Imre Himmelbauer Nieuws 10 sep 2017, 08:50

Leestijd: 2 minuten

Blind en toch rechter zijn: ‘Het dossier is leidend’

Tegenwoordig kun je vaak ook als blinde je steentje bijdragen aan de maatschappij. Maar Romke de Vries doet dat op een wel heel bijzondere manier. De 68-jarige is al sinds zijn studententijd blind, maar werkt toch al 35 jaar als rechter.

Dat betekent dat De Vries dus geen oordeel kan vellen aan de hand van hoe iemand eruitziet. Als nadeel ziet de rechter dat echter niet. „Dat doet er ook niet toe, het dossier is leidend. Soms willen collega-rechters de ouders eerst zien voor ze een oordeel vellen. Ik moet het visuele beeld anders vormen. Dat doe ik door ouders en kinderen langer aan het woord te laten, of ik stel ze meer of andere vragen waardoor ik een goed beeld krijg van iemand”, vertelt de Vries aan RTLnieuws.

Romke de Vries, RvT Accessibility, deelt zijn ervaringen als slechtziende. Hilarische misverstanden vóór het internettijdperk #mustman pic.twitter.com/w7J3wpq0CE

— Accessibility (@AccessibilityNL) November 22, 2016

Extra scherpe zintuigen

Sterker nog, het weghalen van één zintuig heeft ervoor gezorgd dat zijn andere zintuigen extra scherp zijn. Daardoor hoort hij alles: „Een zucht van ergernis of van opluchting, zenuwachtig geschuifel met de voeten, vrouwen die ineens in hun tas gaan rommelen. Ik merk het verschil als mensen oprecht overvallen worden door verdriet of een verstikte stem."

Een baan vinden was niet echt makkelijk als blinde rechter. Zijn carrière begon in de Domstad. „In Utrecht kreeg ik de kans, maar na een jaar kreeg ik te horen dat ze het niet meer zagen zitten met me. Ik moest te veel administratie doen en dat redde ik niet in dezelfde tijd als mijn collega’s." Het verhaal kreeg een vervolg in Den Haag en De Vries werkte daar als advocaat en officier van justitie. „Ik kreeg een aanbod om als rechterhand van de rechter te werken, maar ik wilde zelf recht spreken, net als mijn opleidingsgenoten."

Talent

Zijn talent als rechter kwam duidelijk naar voren toen hij een echtscheidingszaak afhandelde in het bijzijn van een oudere rechter. „Die rechter was benieuwd hoe ik de zaak zou aanpakken. Op een gegeven moment stak iemand zijn vinger op. Ik voelde een intensiteit bij die man en vroeg: ‘U wilt wat zeggen?’ De rechter die me beoordeelde was verbaasd. Na de zitting zei hij: ‘Jij kunt het.’"

Inmiddels is De Vries met pensioen, maar door onderbezetting doet hij nog één à twee zittingen per week. Dat vindt hij niet erg. „Rechter ben je voor het leven. Ik ben fit, accuraat en genoeg bij de tijd." Op zijn zeventigste zal hij moeten stoppen. Hij zegt met een goed gevoel terug te kijken op zijn carrière. „Ik ben er trots op dat ik als blinde rechter een pioniersfunctie kon en mocht vervullen."