Anne-Fleur Pel Dossier 6 dec 2017, 11:19

Leestijd: 9 minuten

Deze liefde voor huisdieren doet je versteld staan

Huisdieren zijn unieke portretten. Ze hebben niet alleen stuk voor stuk een eigen karakter, maar vervullen ook een eigen rol in een huishouden. Zo ook de reuzenslakken van Kim, de negentig cavia’s van Lotte en Lise en de beestenbende van Bonnie. Het leven van deze baasjes draait in grote mate om het verzorgen van hun huisdieren. Alle mensen houden van dieren, maar zij nog dat beetje extra.

’Reuzenslakken zijn een natuurlijk medicijn om te ontstressen’

Toen de Haagse Kim Jonkmans (34) klein was kroop ze al door de tuin op zoek naar slakken. Ook de exemplaren van buiten het tuinhek kregen een plekje in de moestuin van moeders. De fascinatie voor tuinslakken is inmiddels uitgemond in een fascinatie voor Afrikaanse reuzenslakken waar ze een aparte kamer en een deel van de woonkamer vol van heeft. Maar alleen Ice Tea en Mindi mogen ’s avonds bij Kim op schoot.

Is zo’n kuffel niet heel slijmerig? „Nee, dat valt heel erg mee hoor”, zegt Kim. „Het voelt vooral nat en koud in het begin. Daarna nemen ze de temperatuur van je hand aan en voel je het niet meer. Huis-tuin-en-keukenslakken laten slijmsporen achter, maar reuzenslakken niet. Daarbij gaan ze ook niet over de bank kruipen. Ze blijven zitten waar ze zitten.”

Ice Tea heeft Kim al 3 jaar. Zij viel op in een doos reuzenslakken die zij voor de verkoop en kweek importeert uit Nigeria. „Ze stak nieuwsgierig met haar koppie boven de rest uit die er wat teruggetrokken bij zaten. Die houd ik, dacht ik meteen.” Hetzelfde gebeurde anderhalf jaar geleden met Mindi. „Het is het gedrag dat mij aantrekt. Het is niet bewezen, maar ik zie dat ze een eigen karakter hebben. Mindi was lekker aan de wandel. Ik vond haar meteen leuk.”

Maar wat is er dan zo leuk aan reuzenslakken? „Ze zijn heel rustgevend, een natuurlijk medicijn om te ontstressen. Andere dieren hebben die uitwerking misschien ook, maar zij zijn van nature rustig, doen niet vervelend en krabben geen behang van de muur.” Kim kweekt reuzenslakken voor de verkoop en ziet dat ook steeds meer mensen met een lichamelijke handicap een reuzenslak als huisdier nemen. „Je hoeft ze niet uit te laten, ze maken geen onverwachte bewegingen en ze zijn niet snel. Ze ontsnappen niet, en al zouden ze dat wel proberen dan heb je een uur de tijd om je arm uit te rekken en de slak te pakken.”

Jij vindt het misschien gezellig, maar vinden de reuzenslakken het wel prettig om als huisdier gehouden te worden? „Het blijft natuurlijk mijn eigen interpretatie, want ik ken hun emoties niet. Maar als ze het niet prettig vinden, trekken ze zich wel terug in hun huisje en dat doen ze niet als ik ze oppak. Daarnaast haal ik de slakken niet uit het wild, maar ik koop ze in Afrika op de markt waar ze als etenswaar worden verkocht.”

Kim verkoopt er steeds meer aan ouderen in verzorgingshuizen, omdat een slak van de verpleging wel mag. En ook aan scholen waar ze in het klaslokaal staan, want ook kinderen met ADHD zouden er rustiger van worden. „Op scholen is er veel vraag naar. Niemand heeft er overlast van of is er allergisch voor.” De zaken gaan steeds beter. Kim heeft er een tweede baan aan naast haar beveiligingswerkzaamheden.

De slakken, „het liefst houd je ze in koppeltjes omdat ze graag samen slapen”, vragen alleen om een warm verblijf met een hoge luchtvochtigheid, wat restjes groente en fruit die overblijven van je avondmaaltijd en wat kalk om het huisje te laten groeien. „Een slak als huisdier heeft veel voordelen. In het begin denken mensen ’jakkes’, maar uiteindelijk gaan ze allemaal overstag.”

’Vriendinnen kunnen wachten, eerst de cavia’s’

Wat begon met het verlangen van Anne Beltman (19) naar een koppeltje cavia’s met rode oogjes is inmiddels uitgegroeid tot een schuur met 90 cavia’s met allerhande kleuren. Anne is inmiddels bloemist en heeft er geen tijd meer voor, maar de tweelingzussen Lotte en Lisa (13) nemen het maar al te graag van haar over. „Anne wilde ermee fokken en mijn vader zei toen dat ze dan goede cavia’s moest nemen en shows moest doen”, zegt Lotte. „Dat heeft ze gedaan. Wij vonden het ook meteen leuk en zijn ervoor gegaan, samen met papa.”

En hoe. De cavia’s van de Beltmans uit het Overijsselse Rijssen hebben al heel wat prijzen bij schoonheidswedstrijden gewonnen. En daar is Lotte trots op. Ze steekt er dan ook samen met haar zus veel tijd in om de mooiste exemplaren showklaar te maken. „Het begint met het groomen van de cavia’s. We halen dan de losse haartjes die eruit steken weg zodat de vacht helemaal glad is. We knippen de nageltjes, maken de oortjes schoon en verwijderen vieze vetkliertjes als die er zijn. Bij de keuring kijken ze naar het type, de bouw, de poten, beharing én de verzorging.”

En dat laatste zit wel goed. De zussen besteden veel tijd aandacht aan het verzorgen van de cavia’s. Is het voor een kind meestal al een beproeving om één hok schoon te maken, zij doen er zonder morren negentig. „Iedere vrijdag is schoonmaakdag. Dan doen we alle hokken als we uit school komen. Daar zijn we van half twee tot vier uur mee bezig. En iedere avond voeren we ze. Dat duurt een half uurtje of zo. Als je het leuk vindt, is dat niet erg. En als een vriendinnetje vrijdag wil spelen dan spreek ik een andere keer af. Ik vermaak me ook wel met de cavia’s.”

Lotte zit niet ’s avonds met een cavia op de bank. Wel heeft ze er eentje die ze vaak oppakt, haar favoriet. „Dat is Timmetje. Zijn moeder overleed toen hij nog heel klein was en toen heb ik hem met de hand grootgebracht. Hij leeft nog steeds en dat vind ik heel bijzonder.”

Bij het schoonmaken halen Lotte en Lisa alle cavia’s uit het hok. De een krijgt een iets langer knuffelmomentje dan de ander. Maar alle cavia’s krijgen een aai over de bol. En een eigen naam. „Ja, we geven ze allemaal een aparte naam. Hoe we die verzinnen? We kijken meestal op een namenwebsite en maken geel en blauwe labeltjes met een naam erop en hangen die aan een hok. Soms verzinnen we ook zelf een naam.”

Af en toe sterft er eentje „maar dat gebeurt nou eenmaal”. De mooiste exemplaren houden ze zelf en zetten ze apart in een hokje. Lotte, die later dierenarts wil worden, denkt dat de liefde voor cavia’s altijd wel zal blijven. „Ik vind het leuk dat niet iedereen een cavia heeft. Een hond heeft bijna iedereen. En ze zijn zo klein en zo lief. Ze zijn ook leuk om te verzorgen en als je er geen negentig hebt, maar eentje, dan heb je er niet veel werk aan en wel een leuk huisdier.”

’Ik heb het liefst de hele dag dieren om me heen’

Bonnie Eltink (26) omringt zich het liefst met zoveel mogelijk dieren. De hele dag is ze bezig met het uitlaten van andermans honden voor haar eigen hondenuitlaatservice Lucky Dogs en de rest van haar tijd besteedt ze aan de verzorging van haar vijf schapen, twee alpaca’s, twee shetlandpony’s, twee katten, hond Milo en vier kippen op haar vaders boerderij in het Gelderse Doornenburg. Ze verhuist hier samen met haar vriend binnenkort naartoe vanuit Rheden om dichter bij de dieren te zijn en omdat ze in deze regio werkt.

Sommige dieren zijn bijna letterlijk aan komen waaien. „De alpaca’s hebben we omdat mijn vader er verliefd op is geworden”, zegt Bonnie. „De schapen hebben we om de wei kort te houden. Een van de twee pony’s BoemBoem heb ik van mijn vriendinnen gekregen. De tweede, Shakira, heb ik als kerstpakket van mijn oude baas gekregen. De pony stond vooral binnen en ik zocht een vriendinnetje voor BoemBoem.

Bonnie komt even op adem voordat ze verder gaat. „De moederpoes kwam bij ons aanlopen en heeft een nestje kittens bij ons in de stal geworpen. We wilden de moeder eigenlijk naar het asiel brengen, maar dat vonden we toch zielig omdat ze al was gedumpt. Ook hebben we een van de kittens gehouden. En de kippetjes vonden we gewoon leuk.” En natuurlijk voor het verse eitje ’s ochtends. „Nou, niemand durft ze te eten behalve mijn vader en ik. Mijn broertje en zusje roepen: iew, die zijn van onze kippen! Zij houden er ook niet van om vies te worden. Net als mijn vriend. Alleen mijn vader en ik houden van buiten werken. Het liefst ben ik de hele dag buiten.”

En dat is ze dan ook. Op het moment dat zij een hondenuitlaatservice wilde starten, werd Lucky Dogs na 15 jaar te koop gezet. „Dat heeft zo moeten zijn, dacht ik meteen.” Hiermee is ze van kwart voor acht ’s ochtends tot ’s middags in de weer. „’s Ochtends haal ik de eerste honden op. Dat zijn er zo’n vijftien die ik loslaat in de omheinde speelweide op de boerderij. Als ik die weer naar huis heb gebracht, haal ik de tweede groep op. Daarmee ga ik de polder in om een uur te wandelen. Daarna verzorg ik de andere dieren. Ik vind het heerlijk. Ik werk dan ook het liefst in mijn eentje. Kantoor is niets voor mij.”

Hoewel Bonnie nu al haar droom leeft, droomt ze nog wel verder. „Ik wil heel graag oude paarden opvangen om hen een mooie oude dag te bezorgen. We hebben al een bak om in te rijden en stallen. Dat willen we uitbreiden. Ik heb vroeger een paard gehad en heb altijd paardgereden en met paarden gewerkt. Een leven zonder dieren zou heel saai zijn. Ik heb ze het liefst de hele dag om mij heen.”

OVER METRO DOSSIER

Elke zaterdag vind je bij Metro verhalen over spraakmakende zaken. We kennen het, doordeweeks moet alles vlug, maar gelukkig is er in het weekend tijd om lekker lang te lezen over opzienbarende onderwerpen. Boeiend? Absoluut! Schokkend? Soms. Confronterend? Misschien. Interessant, met een knipoog en vanuit meerdere perspectieven belicht? Altijd!

Ditmaal: Onze liefde voor huisdieren is onbegrensd, zo lijkt het vaak wel. Hoe komt dat? En wat zijn de voordelen?