Elien Andersen
Elien Andersen Dossier 31 aug 2017
Leestijd: 7 minuten

Florian (22): Door drugs kreeg ik 2x een psychose

We draaien onze hand niet om voor een pilletje op een feestje of een lijntje voor de lol, blijkt uit een enquête van Metro onder ruim 4100 lezers. Dat veel drugs niet zo onschuldig zijn als we in eerste instantie denken, bewijst het verhaal van Florian van Heck (22): ,,Ik kreeg een spuit in mijn been en werd onder politie-escorte afgevoerd naar een gesloten instelling.”

„Ik kwam voor het eerst in aanraking met drugs toen ik twaalf was. Samen met een oudere vriend experimenteerde ik met blowen. Toen ik vijftien was, werd het echt een verslaving; in mijn zomervakantie blowde ik zelfs dagelijks."

„In dezelfde tijd dat ik dagelijks ‘genoot’ van een stikkie, kreeg mijn broer een psychose. Omdat de kwetsbaarheid om een psychose te ontwikkelen erfelijk is, en dus zou kunnen betekenen dat ik hier ook gevoeliger voor was, was dit voor mij genoeg reden om direct te stoppen met blowen. Hier kreeg ik zo’n klap van dat ik zelfs een beetje depressief werd. Gelukkig trok dit na een paar maanden bij.”

Ouders minder blij

Voor Florian was het geen reden om definitief te stoppen met gebruiken: „Het ging na een half jaar zo goed met me, dat ik besloot dat ik wel weer klaar was voor een jointje. Experimenteel ingesteld als ik was, nam ik soms ook xtc. De eerste keer was een heel spannende ervaring, dus er volgden al snel een tweede en derde keer. Mijn ouders waren wat minder blij toen ze het ontdekten en waren bang dat ik verslaafd was geraakt. Die angst werd kracht bijgezet door de gedragsproblemen die ik vertoonde: ik stond met mijn zeventien jaar al regelmatig op feestjes, was erg op mezelf gefocust en totaal geobsedeerd door drugs. Mijn ouders vonden de situatie onhoudbaar en waren bang dat het nog verder uit de hand zou lopen, dus werd ik naar een afkickkliniek voor jongeren gestuurd, in de Ardennen.”

„Er heerste een gevangenisachtige sfeer. Ik zat daar met jongeren die er nog veel erger aan toe waren dan ik. Ik heb aan deze tijd ook absoluut geen fijne herinneringen. Na terugkomst uit de Ardennen zat ik behoorlijk met mezelf in de knoop en ik stak binnen een maand weer een jointje op. Mijn ouders vonden het beter dat ik op mezelf ging wonen. Daar ging het verder bergafwaarts. Vanaf dat moment gebruikte ik soms wel drie keer per week xtc, soms ook speed en MDMA-kristallen. Ook experimenteerde ik met psychedelische middelen als truffels en 2CB.”

Psychose #1

Florian had inmiddels een compleet netwerk van mensen die ook gebruikten om zich heen gecreëerd: „Mijn kamer was een soort buurthuis: er werd aan de lopende band drugs gebruikt. Ik verwaarloosde mezelf en was vervreemd van mijn familie. Toen ik dit op mijn negentiende besefte, kapte ik in één keer met alles. En al snel daarna belandde ik in mijn eerste psychose.”

„Ik was enorm paranoïde, had het idee dat mensen op straat naar me keken. Ook kreeg ik grootheidswaanzin: ik was enorm manisch en heel zelfverzekerd. Ik barstte van de energie en had het gevoel dat er allemaal spannende dingen om me heen gebeurden. Ik sliep heel slecht en had hallucinaties – dan zag ik bijvoorbeeld overal gezichten.”

Psychose #2

Van de psychiater waar hij onder behandeling kwam te staan, kreeg hij antipsychotica voorgeschreven, maar ook slaap- en kalmeringsmiddelen. „Ik ging weer thuis wonen en probeerde de draad op te pakken. Ik volgde een oriëntatiejaar aan de Vrije Hogeschool en kwam helaas terecht in een studiegroepje waar iedereen blowde. Een herhaling van zetten… Mijn moeder kon mijn gedrag niet meer aan. Ik ging weer op mezelf wonen en gebruikte meer drugs dan ooit tevoren. Ik gebruikte alles wat er maar was – behalve heroïne en crack – en nam alles door elkaar. Wéér besefte ik dat dit zo niet langer kon, wéér ben ik gestopt en wéér kreeg ik een psychose…”

„Ik had in de aanloop naar mijn tweede psychose een druk jaar gehad op school, en mijn oma was net overleden. Toen we haar huis gingen leeghalen, voelde ik me ineens heel raar. Ik was totaal gedesoriënteerd, had een ander tijdsbesef. Ik voelde me euforisch en lachte de hele tijd heel vreemd. Met mijn moeder ging ik meteen naar de huisarts en die schreef me een slaapmiddel voor, waar ik alleen maar vager van werd. Hierop belde mijn moeder de crisisdienst; van hen kreeg ik een zwaarder middel. Maar die nacht werd ik pas echt goed psychotisch.”

Dreigen met ophanging

„Ik kreeg bijna een soort uittredingservaring, met allerlei spirituele gedachtes, leek het ontstaan van de mensheid te snappen: mijn wirwar aan gedachtes had een zwaar psychedelische ondertoon. De ochtend erna kreeg ik ook opdrachten door. De strekking hiervan was dat andere mensen dingen moesten doen om zichzelf te verlichten. Ik werd heel dwingend naar mijn ouders toe: ze moesten naar mij luisteren en de natuur in. Ik zei zelfs tegen mijn moeder dat ik mezelf zou ophangen als ze niet deed wat ik zei. Nog geen uur later stonden er een psychiater, arts, crisisdienst en politie in de tuin. Hierdoor voelde ik me enorm bedreigd, maar voordat ik het wist, kreeg ik een spuit in mijn been en werd ik naar een psychiatrische inrichting gebracht, onder politie-escorte.”

Opgekrabbeld

„Ik hoef niet uit te leggen dat dit een gedwongen opname was, tot een isoleercel aan toe. Ik heb twee maanden in een psychose gezeten. Het was medicinale wietolie (CBD-olie, red.) die mij – paradoxaal genoeg – geholpen heeft om uit de psychose te komen. Ineens sloeg de medicatie aan en sliep ik weer goed. Enkele maanden later mocht ik het psychiatrisch ziekenhuis uit. De schellen zijn me in die tijd van mijn ogen gevallen. Ik ging thuis wonen, ben sober gaan leven en bouwde ook mijn medicijnen af. Ik ben opgeknapt, tegen de verwachting van de artsen in – die dachten dat ik er nooit meer bovenop zou komen.”

„Hoe het nu met mij gaat? Mijn netwerk van gebruikende vrienden laat ik links liggen, ik volg een opleiding, doe vrijwilligerswerk, ben samen gaan wonen met twee vrienden, heb een baantje als masseur en heb een lieve vriendin. Ik voel me stabiel en sterk: ik heb weer zin in het leven. Als ik terugkijk, denk ik: het heeft me ook wat gebracht. Weliswaar op een heel harde manier, maar het heeft me gevormd tot wie ik nu ben. Ik ken mezelf heel goed en daar ben ik blij mee.”

Verantwoord gebruik bestaat

„Ja, het is heftig wat er met mij is gebeurd, maar ik vertel er zo openlijk over, omdat ik hoop dat anderen er wat aan hebben… Ik zou dan ook willen zeggen: ben je gevoelig of kwetsbaar voor een psychose? Dan zijn drugs heel riskant. Aan de andere kant heb ik ook veel vrienden die drugs gebruiken en bij wie het wel goed gaat. Verantwoord drugsgebruik bestaat naar mijn idee wel: niet te vaak, met mate, alleen als je zelf happy bent en er niet te veel bij drinken. Dan is er meestal niets aan de hand. Ik ben nog steeds heel open-minded en weet dat ik enorm moet oppassen. En ik drink gewoon af en toe een biertje of wijntje. Het moet wel leuk blijven.”

Over Metro Dossier

Elk weekend duikt Metro de diepte in! Hoe? Elke zaterdag vind je bij ons verhalen over de meest spraakmakende zaken. We kennen het, doordeweeks moet alles vlug maar gelukkig is er in het weekend tijd om lekker lang te lezen over opzienbarende onderwerpen. Boeiend? Absoluut! Schokkend? Soms. Confronterend? Misschien. Interessant, met een knipoog en vanuit meerdere perspectieven belicht? Altijd!

Onze beste auteurs, vormgevers, filmmakers en fotografen stellen deze bazige dossiers voor je samen. Zo heb jij op maandag gegarandeerd een tof verhaal om te delen met vrienden en collega’s. Met Metro Dossier ben je helemaal up to date. Stop met koppensnellen en verwen je hersencellen!

Ditmaal: harddrugs, hoe sociaal geaccepteerd is gebruik van drugs eigenlijk onder Nederlandse jongeren?

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.