Robyn van Gorsel Relaties & seks 7 mei 2025, 19:29

Leestijd: 4 minuten

Het Dilemma: ‘Moet ik mijn monogame grenzen loslaten voor mijn partner?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week Lisette (34), die zich afvraagt of ze haar overtuiging in monogamie moet loslaten om haar relatie met haar non-monogame partner een toekomst te geven.

„Ik ben nu anderhalf jaar samen met mijn vriend. Ik ben nog steeds knetter verliefd op hem. We hebben een mooie, liefdevolle relatie waarin we veel delen en goed open communiceren. Maar er is één belangrijk verschil dat steeds meer op de voorgrond komt: hij gelooft heilig in nonmonogamie, en ik totaal niet.

Dilemma: hij gelooft in openheid, ik in exclusiviteit

Zelf ben ik altijd monogaam geweest. Voor mij voelt liefde veilig en verbonden als het exclusief is. Alleen al het idee dat je in een relatie toch ruimte hebt voor een ander, maakt mij verdrietig. Ik moet daar niet aan denken. Je kiest toch voor elkaar? Natuurlijk zijn er soms verleidingen, maar een sterke relatie betekent voor mij continu voor elkaar kiezen.

Hij denkt daar anders over. Voor hem is liefde niet gebonden aan één persoon en seks al helemaal niet. In het begin van onze relatie zei hij: ‘Voor jou leef ik nu monogaam, want jij bent belangrijk voor me.’ Dat waardeerde ik enorm, maar nu we langer samen zijn, merk ik dat het hem toch begint te knellen. Hij brengt het steeds vaker ter sprake – niet op een dwingende manier, maar wel duidelijk. En ik voel de druk. Hij leeft op dit moment volgens mijn ‘regels’, maar ik leef niet volgens de zijne. Dat wringt.

Moet ik mijn wereld openstellen?

Ik wil hem niet verliezen, en tegelijkertijd voelt het alsof ik mezelf verlies als ik ‘ja’ zeg tegen het idee dat hij ook met anderen mag zijn. Tegelijkertijd ben ik ook benieuwd: is mijn kijk op liefde ingegeven door wat ik gewend ben, door de maatschappij, of door wat ik écht voel?

Moet ik mezelf de kans geven om nonmonogamie te verkennen – misschien langzaam, stap voor stap – om te kijken of het iets is dat bij mij past? Of ben ik bezig met mezelf forceren in een vorm die me uiteindelijk alleen maar pijn gaat doen?

Ik wil eerlijk blijven naar hem én naar mezelf. Maar ik weet niet of die twee nog samen kunnen bestaan.

Wat zouden jullie doen als jullie in mijn schoenen stonden? Moet ik openstaan voor zijn manier van liefhebben, of trouw blijven aan mijn eigen overtuiging, ook als dat betekent dat het misschien eindigt?”

Wat vind jij dat Lisette moet doen? Reageer hieronder, op onze Facebook-pagina of via Instagram! De reacties worden dan volgende week gepubliceerd.

Vorige week in Het Dilemma

Vorige week gaven Metro-lezers advies over het dilemma van Anniek (34) die worstelt met de vraag of ze haar toekomstige koopwoning deelt met haar man, of toch alles op eigen naam zet.

Suzanne begrijpt het gevoel van Anniek. „Maar ik heb teveel narigheid gezien als het gaat om scheiden en financiën. Erg loyaal natuurlijk om het huis op beide namen te zetten. Maar het is niet liefdeloos of respectloos als je zakelijk blijft over dit onderwerp. Misschien kan een notaris met je meedenken over een creatieve oplossing. Je partner kan zich wellicht in de loop der jaren inkopen. Zodat het huis steeds een beetje meer gezamenlijk eigendom wordt. Er zijn zoveel mogelijkheden tegenwoordig.”

Alie biedt een andere oplossing. Ze gooit op dat Anniek het huis op haar eigen naam kan zetten, maar het via een testament op de langstlevende kan zetten. „Zolang jullie niet gaan scheiden maakt het geen fluit op op wiens naam het staat. Alleen qua gevoel. Gaan jullie wel scheiden, dan is het van jou. Als jij eerder komt te overlijden is het van hem.”

Richard verkeerde in een soortgelijke situatie. „Vroeger met mijn ex-vrouw samen iets gekocht. Dat is fout gegaan: scheiding, gedwongen verkoop. Met mazzel heb ik iets leuks terug kunnen kopen. Mijn nieuwe relatie woont bij mij. We willen verbouwen, maar wat we in gedachten hebben lukt niet met een salaris. Wel met twee. Maar dan heeft ze ook direct recht op de helft. Nu kies ik ervoor voorlopig niet te verbouwen en het bedrag gewoon zelf te sparen. Je weet gewoon niet wat de toekomst brengt. Ik zou het dus op eigen naam zetten.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Meer dilemma’s van lezers lezen? De vraagstukken waren in de afgelopen maanden favoriet:

• Rachels schoonvader wil opeens op haar kinderen passen, maar ze vertrouwt hem niet. Hij heeft namelijk een niet al te best verleden.
• Verliefd zijn is vaak heerlijk, maar Jasmijn worstelt er nogal mee. Haar oog viel namelijk op een veel oudere man.
• Wat te doen als je collega thuis zit met een burn-out, maar je hem of haar tegenkomt in de kroeg? Het overkwam Sterre.
• Nadia’s zoon is vrienden met een jongen die lief en beleefd is, maar erg mager is en soms ’s nachts spontaan komt ‘logeren’. Zou hij thuis verwaarloosd worden?

Reacties