Iris Hermans Binnenland 23 nov 2017, 12:58

Leestijd: 5 minuten

Deze kroeg is voor Amsterdammers

Wees welkom in Brandon, het pretentieloze, oergezellige Amsterdamse café waar de huiswijn een Jägertje is en waar de as van voormalig en zeer geliefde kroegkat Aaltje boven de bar hangt.

Oud en nieuw

Op de Keizersgracht 157 zit Brandon, met uitzicht op de Westertoren en het meest bezochte huis van de stad op een steenworp afstand, wat resulteert in de op-een-na-meest gestelde vraag in het café door verdwaalde toeristen (‘where is the Anne Frank House?’). In het interieur vormen de oude foto’s van het Koningshuis en een bescheiden kinderboerderij aan opgezette dieren een mooie tegenhanger van het draadloos betalen-bordje, WiFisymbool en het net aangeschafte Caramol-drankapparaat, waaruit een zoet shotje komt.

View this post on Instagram

A post shared by Café Brandon (@cafebrandon)

Gasten

Brandon is geliefd onder grachtengordelaar tot BN’er (al kunnen ze daar niets over loslaten) en student en een begrip onder iedereen die ooit voet over de drempel zette en daarna subiet vaste gast werd. Geen klant, zo verzekert eigenaar Rogier Wolffenbuttel. ,,Hoeren hebben klanten, wij hebben gasten.” Die wel overigens lekker kunnen ouwehoeren, zo blijkt na een paar uur Brandon.

Tegen J zeg je hier geen nee

Doe maar een colaatje, Peet, zegt de kroegbaas tegen de barman. ,,En een Jägermeistertje. Doe je eentje mee?” Tegen J zeg je gewoon geen nee, dus barman Peter de Vries houdt twee borrelglaasjes onder het Jägermeister-drankapparaat. ,,Sinds we dit ding hebben, gaat de Jäger als een tierelier.” Doordeweeks tref je op dinsdag en donderdag Peter achter de bar en in het weekend staat de eerstejaars uit het tegenoverliggende Viator-huis achter de tap, een dispuutshuis van het Amsterdamse Corps. ,,Elk jaar weer harde beukers met wie het supergezellig werken is.”

Horecaman Rogier

Rogier is telg uit een echte horecafamilie. Zijn vader, de oude Brandon-baas, heeft maar liefst zeventien kroegen en vier restaurants gehad en Rogier stond al op zijn veertiende achter de bar. ‘Zijn ding’ noemt hij het kroegwezen, ,,het zit gewoon in m’n ritus.” Of in z’n bloed, net als regelmatig een alcoholpromillage of wat, grijnst hij. ,,Zeker als ik hier ben, lust ik er wel eentje.” Een gezelligheidsdier én bevlogen horecaondernemer pur sang en al staat Rogier niet meer achter de bar, hij loopt hier bijna elke avond rond. Praatje hier, joviale klap op de schouder daar en overal tijd voor een grapje en een drankje. Nog tien jaar, schat hij met een knipoog in, ,,en dan zakt m’n lever door m’n onderbroek!”

Ajax

Brandon staat in de top 3 oudste kroegen (sinds 1628 zit op deze plek al een café) en was ooit 18 jaar gesloten. Toen Rogiers vader het pand in 2002 kon huren, trof hij nog oude openstaande bonnen en stapels ongeopende post aan en leek te tijd te hebben stilgestaan met onder andere oude Ajax kampioen-emblemen aan de muur, die er nog altijd hangen. Net als alles eigenlijk, inclusief de vaste barhangers, ,,en over honderd jaar ziet het er hopelijk nog steeds zo uit!”

Lieve Aaltje

Kroegpoes Aaltje heeft een speciaal plekje in het hart van Rogier, de ruwe bolster, blanke pit slash geboren verhalenverteller. ,,Op een avond reed ik met mijn bordeauxrode Dodge cabriolet met leren bekleding en rood pluchen tapijt over de weg, toen ik een klein poesje in mijn koplampen zag , uitzwenkte en in de sloot belande.” Lang verhaal kort: de poes ging met hem mee en was zes jaar lang zijn maatje: Aaltje, vernoemd naar zijn ‘aangenomen oma’ Tante Aal, koningin van de Zeedijk. Maar poes Aaltje ging dood en Rogiers ogen lijken even te glanzen in het licht van de lamp. ,,Ik mis dat beestje nog steeds.” Na een uitvaartdienst in Brandon, waar vaste gast, dichter en groot Aaltje-fan Drs P. een gedicht voorlas en de hele bar in tranen was, werd ze gecremeerd. Rogier knikt naar een houten boxje dat boven de bar hangt. ,,Aal is er gewoon nog elke avond bij.”

Vaste gasten

Zo ook de vele stamgasten die hier worden geëerd. Zo is er iemand met een sleuteltje van het hekje waarachter zijn persoonlijke barkruk staat, kan op rekening worden gedronken (als ze dat heel graag willen) en is zelfs het WiFi-wachtwoord vernoemd naar een vaste gast (Arthur01). De meest gestelde vraag: where is a coffeeshop? Maar verder blijven niet veel toeristen plakken. Op het raam plakt dan ook een sticker met ‘rolkoffers verboden’. Tja, haalt Peter zijn schouders op, ,,dit is ook gewoon echt geen toeristenkroeg.” Wat Brandon dan wel is? Een typische bruine kroeg, zo begint hij en weegt zijn woorden zorgvuldig, ,,de historie druipt ervan af en de nicotine van 100 jaar geleden zit nog op het plafond.” Rogier vult aan, ,,het is voor de Amsterdammers die we nog over hebben.” Met wijlen Andre Hazes en zijn moeder net als Aaltje op een ereplekje, ,,hij ís Amsterdam, voor altijd”.

Gewoon goed

Hier ten slotte ook geen Red Bull, ingewikkelde cocktails of latte machiatto’s voor een zien en gezien worden en ver-Instagramd publiek, wel ‘gewoon goed pils van de tap’ (geen koffie) en het huiskamergevoel voor hun gasten die juist voor dit authentieke gevoel terug blijven komen. ,,En het is gewoon retegezellig hier”, licht een jongen aan de bar toe. ,,Of niet, pik?” en hij stoot een andere vaste gast aan die treffend verwoordt dat het hier vaak niet bij één biertje blijft. ,,Je komt te voet en gaat kruipend naar huis.” Om de dag erna snel weer terug te komen.