maar in een hoekje zitten huilen, dat zit allesbehalve in de bevlogen en gedreven Lisette, „ik red me supergoed!” Ze geeft les op onder andere het AMFI, geeft lezingen, doet onderzoek en is ook nog eens coach in het Atelier. Ja, ze is best druk, haalt ze haar schouders op, „maar ik zou niets anders willen, het is elke dag weer een feestje.”

Coördinator Lisette Vonk op haar lievelingsplek, het Atelier

In control

Kom, zegt ze en haar bruine ogen lijken nog meer te stralen. „Ik neem je mee naar het Atelier, m’n lievelingsplek. Ik kan het niet helemaal uitleggen, je voelt het vanzelf wel als we er zijn. Er gebeurt daar zo veel.” Uit 04A42 klinken drie jongensstemmen die overduidelijk met belangrijke zaken bezig zijn. Na een minuut of twee loopt het even spaak. „Fuck man, we missen er eentje...” Er wordt hoorbaar gezucht. „We moeten nu écht ergens een controller vandaan zien te halen!” Geen paniek jongens, Lisette weet raad en na een kijkje in de opbergkast in het lokaal naast hen, is de controller weer boven water. Een zucht van verlichting. Alles weer onder controle.

Escape room

Kevin van Vrenze werkt nogal lekker op oldschool hiphop

Uit een ander lokaal klinken diepe hiphopklanken. Old school om precies te zijn, „ik ga nogal lekker op ouwe hiphop en de rest gelukkig ook.” Kevin en zijn projectgenoten van Vrenze zijn druk in de weer met een escape room in virtual reality voor een oogrevalidatiecentrum waar kinderen verblijven die onder andere dubbel zien vanwege niet-aangeboren hersenletsel. „We maken het zo echt dat ouders met de VR-bril op precies kunnen zien wat hun kinderen zien en hoe moeilijk dat voor hen is.”

Verbroedering

Su en Shi (of Shi en Su)

In het ‘chillgedeelte’, met een best wel luxe koffieautomaat en een plofbank, staat de grote grijze printer in de hoek er een beetje verloren bij. Zeker vergeleken met alle strakke controllers, VR-brillen en -gear en flinterdunne levensgrote beeldschermen om hem heen. De twee ‘gouden’ Ateliermascottes zwemmen in een kom en Su en Shi hebben net eten gekregen van F., zo staat in het voederboekje geschreven. „Faraz is de hoofdvoeder”, licht een in het okergeel geklede studente toe, „maar we zorgen er met z’n allen voor.” Hogeschooldieren verbroederen, beaamt ze, net als de multidisciplinaire projecten die de studenten van verschillende opleidingen hier samen doen.

Onexperience

„Ik had Mick anders nooit ontmoet”, vertelt Naniko. Zij doet AMFI, hij Game Development, twee op het eerste gezicht compleet verschillende werelden, maar in Virtual Reality komen ze samen. Samen met de Finse studente Marika en nog twee anderen vormen ze Onexperience en voeren ze een opdracht uit voor Modemuze.nl. Het bedrijf biedt een online database van mode- en kostuumcollecties in Nederlandse musea. „Heel veel antieke en kostbare kleding ligt opgeslagen in depots omdat het bijvoorbeeld te oud of te fragiel is om tentoon te stellen.” Hun opdracht dit semester is om iets in VR en AR (augmented reality, een laagje over de bestaande werkelijkheid) te maken waardoor kinderen in musea langer bij het tentoongestelde item (exhibit) blijven staan. Team Onexperience is er eentje van aanpakken, want wat ze tot nu toe al hebben gemaakt met z’n allen, is bizar goed, beaamt ook Lisette. In AR leren ze kinderen iets over de bolhoed of een ander item, waarna ze in VR een ‘cool spelletje’ kunnen doen. Quid pro quo.

Drie van groep Onexperience

Applaus

„Levensecht, probeer maar eens.” De VR-bril gaat op en van een lokaal op vier hoog ergens in Amsterdam, waan je je van het ene op andere moment in een theater dat zo piekfijn is gedecoreerd dat Carré er nog een puntje aan kan zuigen. Een viertal ouderwetse bolhoeden popt op. „Sla erop!”, moedigt Mick aan en met de controller in de hand kun je naar hartenlust op de hoeden rammen, die vervolgens inklappen. Applaus, „precies de bedoeling.”

IJverig

De tijd dat studenten het liefst zo snel mogelijk weer naar buiten en hun vrije tijd wilden, lijkt hier verleden tijd. Lisette steekt nog even het hoofd om de hoek en ziet een twaalftal studenten nog ijverig brainstormen. „Wel naar huis gaan straks, hè?”

„Dit is de eerste keer dat ik in de winkel ben”, zegt Memphis Depay terwijl hij om zich heen kijkt. „Dit is wel vet hoor. Het ziet er superdope uit.” Eerder deze maand lanceerde de voetballer van het Franse Olympique Lyon en het Nederlands elftal in het Under Armour Brand House in de Kalverstraat de nieuwe HOVR schoen. Hij nam er alle tijd voor zijn fans en sprak met Metro over mode, zijn passie naast het voetbal. ‘Ik heb twee slaapkamers om laten bouwen tot kledingkast.’

Hoe zou jij jouw persoonlijke stijl omschrijven?
Sowieso extravagant, ‘extraordinary’ en vrij. Ik draag wat ik wil dragen, ben vrij om keuzes te maken. Dat is wie ik ben en dat is wat ik wil uitdragen. Mensen zullen altijd een mening over me hebben. Niet alleen over mijn spel, maar ook hoe ik eruitzie. Maar het gaat erom dat als ik in de spiegel kijk, ik me blij en vrij voel.

Is mode belangrijk voor jou?
Ik wil er goed uitzien, maar dat wil toch bijna iedereen? Als jonge gast wilde ik altijd het nieuwste van het nieuwste. Dat is eigenlijk niet veranderd. Alleen kan ik het me nu veroorloven. Vroeger kon ik het niet betalen en mijn moeder ook niet. En nu wel. Dat is dat blije en vrije gevoel wat ik zo belangrijk vind.

Is het ook een apart gevoel? Je krijgt veel kleding nu je het wel kunt betalen, terwijl je het vroeger niet kon veroorloven.
Tuurlijk, dat is wel een beetje zo. Maar alleen bij Under Armour hoef ik niks te betalen. Als ik over dure merken praat, moet ik gewoon mijn kaart ‘swipen’ hoor. Tenzij ze een deal willen, maar voor het meeste wat in mijn kast hangt heb ik betaald.

Je verloofde Lori Harvey is model voor onder meer Dolce & Gabbana en loopt modeshows. Vind je het leuk om daarbij te zijn?
De shows van Dolce & Gabbana zijn erg inspirerend. Vooral de alta moda, exclusieve pieces waar er maar één van gemaakt worden. Dat zijn echt ‘dope’ shows. Je ziet dan kleding voorbijkomen… Niet normaal, so ‘sick’.

Heeft zij invloed op jouw stijl?
Niet echt. Ze zegt soms ‘dit en dit zou ik zo dragen.’ Vaak heeft ze dan wel gelijk, maar ze vond me er altijd wel goed uitzien voordat ze me ontmoette.

Wat geef je per maand uit aan kleding?
Ik ga geen bedragen noemen. Een percentage van mijn maandinkomen wat opgaat aan kleding? Dat is geen vast percentage. Ik kan een maand lang niks aan kleding uitgeven en dan de maand erop hartstikke veel. Weet je, als je de luxe hebt om dingen te kopen, maar ze niet echt nodig hebt, dan kijk je niet zo naar de prijs en koop je ze. Neem bijvoorbeeld een oranje jas die je ‘dope’ vindt, maar je weet ook dat je hem niet vaak zult dragen omdat oranje niet overal bij past. Dan kies je toch voor een zwarte jas, omdat je die vaker kunt dragen. Ik zit nu in de positie dat ik daar niet over hoef na te denken.

Ben je ’s ochtends lang bezig voor de spiegel?
Nee, niet in de ochtend. Als ik naar de club ga of naar het Nederlands elftal heb je toch een clubkostuum of trainingspak aan. Dus daar hoef je niet over na te denken. Maar ik kan wel lang bezig zijn als ik bijvoorbeeld met mijn vrienden uit eten ga. Dan probeer ik wat ‘nice’ uit te zoeken, een goed outfitje bij elkaar te pakken. Dan kan het wel even duren. Ik heb namelijk veel, mijn klerenkast is groot. Soms is het zelfs voor mij ‘overwhelming’ en weet ik niet precies wat ik moet pakken. Maar soms springt er iets uit en is het gelijk ‘beng’.

Hoe groot is jouw kledingkast eigenlijk?
Ik heb twee slaapkamers om laten bouwen. Ik huur een huis in Lyon en ik had geen ruimte meer in de kasten. Aan die slaapkamers heb ik toch niet veel, omdat er bijna nooit iemand blijft slapen.

Je zegt dat je heel veel kleding hebt. Is het weleens gebeurd dat je per ongeluk hetzelfde hebt gekocht?
Nee niet per ongeluk, maar soms doe ik het expres. Zo heb ik ooit eens twee paar van dezelfde schoenen gekocht. Ik vond die zo ‘dope’ dat ik een paar extra kocht voor als het eerste paar vies zou worden. Zo kon ik gerust een paar avondjes stappen zonder me zorgen te maken, want dat ander paar hield ik netjes. Maar dat gebeurt niet vaak hoor, haha.

Dat heb je alleen met schoenen? Of koop je ook wel een shirts en broeken dubbel?
Nee, alleen met schoenen. En met witte overhemden, maar dat is anders. Daar heb ik er gewoon meer van omdat dat een basisitem is. Je moet gewoon een paar witte overhemden in je kast hebben vind ik.

Ben je de meest modebewuste speler van Oranje?
Er zijn veel jongens die zich goed kleden, maar ik zit zeker in de top drie, haha. Quincy Promes heeft een beetje dezelfde smaak als ik, dus hij zit erbij. Alleen combineert hij sommige dingen anders. Virgil van Dijk heeft een goede, zakelijke smaak. Maar eigenlijk zou ik in hun kledingkast moeten duiken om een echt oordeel te kunnen vellen.

En wie in Oranje zou een make-over kunnen gebruiken?
Ik zou weleens met Bas Dost willen shoppen, haha. Hij kleedt zich wel ok hoor, maar hecht er minder waarde aan. Mode boeit hem niet zo. Het zou wel lachen zijn om hem een keer mee te nemen.

Wat zou je voor hem kopen?
Iets zakelijks. Bas moet je niet in een oranje jas stoppen, gekke kleuren zijn niet zijn ding. Ik zou met hem naar Lora Piana gaan.

Mode is belangrijk voor voetballers, uitzonderingen zoals Dost buiten beschouwing gelaten?
Ja, als spelers zich goed kleden dan voelen ze zich op het veld ook goed. Maar dat wil niet zeggen dat je in een trainingspak er niet goed uit kan zien.

Dilemma’s

Hoed of pet?
Poeh, moeilijk. Ik kan niet kiezen, ligt eraan met wat je voor de rest aan hebt. Ik moet kiezen? Sinds jullie het veel over die hoed hebben, ga ik voor de hoed.

Sneaker of voetbalschoen?
Sneaker.

Catwalk of voetbalstadion?
Stadion.

Mooiste voetbalshirt ter wereld?
Real Madrid. En dan het shirt van een paar jaar geleden. Het witte shirt met de gouden strepen. De combi wit met goud vind ik ‘dope’.

Parttime werken of fulltime, dat is een keus die sommige ouders niet maken: zij werken gewoon helemaal niet. De een vindt een thuisblijfmoeder, of -vader, dom stofzuigervee dat teert op de centen van een ander. De ander vindt thuisblijven bij de kinderen juist een slimme keus: kinderen zijn thuis bij hun ouders het beste af, en ze zijn maar één keer jong dus daar kun je het beste maar van genieten.

Om te beginnen, thuisblijven met de kinderen is níet de hele dag koffie danwel sherry drinken. De naam stofzuigervee doen de thuisblijfmoeders wél eer aan, temeer omdat dat klusje binnen een paar uur, en dat is in het beste scenario, weer teniet gedaan wordt door de snotaap die net in de zandbak gespeeld heeft/een boterham eet, of gewoon zijn snotapending doet.

Gelukkiger

Nee, het thuisblijfmoederschap gaat zeker niet over rozen. Dat blijkt ook uit een groot Amerikaans onderzoek onder zestigduizend vrouwen: werkende vrouwen met kinderen zijn een stuk gelukkiger. Van de ‘stay-at-home-moms’ zei 26 procent zich regelmatig verdrietig te voelen. Bij de werkende ‘moms’ was dat maar 16 procent, net zo vaak als de vrouwen zonder kinderen thuis. Ook andere negatieve emoties, zoals zorgen, stress, woede en depressie komen veel vaker voor bij de thuisblijfmoeder.

Desalniettemin kiest één op de tien verse moeders ervoor om te stoppen met werken. Met betaald werken, wel te verstaan. Want dat een hele dag bij de kinderen zijn niet bepaald een walk-in-the-park is, zelfs als je daadwerkelijk gaat wandelen in het park, daarover zijn de meeste mensen het eens. Metro deed onderzoek, bijna 700 mensen vulden de enquête in, en 84 procent van de lezers vindt voor kinderen zorgen net zo goed werk, alleen dan onbetaald.

Risico

,,Het ís ook werk’’ beaamt hoogleraar economie Janneke Plantenga van de Universiteit Utrecht (zelf één kind, werkte toen dochter jong was vier dagen in plaats van vijf, partner ook). ,,Opvoeden en zorgen voor kinderen is buitengewoon belangrijk. Maar afstand nemen van de arbeidsmarkt is natuurlijk wel heel risicovol.’’ En dat is precies ook wat de overheid een doorn in het oog is; de financiële afhankelijkheid van vrouwen. Nog niet eens de helft van de vrouwen kan nu haar eigen broek ophouden en dat is een slechte zaak. En dus moet moeder aan het werk. En flink ook, want als het aan emancipatieminister Van Engelshoven ligt, is een laf dagje deeltijd niet genoeg, ook niet de 24 à 26 uur die moeders met thuiswonende kinderen gemiddeld werken. Ze kondigde in haar emancipatienota maatregelen aan als langer verlof voor vaders, meer kinderopvangtoeslag en belastingmaatregelen die werken aantrekkelijker moeten maken.

Toch is dat deeltijdwerken van moeders wél heel belangrijk, vindt hoogleraar Plantenga. ,,Nederland is heel goed in deeltijdwerken’’ zegt ze. ,,De arbeidsdeelname van vrouwen, ook moeders, is een van de hoogste in Europa. In veel landen is er niet veel werk te vinden als je niet fulltime aan de slag wil. Hier wel. En vergeet niet dat veel moeders het fijn vinden om óók werknemer te zijn, om iets te doen met hun opleiding, collega’s om zich heen te hebben.’’ En ook zij schetst het doemscenario; wat als de kostwinner in het kostwinnersgezin er vandoor gaat of onder de bus komt? ,,Rondkomen als alleenstaande ouder van een uitkering, al dan niet met alimentatie is echt geen vetpot. Dus ga deeltijdwerken. Bovendien is het altijd makkelijker om weer terug te komen als je een voet op de arbeidsmarkt houdt.”

Prinsesje

,,Zonde van je opleiding. Je komt er nooit meer tussen. Zonde van je werkervaring. Je neemt grote risico's voor later, hoe moet dat met je pensioen? Je wordt financieel afhankelijk van je partner. Je bent een luxeprinsesje. Je ontwikkeling stopt. Je hebt niets meer te vertellen: je wereld wordt klein.” Nicole Orriëns heeft ze allemaal voorbij horen komen, de commentaren van anderen op de keuze om thuis te blijven bij de kinderen. De hare zijn inmiddels 14, 16, 18, 20 en 22, maar nog steeds zorgt ze dat ze thuis is als ze uit school komen. Dat kan ze, want ze werkt inmiddels als blogger - ze heeft er onder andere een voor thuisblijfmoeders: www.hetmoederfront.com. ,,Ik koos voor fulltime moederen omdat ik, ook vanuit mijn studie ontwikkelingspsychologie, het belangrijk vond bij mijn kind, en later kinderen, te zijn. Van baby tot puber: het is belangrijk dat je er bent. Afwezigheid kun je wat mij betreft niet compenseren met zogenoemde quality time. Het zit 'm in het gewone, het alledaagse, en dat je er dan gewoon bént.’’

Ze wordt gek van het gedram dat moeders moeten werken. ,,Ik vind dat de kijk op thuisblijfouders moet veranderen. Anno 2018 is het 'not done' om te kiezen voor fulltime zorgen voor kind en gezin. Eigenlijk is zelfs parttime werken al niet oké. Je moet fulltime buitenshuis aan de slag. Dat moet niet worden afgedaan als 'niet gebruik maken van je keuzevrijheid' of als een symptoom dat je gehersenspoeld bent door de moederschapsideologie. Wat probeert de overheid dan te doen? Die probeert net zo goed ouders te hersenspoelen, maar dan met de arbeidsmarktideologie. En dat onder het mom van bevrijding en emancipatie van de vrouw.’’

Stofzuigen

Op dit moment, maar dat is natuurlijk precies wat het is, een momentopname, is het niet al te moeilijk om weer aan een baan te komen, mocht je je carrière als stofzuigende snottebellenveger thuis toch willen verruilen voor werk waar je wél geld voor krijgt. Werkgevers in de zorg, de bouw, het onderwijs en in de techniek staan te springen om personeel. Helemaal als je eerder in deze sectoren hebt gewerkt, heb je ook nu goede kansen om aan het werk te komen, signaleert het UWV.

Toch zit je dan toch niet binnen een week weer achter een bureau, met koffie uit een automaat. Freek Kalkhoven, arbeidsmarktadviseur bij UWV: ,,Omdat de arbeidsmarkt niet stil staat, kan bepaalde kennis of vaardigheden bij ouders die een tijdje voor de kinderen hebben gezorgd zonder dat ze daarnaast hebben gewerkt, verouderd zijn. Als je weer aan de slag wil, is een korte opleiding of cursus een goede start om weer up-to-date te raken binnen je vakgebied.’’

Zelf kiezen

Elly Mulder (50) loopt daar ook tegenaan. ,,Toen mijn dochters halverwege de middelbare school waren, wilde ik weer aan het werk. Maar het uitzendbureau wilde me niet eens inschrijven. Ze zouden me toch niet kunnen helpen, zeiden ze. Ook bij het UWV en de gemeente konden ze niks voor me doen, omdat ik ook geen uitkering kreeg.” Mulder was ooit secretaresse, maar toen de kinderen jong waren verhuisden ze voor het werk van haar man en besloten ze gezamenlijk dat Mulder niet opnieuw aan het werk zou gaan. ,,Dát is waar emancipatie voor mij om draait, dat je de keus kunt maken.’’ Haar kennis als secretaresse was toen Mulder wilde herintreden verouderd. Ze besloot zich om te laten scholen. ,,Ik was al lachbegeleider en ben een coachopleiding gaan doen. Nu heb ik mijn eigen praktijk. Ik ben dan misschien niet financieel onafhankelijk zoals de minister het wil, maar ik ben wel onafhankelijk. Ik had de tijd die ik met mijn dochters heb doorgebracht nooit willen missen. Ik denk wél dat het belangrijk is om je, ook als je niet buitenshuis werkt, te blijven ontwikkelen. Dat er iets op je cv blijft staan.’’

OVER METRO DOSSIER

Elke zaterdag vind je bij Metro verhalen over spraakmakende zaken. We kennen het, doordeweeks moet alles vlug, maar gelukkig is er in het weekend tijd om lekker lang te lezen over opzienbarende onderwerpen. Boeiend? Absoluut! Schokkend? Soms. Confronterend? Misschien. Interessant, met een knipoog en vanuit meerdere perspectieven belicht? Altijd!

Deze week: thuisblijfmoeders. Dom stofzuigervee of juist een slimme keus? En hoe is het nou echt, om thuis te blijven voor de kinderen?

Vala van den Boomen (36) is hoofdredacteur van het platform Me-to-We  (online magazine voor ouders met een leven) en heeft het allebei gedaan: de hele dag luiers verschonen als thuisblijfmoeder, én fulltime werken, met een gastouder aan huis die op haar drie kinderen past. Dat laatste - fulltime werken - doet ze nu nog, want thuis zitten met de kinderen is voor haar de hel op aarde.

,,Het was geen bewuste keus om thuisblijfmoeder te worden. We gingen voor mijn mans baan naar Amerika. Dat ging snel, en ik kon alleen mee als ‘vrouw van’. Ik had me voor vertrek nog wel snel ingeschreven als zelfstandige, met een tekstschrijversbureau, maar eenmaal daar bleek ik dus echt helemaal niet te mogen werken. Ik was toen al 3,5 maand zwanger en dus werd ik thuisblijfmoeder. Én ook parttime singlemoeder, want mijn man werkte veel en moest ook vaak wekenlang weg.’’

Geïsoleerd

,,Het moederschap vond ik niet eens zo’n grote schok. Dat ik de hele dag thuis zat met die baby wél. Ik was heel erg op mezelf aangewezen daar in de VS, waar ik nauwelijks mensen kende. We kregen na onze zoon ook nog een dochter, en ik raakte steeds meer geïsoleerd. Alles draaide om de kinderen, de luiers, het huishouden. Mijn man kreeg na vier jaar in de VS weer een baan aangeboden in Nederland en ik was blij dat we terug konden. Inmiddels bleek dat onze oudste autistisch was, en onze jongste echt heel erg ziek, ze was vaker in het ziekenhuis dan thuis. Mijn man werkte en voor mij was dat dus niet te doen. Ik werd daar dus helemaal gek van. Ik werd een kutwijf; verbitterd, voelde me niet gehoord, ging hem verwijten maken. Dat ik financieel afhankelijk van hem was vond ik ook ingewikkeld: het idee dat ik mijn handje op moest houden, niet meer zomaar iets kon kopen druiste in tegen alles wat ik geleerd had.’’

Gedwongen

,,Toen ben ik een blog begonnen. Ik heb mezelf een jaar de tijd gegeven en mezelf gedwongen er een paar keer per week iets te posten. Dat ging opeens lopen, het werd gelezen. Toen ik een keer een gastblog instuurde naar Me-to-We mondde dat uit in af en toe een stukje schrijven, dat werd een dag in de week op de redactie werken, en nu ben ik fulltime hoofdredacteur.’’

,,Mijn huwelijk heeft het, mede doordat ik thuisblijfmoeder was, niet gered. Mijn ex-man en ik hebben co-ouderschap, dus de oudste twee zijn de ene week bij mij, de andere week bij hem. Met mijn nieuwe man heb ik nog een dochter gekregen. Er komt een gastouder bij ons in huis als ik werk. De combinatie fulltime werken en moeder zijn is druk, maar ik vind het makkelijker dan thuis zitten. Ik heb heel leuk werk, dat scheelt misschien. Maar ik ben een betere en leukere moeder op deze manier. We hebben allerlei vormen van quality-time ’s avonds en in het weekend. Ik ben zelf opgeroeid met twee ouders die 80 uur per week werkten en ik heb een hele gelukkige en vrolijke jeugd gehad.’’

Verrot gescholden

,,Toen ik ervoor koos om thuisblijfmoeder te worden kreeg ik wel wat negatieve reacties. Of ik het niet zonde vond om thuis te blijven? Maar nu ik fulltime werk word ik dagelijks online verrot gescholden. Dat komt misschien ook doordat ik erover schrijf, en mensen via internet makkelijk en ongeremd reageren, maar het is ongelooflijk wat ik over me heen krijg. Parttime werken vinden de mensen blijkbaar prima, maar als je zegt dat je vijf dagen per week werkt …. Alsof kinderen meer gebaat zijn bij een moeder die thuis zit te verpieteren.’’

OVER METRO DOSSIER

Elke zaterdag vind je bij Metro verhalen over spraakmakende zaken. We kennen het, doordeweeks moet alles vlug, maar gelukkig is er in het weekend tijd om lekker lang te lezen over opzienbarende onderwerpen. Boeiend? Absoluut! Schokkend? Soms. Confronterend? Misschien. Interessant, met een knipoog en vanuit meerdere perspectieven belicht? Altijd!

Deze week: thuisblijfmoeders. Dom stofzuigervee of juist een slimme keus? En hoe is het nou echt, om thuis te blijven voor de kinderen?

Stoppen met werken voor je kind? Slecht idee vindt de minister. Goed idee, vindt de thuisblijfmoeder.

Tweede Kamerlid Nine Kooiman dééd het gewoon. Ze koos voor haar kind omdat ze er genoeg van had om elke dag de afweging te moeten maken wáár ze steken zou laten vallen: op haar werk omdat ze voor bedtijd thuis wilde zijn, of thuis, omdat ze niet op de rand van dat bedje een verhaaltje kon voorlezen. „Over vier jaar wil ik mijn zoontje niet hoeven aankijken met de gedachte: 'Wat heb ik veel van je gemist', zei ze daarover in een interview met het AD.

Nou is Nine Kooiman van plan om weer aan het werk te gaan. Fulltime zelfs, maar dat is nog altijd fors minder dan de uren die een Kamerlid maakt. Maar er zijn ook veel verse moeders die de handdoek helemaal in de ring gooien. Zo’n vier procent van de vrouwen tussen de 20 en 64 jaar werkt niet, met het gezin of huishouden als reden. Vier procent is niet zoveel zou je zeggen, maar dat zijn nog steeds bijna 200.000 vrouwen. Een op de tien vrouwen die voor het eerst moeder wordt, stopt met werken. Metro deed onderzoek, en een derde van de zevenhonderd ondervraagden gaf aan te willen stoppen met werken om bij de kinderen te zijn, als dat financieel haalbaar is.

Kont

Emancipatieminister Ingrid van Engelshoven vond het jammer, dat Kooiman stopte. De aankondiging van Kooiman kwam dan ook ongeveer tegelijkertijd met Van Engelshoven eigen ‘kindje’: de emancipatienota waarin ze hoog inzet op meer arbeidsparticipatie voor vrouwen, want die moeten vooral hun eigen broek, of rok op kunnen houden. Nu kan nog niet de helft van de vrouwen dat; 48,4 procent verdient in ieder geval het minimumloon.

Die vrouwen krijgen dan wel een schop onder hun kont richting arbeidsmarkt van de minister, van Nicole Orriëns krijgen ze applaus. „Ik vind het stoer van Kamerlid Nine Kooiman. De reactie van minister van emancipatie vind ik kortzichtig en tekenend voor het kokerbeleid waarin arbeidsparticipatie heilig wordt verklaard.’’ Orriëns is zelf moeder van vijf kinderen, die inmiddels al zo groot zijn dat ze niet meer 24 uur per dag zorg nodig hebben, maar toen ze kleiner waren werkte ze niet. Toen de kinderen wat ouder werden begon ze daarover een blog, www.hetmoederfront.com, en daar verdient ze inmiddels, omdat pubers ook aandacht nodig hebben vanuit huis, haar geld mee. „Van Engelshoven presteerde het zelfs om te zeggen dat het zo jammer was dat Nine Kooiman nu geen voorbeeldfunctie meer heeft. Hoezo geen voorbeeldfunctie?! Ze doet alleen niet precies wat de minister van emancipatie wil. Van een politicus verwacht ik een bredere blik. In de politiek wordt kiezen voor gezin en kind afgedaan als 'geen gebruik maken van je keuzevrijheid.' Ik vind het echt absurd. Ik vind dat Nine Kooiman wel degelijk een voorbeeld geeft. Namelijk dat je als vrouw best andere paden mag kiezen.’’

OVER METRO DOSSIER

Elke zaterdag vind je bij Metro verhalen over spraakmakende zaken. We kennen het, doordeweeks moet alles vlug, maar gelukkig is er in het weekend tijd om lekker lang te lezen over opzienbarende onderwerpen. Boeiend? Absoluut! Schokkend? Soms. Confronterend? Misschien. Interessant, met een knipoog en vanuit meerdere perspectieven belicht? Altijd!

Deze week: thuisblijfmoeders. Dom stofzuigervee of juist een slimme keus? En hoe is het nou echt, om thuis te blijven voor de kinderen?

De Grote Bierquiz van Metro en Beer in a Box is een doorslaand succes.

Duizenden mensen hebben de afgelopen twee weken meegedaan aan de Grote Bierquiz. Omdat de quiz nog tot en met 1 mei te maken is, hebben Beer in a Box en Metro alvast een reeks interessante uitkomsten op een rijtje gezet. Doe uiterlijk 1 mei ook mee, want er zijn mooie prijzen te winnen. Ga naar www.beerinabox.nl/quiz.

Meer brouwerijen dan in 'bierland'

Je moet echt onder een steen geleefd hebben om niet te zien dat speciaalbier een trend is in Nederland. Het aantal nieuwe brouwerijen dat er jaarlijks bijkomt is duizelingwekkend te noemen (ons land heeft inmiddels meer dan vijfhonderd geregistreerde brouwers, dat zijn er meer dan in ‘bierland’ België). Maar waar krijgt speciaalbier nu zijn bijzondere smaak van? En hoe lang brouwen we eigenlijk al bier? Van hele simpele vragen tot supermoeilijke, je test je eigen kennis in een paar minuten op www.beerinabox.nl/quiz.

„Of je nu net komt kijken of al heel veel weet, de Grote Bierquiz is bedoeld om je kennis te testen. Wij willen mensen vooral op een leuke manier meer leren over speciaalbier. Daarom krijgen alle deelnemers na 2 mei een persoonlijke pagina met alle informatie over de vragen die ze goed of fout hadden”, zegt Victor Kuppers, chef quiz bij Beer in a Box, de startup die op basis van jouw smaak de beste speciaalbieren voor je selecteert.

Feiten en getallen

Alles goed. Slechts 16 bierkenners hebben álle antwoorden goed. Dat is veel minder dan 1 procent. Er zijn 31 deelnemers die maar 1 fout hebben, 95 quizmakers hebben er 2 fout. „Dat is echt heel goed”, zegt de chef quiz. De gemiddelde score is 10 punten van de maximale 15.

Onze Belgische vrienden. Voorheen liep België mijlenver voorop in bierland. Maar die tijd is geweest. Van alle zuiderburen zit er geen één in de categorie die alles goed heeft.

Zuid-Holland nadrukkelijk aanwezig. Met 40 procent van de deelnemers heeft de provincie Zuid-Holland het hoogste aantal deelnemers (maar of zij ook het meeste van bier weten…). Noord-Holland komt op plaats 2 (30 procent), Noord-Brabant op plek 3 (24 procent van de quizmakers).

Bierkennis omschrijven

Wat denken we van onszelf? Meer dan de helft van de mensen vulde bij de vraag ‘hoe zou jij je bierkennis omschrijven?’ met ‘best wel wat’. Slechts 2 procent van de deelnemers durfde het aan om ‘ik ben de beste speciaalbierkenner ever’ aan te klikken.

Meest gedronken drank. 95 procent van de deelnemers denkt dat bier na water (inclusief koffie en thee) de meest gedronken drank in Nederland is.

Waar staan de brouwerijen? 63 procent van de mensen die hun bierkennis testen, denkt dat Noord-Brabant de meeste brouwerijen heeft. 40 procent van hen denkt dat Nederland vorig jaar ongeveer 520 brouwerijen had.

Die middeleeuwers toch. 28 procent van de deelnemers denkt dat in de middeleeuwen jaarlijks makkelijk 800 liter bier per persoon naar binnen geklokt werd. En jawel – wat een kenners zijn we toch met z’n allen -  66 procent van hen denkt te weten wat cenosillicafobie is.

Wat valt er te winnen?

Ben jij de beste bierkenner? Dan maak je kans op een verrassingspakket van Beer in a Box ter waarde van 250 euro (geen bier, want dat mag niet!). Onder alle deelnemers wordt een aantal kleinere prijzen verloot, zoals een workshop bierbrouwen, rondleidingen bij spraakmakende brouwerijen en allerhande bierdingen. Snel naar Beerinabox.nl/quiz dus. Ga je nog meedoen? Veel succes en proost!

Op latere leeftijd in God geloven? Sommige jongeren breken juist met het geloof, andere starten met geloven. Zoals de 31-jarige Rena en 28-jarige Sam, beide niet gelovig opgevoed, maar in hun tienerjaren kwamen ze in aanraking met de islam en inmiddels zijn ze bekeerd tot moslim.

Niet gelovig opgevoed

De 28-jarige Sam is niet gelovig opgevoed. Zijn vader is Joods (maar niet gelovig) en zijn moeder komt uit Brabant en is wel streng katholiek opgevoed, maar had er zelf weinig mee. Tijdens zijn jeugd kwamen er eigenlijk allerlei 'knipogen' naar religieuze rituelen voorbij. Op zijn 16e koos hij voor de islam.

Sam. Foto door Olivier S. Garcia

Ook de Nederlandse Rena is niet gelovig opgevoed. De 31-jarig Rena is geboren in Amsterdam en verhuisde op haar tweede met haar ouders naar Diemen. Ze groeide op in een Hollands gezin, waar niet per se over het geloof werd gesproken. Als kind ging de Nederlandse Rena weleens met haar opa en oma mee naar de protestante kerk. Op haar 15e maakte ze kennis met de islam. Ze was onder indruk van het geloof en sinds haar 15e is ze moslim. ,,De islam is niet alleen een geloof, het is een levenswijze en het geeft mij rust en voldoening.”

Sam groeide op in de Amsterdamse Pijp en ging naar school in Amsterdam-Oost en een aantal van zijn vrienden waren moslim. Op zijn 14e leerde hij een islamitisch Turks meisje kennen. De manier waarop zij tegen het leven aan keek sprak hem erg aan. Gaandeweg ging hij zich steeds meer verdiepen in de islam. Ook werd hij verliefd op het Turkse meisje.

Ingrijpende gebeurtenissen

Als kind was Rena wel altijd het waarom-meisje. Rena wilde altijd weten waarom dingen gaan zoals ze gaan en ze was altijd op zoek naar antwoorden: hoe zit de wereld in elkaar? Waar gaan we naar toe als we dood zijn? Op haar negende zijn haar ouders gescheiden. Haar vader hertrouwde en Rena had een goede band met haar stiefmoeder. Helaas hield de relatie tussen haar vader en stiefmoeder geen stand. Rena was een tiener toen de relatie verbrak en onbewust was ze juist in die periode op zoek naar houvast en een bepaald soort liefde.

,,We vieren Pesach in plaats van Pasen, maar we vieren ook gewoon Kerst.” Sam’s ouders wilde hem geen geloof opleggen, maar gaven hem wel mee dat hij over alles mag nadenken. Als kind dacht hij al over alles na: ,,er moest iets zijn dat alles kon verklaren.” Op zijn dertiende overleed zijn grote broer, een zeer ingrijpende gebeurtenis. ,,Door mijn broers dood kreeg ik een waardering voor het leven en vond ik het belangrijk er zorgvuldig mee om te gaan en alles er uit te halen. Bijna een soort verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn broer toe, omdat hij dat niet meer kon." Achteraf was dit voor Sam misschien een reden om zich te verdiepen in het geloof.

Meer respect voor de wereld

Sam bracht vele uurtjes door in de bibliotheek om meer te lezen over de islam. ,,Het sprak mij aan dat er veel vanuit respect werd gesproken, respect voor God, voor de medemens, dieren, planten, dat vond ik cool.” Op zijn 16e bekeerde hij zich tot de islam. Zijn relatie met het Turkse meisje hield nog steeds stand.

Liefde gevonden in de Islam

De liefde vond ze in de Islam. Waar veel tieners zich vooral druk maken om uitgaan, muziek en school, zat Rena met grote levensvragen. Rena had veel filosofische vragen als: wat is ons doel in het leven? Wie ben ik? Waarom zijn we hier op aarde? In haar vriendenkring waren een aantal mensen moslim en ze hoorde wel eens wat over het geloof. ,,Ik ben vrij nuchter en ik hou van feiten. Ik ging me steeds meer verdiepen in de islam en daar vond ik echt antwoorden.” Op haar 15e bekeerde ze zich tot de islam. Dat ging destijds best makkelijk. ,,Ik heb een wassing verricht en de geloofsovertuiging uitgesproken.”

Liefde bracht Islam op mijn pad

Als we Sam vragen of hij zich voor de liefde heeft laten bekeren, heeft hij een stelling antwoord: ,,Nee, ik ben misschien geïnspireerd door haar, maar ik geloof oprecht in de islam. Dit kwam op mijn pad. Als je naar het grotere geheel kijkt zijn alle religies hetzelfde, het gaat er om dat je je ego los laat voor het grote geheel, je kiest een bepaald pad.”

Zijn relatie is lang geheim geweest, maar na 14 jaar zijn Sam en zijn geliefde nog steeds samen, recent zijn ze in het huwelijksbootje gestapt. Of dat makkelijk ging? ,,Haar familie had er in het begin wel moeite mee, ze wilden er niets van weten. Wij hebben het gewoon doorgezet en op een gegeven moment waren ze om en kregen we hun zegen. Nu ben ik beste vrienden met haar familie.”

Omgeving moest wennen

Voor Rena's omgeving was het even wennen. Haar protestantse opa en oma hadden er eerst een beetje moeite mee, maar later hadden ze er wel begrip voor, omdat ik ook een geloof heb aangenomen en je daarom veel overeenkomsten hebt. Rena is inmiddels getrouwd met een Marokkaanse man en is moeder van vijf kinderen. Rena doet mee aan de ramadan en ze bidt vijf keer per dag. Ook draagt ze een hoofddoek. ,,Ik loop er vol trots mee en laat aan de buitenwereld zien dat ik een moslim ben. Het is fijn omdat ik mij beschermd voel.”

Het gaat niet over één waarheid

Wat Sam het mooiste vind aan de islam? ,,De basis van de islam is dat je respect moet hebben voor alles wat leeft. Het zijn allemaal lessen die ik mee krijg, het gaat niet over de directe waarheid, het gaat om het leren van lessen. Als je iets leest uit de Koran dan kun je dat op je eigen manier interpreteren en het zelf een plekje geven, alleen dan heeft het waarde.”

Volgens Sam kan je je hele leven blijven zoeken naar dingen. ,,Iedereen is op zoek naar zingeving. Ik heb op een gegeven moment gekozen voor de islam, maar een ander kiest voor het boeddhisme, een ander doet aan yoga en een ander gelooft niet. Ik wil mijn geloof ook niet aan andere opdringen, maar voor mij past de Islam het beste bij mij.

Sam heeft door de islam een kader gekregen, hij is anders naar dingen gaan kijken. ,,Als je er over nadenkt is ‘het leven’ best wel een gek ding toch? Door de islam accepteer ik dingen beter. Je doet het ter ere van allah, of van god, je hebt een soort doel.” Sam heeft door de islam het gevoel als hij het leven beter kent. ,,Dat ik meer begrip kan hebben voor anderen, omdat iedereen gewoon leeft vanuit waar die in gelooft. Ook geeft het een verbroederd gevoel."

Veel rust gekregen

Rena heeft door de islam veel rust gekregen. De islam biedt Rena antwoorden op haar vragen. Ze ziet dat leeftijdsgenoten worstelen met allerlei vragen en soms gefrustreerd zijn omdat ze geen berusting kunnen vinden. Rena’s moeder is een aantal jaar geleden overleden. Een verdrietige periode, maar de islam hielp haar hier door heen. ,,Ik geloof dat alles met een reden gebeurt. Wij weten niet altijd wat goed voor ons is. Misschien gaan dingen niet zoals je hoopt, maar vaak zit daar een reden achter. Ik vertrouw op mijn Heer en dat geeft me veel rust en houvast.”

Islam en negativiteit

In de Westerse media wordt de islam vaak als iets slechts neergezet. ,,In het begin ben ik weleens uit gemaakt voor landverrader. Daar doe je niets tegen,” zegt Rena. Ze vindt het jammer dat de islam altijd onder een vergrootglas wordt gelegd. Ze legt uit dat er altijd mensen zijn die gekke dingen doen, maar dat heeft niets met het geloof te maken. ,,De mensen die nare dingen zeggen zijn juist heel onwetend, ze hebben geen idee waar ze het over hebben.” Zonde vindt Rena, want ze hoopt juist dat mensen vragen stellen en zich open durven te stellen. ,,We zijn allemaal mensen en iedereen probeert er het beste van te maken, dus respecteer elkaars keuzes en als je iets niet begrijpt dan vraag je het toch gewoon.”

'Heel veel dingen die in de koran staan, een boek van 1400 jaar oud, worden nu pas bewezen door de wetenschap' Foto: Colourbox

,,Er zijn mensen die één ding horen over de islam en volledig doorslaan in hun beeld over religie. Dat gebeurt niet alleen bij de islam, maar bij alle religies of overtuigingen." Mensen doen te weinig moeite om te begrijpen hoe dingen in elkaar zitten,” laat Sam weten. Volgens hem. zijn er geen goede en geen slechte volken. Hij hoopt dat andere mensen meer open staan om te leren. Niemand weet hoe het leven in elkaar zit, maar door er over te praten leer je van elkaar.

Hoe Sam's dagen er uit zien? Hij doet al tien jaar mee aan de ramadan en probeert elke dag vijf keer te bidden. Door zijn werk schiet dat er nog wel eens bij in, maar dan haalt hij het later in. Roken en drinken doet hij niet. ,,Nooit echt behoefte aan gehad, ik ben er nooit echt mee begonnen, dus ik heb ook niet het gevoel dat ik iets moet laten."

Nuchter maar toch gelovig

Rena blijft een nuchtere Hollandse en juist daarom is de islam voor haar een mooi geloof. ,,Ik neem nooit zo maar dingen aan. De islam is heel logisch, alles heeft een reden. Heel veel dingen die in de koran staan, een boek van 1400 jaar oud, worden nu pas bewezen door de wetenschap. Bijvoorbeeld hoe een vrucht in de buik groeit. ,,Kijk maar eens op YouTube, daar wordt ook veel uitgelegd. Ze noemen het daar de wonderen van de koran”

OVER METRO DOSSIER

Elke zaterdag vind je bij Metro verhalen over spraakmakende zaken. We kennen het, doordeweeks moet alles vlug, maar gelukkig is er in het weekend tijd om lekker lang te lezen over opzienbarende onderwerpen. Boeiend? Absoluut! Schokkend? Soms. Confronterend? Misschien. Interessant, met een knipoog en vanuit meerdere perspectieven belicht? Altijd!

Deze week: Het geloof in Nederland. Hoeveel mensen geloven er nog? Hoe is het om je op latere leeftijd nog bij een geloof te gaan? En hoe is het als je na jaren streng geloven eindelijk van 'god los bent'?