Michelle van der Molen Reizen 29 mei 2025, 07:58

Leestijd: 8 minuten

Esther ‘bestaat officieel niet’, maar reist al 30 jaar de wereld over

Esther Jacobs (54) reist de hele wereld over en heeft geen vaste verblijfplaats. Sterker nog: ze is de enige Nederlander die officieel ‘niet bestaat’.

Maar hoe doet ze dit dan met de belasting? En met haar verzekeringen?

Het dilemma van Esther: geld of tijd

Esther stond ooit voor een dilemma. „Ga ik doorstuderen en werken; dan heb ik geld, maar geen tijd. Kies ik voor tijd, dan heb ik geen geld. Ik besloot na mijn studie bedrijfskunde om voor het laatste te gaan: tijd. Geld komt wel. En terwijl mijn leeftijdsgenoten om mij heen vaste banen, mooie kleren en auto’s kregen, beleefde ik de meest waanzinnige avonturen over de hele wereld. En zo heb ik zonder het te weten in mijn begin twintiger jaren een keuze gemaakt, waardoor ik mezelf extreem goed heb leren kennen en precies weet waar ik wel en waar ik niet goed in ben.”

Esther reist nu – zo’n dertig jaar later – nog steeds de wereld over en is locatie-onafhankelijk ondernemer. „Ik was als kind al anders. Op de lagere school werden clubjes gevormd. Kinderen die niet bij het clubje hoorden, werden gepest. Ik besloot dat ik er helemaal niet bij wílde horen en maakte daar ook geen punt van. Ik leefde in een soort fantasiewereld en was helemaal niet bezig met wat mensen van elkaar wilden. Achteraf gezien is deze eigenschap mij erg van pas gekomen.”

Onzekere omstandigheden

De combinatie van reizen en werken op afstand begon al als student. „Mijn vader woonde in de Caraïben, waar ik een tijdje ben gaan wonen en aan mijn eerste projecten werkte. Had ik 300 gulden verdiend, dan dacht ik: mooi, ik kan weer een maand naar Zuid-Amerika.”

Ze vervolgt: „Een retourticket koop ik nooit. Ik heb ongeveer acht plekken ter wereld waar ik mij thuis voel. Daar heb ik vrienden gemaakt, woont (soms) familie en ken ik de leukste plekjes. Zo reis ik onder andere heen en weer tussen Puglia, Mallorca, Amsterdam, Curaçao, Miami en Kaapstad. Mijn manier van leven is fundamenteel anders en kun je niet vergelijken met dat van de meeste mensen die zich digital nomad noemen. Ja, zij reizen ook naar verschillende plekken, maar pakken op een gegeven moment het Nederlandse leven weer op. Mijn comfortzone is leven onder onzekere omstandigheden. Ik moet constant geprikkeld worden en word ongelukkig van een gestructureerde omgeving. Een nieuwe plek betekent: wat kunnen we hier oplossen, wie kom ik tegen, wat maak ik mee en wat kan ik bijdragen?”

Fraudeteam op spoor van Esther

Op het gemeentehuis van Amstelveen, waar Esther oorspronkelijk woonde, werd ze destijds geridderd door de koningin voor haar stichting Coins for Care (2003). Daarmee zamelde ze 16 miljoen euro in voor 120 goede doelen, rondom de invoering van de euro. Maar wanneer ze tien jaar later op datzelfde gemeentehuis verschijnt om haar paspoort te verlengen, krijgt ze te horen dat ze niet langer in de gemeente woont. „Ik had mijn eigen koophuis, maar was volgens hen geen Nederlander meer. Ik wist niet wat er aan de hand was, mocht niet in hun computer kijken en kreeg de boodschap dat ik moest wachten op het fraudeteam.”

In Nederland geldt er een wet die bepaalt dat je minimaal vier maanden per jaar moet overnachten op hetzelfde adres, om hier te kunnen worden ingeschreven. Zodat je geen onterechte subsidies of uitkeringen ontvangt. „Maar het ging hier om mijn eigen koophuis. Ik had helemaal geen subsidies of uitkeringen. En ik kon toch gewoon aantonen dat ik al die maanden op reis was? Ik organiseerde retraites, vertrok regelmatig naar het buitenland als spreker. En nu werden er adrescontroleteams naar mijn eigen woning gestuurd. Het was te absurd voor woorden.”

Domino

Esther wordt uitgeschreven uit haar eigen koopwoning en ze kan het niet tegenhouden. „Er werden zelfs Kamervragen gesteld. De uitkomst? Dat deze wet niet is bedoeld voor mensen als ik, maar dat de gemeente hem technisch gezien wel correct heeft toegepast. Een paspoort kon ik niet meer aanvragen, mijn pensioen viel weg, ik had geen stemrecht meer, werd uitgeschreven bij de KVK en mijn ziektekostenverzekering werd gecanceld. Als dominosteentjes viel alles om. Al was er nog één organisatie voor wie ik wél Nederlander bleef. De Belastingdienst.”

Social security krijgt ze op dat moment niet meer, maar ze moet wél premies betalen. „In eerste instantie wilde ik terug in het systeem, terug naar de comfortzone. Maar toen dit echt niet lukte en ik mij nergens kon inschrijven, dacht ik: dan ga ik er ook helemaal uit. Ik verhuurde en verkocht later mijn huis en kwam per ongeluk terecht in de Real Estate. Opeens was ik nog meer op mezelf aangewezen dan ik al was en kon ik niemand meer de schuld geven wanneer er iets fout ging. Dit is tegelijkertijd mijn zekerheid geworden. Je mag mij overal ter wereld droppen, midden in de nacht, zonder vrienden, geld of telefoon: ik red me wel. Ik ben inmiddels de enige Nederlandse persoon die officieel nergens woont.”

Nieuwe wereld voor Esther

„Ik sta nergens ingeschreven, maar kan nog steeds werken en reizen. Ik eet, drink, en geef lezingen. Zoveel mensen zeggen: dat kan niet, je moet ergens ingeschreven staan. En ja, dat heeft zeker voordelen, maar het is niet dat de wereld voor mij eindigt. Het is een grens die ik heb ontdekt en overschreden waarachter nog een hele wereld schuilt.

Waar ik eerst terug wilde naar mijn comfortzone, leer ik nu stap voor stap wat wel en niet kan. Een bankrekening openen bijvoorbeeld, is heel moeilijk. Maar een bestaande rekening houden, niet. Ik heb twee rekeningen bij twee banken, want er is altijd wel één die mijn creditcard blokkeert. Ook heb ik een FinTech-rekening, waarbij je geen fysieke bank nodig hebt. Een ziektekostenverzekering is wel erg ingewikkeld: ik ben een tijdje verzekerd geweest bij IKEA Family in Mallorca, een wereldwijde ziektekostenverzekering. Nu zit ik bij een Duitse jachtverzekering en als dat niet meer gaat, verzin ik wel weer wat anders.”

Natuurlijk gaat het ook weleens mis. Op Curaçao kreeg ik een auto-ongeluk, terwijl ik precies tussen twee verzekeringen in zat. Uiteindelijk heb ik geen geld ontvangen, maar kon ik door een whiplash ook niet meer werken. Mijn hoofd deed het een tijdje niet, terwijl ik daar mijn geld mee verdien. Ik realiseerde mij toen goed hoe kwetsbaar ik ben.”

De Belastingdienst

Maar hoe zit het dan met de Belastingdienst, voor wie Esther nog wél bestaat? „Ik heb geen of nauwelijks inkomen. Ik heb een paar appartementen in Nederland waar ik belasting over betaal en vastgoed in Italië, waarvoor ik belasting betaal in Italië. Ik heb met de Belastingdienst gepraat en hen uitgelegd dat ik wel wil betalen, maar dan ook de rechten wil hebben. Ze hebben zich er lang tegen verzet, totdat ze vroegen: waar staat u nu ingeschreven? Op dat moment had ik een fiscaal nummer in Mallorca. Dat hebben ze als bewijs genomen, voor het feit dat ik niet in Nederland woon. Dus ik besta nu officieel niet meer.

Echt, ik heb van alles geprobeerd, om een normale oplossing te vinden, maar dat paste niet in het Nederlandse systeem. Er zijn meer mensen die hiermee worstelen. Die van hun pensioen willen genieten en de zee over willen zeilen, maar voor vier maanden terug moeten komen naar Nederland, voordat ze weer verder mogen op het water. Ik heb met de overheid gesproken, onderzoeken voor hen uitgevoerd, maar het rapport werd niet gepubliceerd. Het is veel politiek gedoe.”

Theatervoorstelling

Esther blijft ondanks alle uitdagingen de hele wereld over reizen en bevindt zich op het moment van het interview met Metro in Italië. Al keert ze deze zomer tóch terug naar Nederland, voor een nieuwe uitdaging: haar eigen theatervoorstelling. „Ik heb lang geleefd in de mannelijke energie: dingen doen waar je goed in bent, productief zijn, zoveel mogelijk bereiken. Ik heb twee auto-ongelukken gehad, en twee keer een burn-out gekregen. Ik kan wel blijven pushen, elke keer weer blijven doorzetten, maar iedere keer loop ik weer tegen diezelfde muur. Ik kwam erachter dat ook ik – ondanks al die mooie reizen – een balans nodig had. Meer yin én yang.”

Iets waar Esther niet goed in was

„Op een dag was ik in Argentinië, waar ik de tango wilde leren. Een dans waaraan je jezelf moet overgeven, ik ging voor het eerst in mijn leven iets doen waar ik niet goed in was. De dansleraar had mij meteen door: ‘Ik zie al wat voor type je bent. Ik ga jou geen pasjes leren, jij moet maar leren volgen.’ Voor het eerst voelde ik me onzeker, en had ik het gevoel dat ik wel door de grond kon zakken. En juist dat heeft mij veel gebracht.

Dat is een les die ik met mijn theatershow op 28 juni naar voren wil laten komen. De eerste helft gaat over doen: motivatie, no excuses, allerlei tips om niet op te geven en je dromen na te jagen. De tweede helft gaat over het zijn: worsteling om balans te vinden, mensen iets laten ervaren, voelen. Ik wil niet dat ik mensen alleen inspireer als ondernemer die de wereld over reist, de doorzetter, maar ook degene die je leert vertrouwen op je vrouwelijke kant. Ik heb nog veel te weinig verteld dat rust belangrijk is, ruimte om jezelf te kunnen zijn.”

Bizarre TikTok-trend ‘raw dogging’ overgewaaid naar ov: ‘Manier om me-time terug te winnen’

Op vakantie in Zweden? 5 must-visits op het ruige eiland Gotland

Reacties