Jelmer Visser Nieuws 12 dec 2017, 11:20

Leestijd: 4 minuten

Sloterdijk – Enschede in de sneeuw: zes uur onderweg

Ondanks alle oproepen om thuis te werken, collega’s die me voor gek verklaarden en het zeer slechte track record van de NS als er sneeuw valt, besloot ik toch om tijdens het weeralarm op de redactie van Metro te gaan werken. Van Enschede naar Amsterdam Sloterdijk; wat kan er misgaan? Nou veel. Op de heenreis was er weinig aan de hand, maar over de terugreis heb ik maar liefst zes uur gedaan. Gelukkig had ik mijn camera mee om winterse beelden te schieten.

Einde van de werkdag

Het is 18.30 uur, de sneeuwbui lijkt over zijn hoogtepunt heen te zijn en ik besluit het TMG-gebouw te verlaten. Er zijn twee opties; ik kan bij vrienden in de buurt van Leiden slapen of de intercity naar mijn woonplaats Enschede pakken. Opties zijn in zulke omstandigheden altijd fijn. Als ik op station Sloterdijk aankom, blijkt dat alles richting Haarlem sowieso onbegonnen werk is. Dan maar via Woerden naar Leiden richting Voorhout? Klinkt goed maar ook dat gaat hem niet worden. Er rijdt niks.

Nadat ik ongeveer drie kwartier heb gewacht, vertrekt er toch een trein richting Amsterdam Centraal. Niet echt het station waar ik naartoe moet, maar stranden op Amsterdam Centraal klinkt toch een stuk aanlokkelijker dan stranden op het immer gezellige Amsterdam Sloterdijk. Dus zo gezegd, zo gedaan; ik ga naar Amsterdam Centraal.

Amsterdam Centraal

Aangekomen op het centrale station van onze hoofdstad lijkt er in de eerste vijf minuten weinig aan de hand. Maar ik heb het mis. Als een donderslag bij heldere hemel verdwijnt alle vertrekinformatie op de borden en wordt deze vervangen door een onheilspellend „Let op omroepbericht." Dit is NS-taal voor: ‘kansloze missie’.

Ik leg me neer bij de feiten en heb toch honger. Die treinen kunnen me wat en ik werk – met uitzicht op het IJ – een lekkere kom Japanse sliertensoep naar binnen. Het is inmiddels een uur of acht en ik heb alleen een halfgare Mexicano van kip uit de Smullersmuur van Sloterdijk gehad, dus dit is meer dan welkom.

Na wat sneeuwplaatjes lijkt er hoop aan de horizon te gloren. Er vertrekt – met anderhalf uur vertraging – een Duitse trein die mij van Amsterdam naar Hengelo kan brengen. Omdat treinverkeer naar Schiphol, Haarlem en Utrecht Centraal onmogelijk is, lijkt dit mij een betere optie dan proberen om naar Voorhout te komen. Duitse hoop! Op naar huis.

Amersfoort

Met een slakkengang verlaat de Duitse intercity het perron en ik ben officieel onderweg naar het oosten. Ik had graag een Duits biertje aan boord gehad, maar de Bord Bistro is helaas gesloten. Ongeveer anderhalf uur later kom ik aan op station Amersfoort. De Duitse trein gaat weer terug naar Amsterdam Centraal. Oké, geen punt. Er komt vast wel een volgende trein, er zijn immers helemaal geen rode of gele strepen in op de NS-kaart in Oost-Nederland. Komt goed! Ik ga ervan uit dat – ondanks wat vertraging – toch nog om een uurtje of elf in Enschede zal zijn.

Niet dus. Vanwege een defecte trein tussen Amersfoort en Apeldoorn rijdt er helemaal niks meer. Ik besluit nog wat beelden te schieten van het ‘zeer sfeervolle’ stationsgebied van Amersfoort om daarna mijn handen op te warmen met een warm kopje gratis Kiosk-thee.

Wanneer er na een uur nog steeds niks rijdt, besluit ik toch maar om wat hulplijnen in te zetten. Ik heb wel wat contacten in Amersfoort en kan – mocht het niet meer goed komen – altijd hier terecht. Toch wil ik mijn reis afmaken en dit pas inzetten als het echt niet anders kan. Ik ben allang blij dat ik niet op station Schiphol of Utrecht was.

Bestemmingenspel

Bij elke trein die aankomt, is het weer spannend. Waar zal deze heen gaan? Wanneer er een trein aankomt, snelt de stroom van verkleumde reizigers zich naar het perron. Er ontstaat een soort speurtocht van gestrande forenzen die als magneten op NS’ers afkomen om naar de portofoon te luisteren.

Het aanwezige NS-personeel weet nauwelijks meer dan de gemiddelde reiziger. In veel gevallen zijn zij ook maar ergens beland en is hun mogelijkheid om thuis te komen net zo onzeker als die van de passagiers. Sprinter naar Zwolle? Heb ik niks aan. Deze intercity blijft hier? Kansloos.

De laatste etappe

Om een uur of elf komt de blauw geel gekleurde intercity der verlossing het perron binnenrijden. En dit keer geen sprinter naar Amersfoort Vathorst of Utrecht, maar naar Enschede. Hoera! De reis van Amersfoort naar Enschede duurt iets langer dan gepland, maar uiteindelijk ben ik toch ‘keurig’ om 00.30 uur in de grootste stad van Twente. Totale reistijd: zes uur en een totale vertraging van 3,5 uur.

En ook vandaag moet ik aan het werk. Alleen nu wél vanuit huis. Ik heb het eventjes gehad met treinen.