Daisy Heyer
Daisy Heyer Reizen 29 aug 2018
Leestijd: 5 minuten

Hoe ik kamperen op een festival (half) overleefde

“Kamperen op een festival? Dat is niks voor mij!” Ik hoor het regelmatig in mijn vriendengroep voorbij komen en ik moet eerlijk bekennen dat ik het de laatste jaren ook niet echt zag zitten. Ik ga heel veel naar festivals en heb voorheen drie keer in mijn leven op een festivalcamping gelogeerd: die van Tomorrowland, Solar en het Duitse MELT.

‘gelukkig was het warm’

Ik had destijds het ‘geluk’ dat het alle drie de keren dat ik ging kamperen het warmste weekend uit het jaar was. Ik zet expres geluk tussen aanhalingstekens, want heel erg warm weer betekent eigenlijk vooral: om half 8 ’s ochtends al niet meer in je tent kunnen liggen omdat dat gelijk staat aan onder een deken in een Finse sauna verblijven. Kortom: nogal benauwd.

Na 2014 besloot ik dus om voortaan het campingleven op festivals voor gezien te houden, maar recentelijk begon het toch weer te kriebelen. Ik had een weekend Mysteryland met mijn vriend gepland staan, dus waarom niet verblijven op de camping? Als het écht heel erg zou zijn, woon ik dichtbij de locatie en zou ik zo naar huis kunnen. We overlegden en besloten: we gaan het doen.

Werptent? Check!

Zo kwam het dat ik afgelopen donderdag mijn spullen pakte voor een weekend Mysteryland. Werptent? Check! Slaapzakken? Check! Luchtbed? CHECK! Evenals een koelboxje, schone kleren en slippers voor de campingdouches. We konden er tegenaan.

Het was deze zomer zulk lekker weer geweest, dat we het weerbericht voor afgelopen weekend eigenlijk niet zo serieus namen. Het zal allemaal wel meevallen met die regenbuien toch? Eenmaal aangekomen op de parkeerplaats bij de camping bleek het stuk dat je moest afleggen naar het campingterrein een stuk behapbaarder dan bijvoorbeeld op Lowlands, waar ik het weekend daarvoor een wandeltocht van zo’n anderhalf uur over de camping beleefde voordat ik op het terrein was (voor de duidelijkheid: ik bleef daar dus niet slapen). Dat deed mij al deugt, laat staan toen ik het campingterrein op kwam: Mysteryland, wat had je uitgepakt! Dit was van alle campings die ik gezien had namelijk by far de gezelligste.

Sfeer, sfeer en nog eens sfeer

Overal hingen sfeerlampjes. Aan het begin van het campingterrein stond een opstelling van eettentjes in een soort dorpje dat me nog het meest deed denken aan De Parade. Het was er netjes, gemoedelijk en voor iedere tent die er stond had je gewoon nog redelijk de ruimte om je tentje op te zetten.

Dat deden we dan dus ook: we gooiden ons werptentje omhoog, plantten de haringen in de grond en togen met ons luchtbedje naar de servicedesk waar je hem gratis op kon blazen. Eerste misvatting toen we terugliepen: dat tweepersoons luchtbed dat we hadden gekocht paste eigenlijk niet zo heel goed in ons tentje. Oké, klein beetje leeg laten lopen en het probleem was opgelost. Tot de eerste bui begon en we als de wiedeweerga onze spullen naar binnen trokken om te wachten tot deze stortbui voorbij zou zijn.

Zaten we dan

Daar zaten we dan: met twee koffertjes, een koelbox, extra jassen, een veel te groot luchtbed en zo’n halve meter ruimte boven ons waardoor we als twee opgekrulde Quasimodo’s gierend van het lachen een half uur vol kletsten tot de bui voorbij was. Gelukkig mochten we de spullen die we niet gebruikten in het voortentje van onze buurman zetten, waardoor ons inschattingsprobleem iets minder problematisch was. Omkleden en gaan met die banaan, op naar de pre-party!

Die pre-party van Mysteryland bestond uit een kwart van het festivalterrein dat open was gesteld voor campinggasten en een stage op de camping zelf. Het grootste gedeelte bevond zich tussen de bomen van het terrein, waardoor er een heerlijke, mystieke sfeer heerste. Liep je een stukje door, botste je opeens tegen een secret stage aan met zo’n vijftig feestgangers die rond hupsten op techhouse. Even verderop liet niemand zich tegenhouden door de wederom keiharde regenbui die viel onder de klanken van Nicky Romero. Het was duidelijk: dit campingpubliek had zín in Mysteryland.

MEER regen

Na de laatste klanken van Dirtcaps in The Kitchen stage op de camping, togen vriendlief en ik af naar bed. Het regende. WEER. Maar we konden ons redelijk droog in ons tentje opbergen voor een welverdiend tukje en hoewel we om ons heen verschillende mensen hoorden gillen dat hun tent onder water stond, hadden wij tot noch toe nergens last van.

De hele nacht bleef het regenen en toen vriendlief en ik ’s ochtends wakker werden keken we elkaar met een glimlach aan: “We hebben het overleefd!” zeiden we opgelucht en terwijl we bespraken welke dj’s we zaterdag allemaal wilden bekijken, keken we omhoog. Veel plek was er verder niet om verder naar te kijken namelijk. “Is dat nou kou, of is het nat?” vroeg mijn vriend. “Ik weet het niet”, zei ik bedenkelijk en terwijl ik het zei liep er middenin de tent een straaltje water naar beneden.

Overleefd

Nu alle buien geweest waren, we de nacht overleefd hadden en we klaar waren voor een nieuwe dag had onze tent het opgegeven: lek. En dus was een uur later alles weer ingepakt. De campingorganisatie was zo lief om hun beleid once you’re in, you’re in op te heven vanwege het weer, waardoor de mensen van de camping naar huis konden of het terrein af konden om nieuwe spullen te halen.

Ondanks het weer beleefden we alsnog een supervet weekend met steengoede optredens in alle muzikale smaken die je je maar kon voorstellen.

Ook op het festivalterrein van Mysteryland zelf was het fantastisch, maar we genoten stiekem het meest van de camping. / Marijn Faas Fotografie

En ondanks het weer kan ik iedereen aanraden om op de camping van Mysteryland te slapen volgend jaar. De leukste momenten hebben wij namelijk op zaterdagavond beleefd in het minuscule karaoketentje op de camping, de warme huiskamer die werd gecreëerd voor mensen die hun tent zijn uitgeregend en bij de silent disco waarmee het festival op zondag afsloot op de camping. Volgend jaar zeker weer, alleen dan met een grotere tent en een tentzeil dat de grootste regenbuien tegenhoudt.  Dan had ik het kamperen niet half, maar helemaal overleefd. En met heel veel plezier.

Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

Het beste van Metro in je inbox 🌐

Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.