Japke Janneke Opvoeding 27 aug 2022, 08:02

Leestijd: 5 minuten

‘Ook als je zwanger bent, mag je struggelen met onzekerheden en angst’

Columnist Japke Janneke Sybesma (31) is dol op hardlopen en wielrennen én is moeder van zoontje Len (9 maanden). Samen met haar vriend Kai woont ze in Haarlem. Voor onze collega’s van Famme schrijft Japke Janneke iedere twee weken een eerlijke column, die we ook hier plaatsen. Een column over alles waar ze tegenaan loopt in het moederschap.

„Daar gaan we dan! Mijn eerste column. Als je de introductie van mij gemist heb, raad ik je aan dit interview even te lezen. Anders nog even in het kort: ik ben Japke, 31 jaar en sinds zeven maanden moeder van zoontje Len. Samen met m’n vriend Kai woon ik in het centrum van Haarlem.

Licht en donker

Toen ik werd gevraagd als columnist, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Over het kersverse moederschap valt immers veel te vertellen. Op mijn eigen Instagram-account deel ik, naast mijn sportieve en persoonlijke leven, nu ook het één en ander over het moeder zijn. Alleen de grote vraag is hierin steeds: wat laat ik zien? Met ruim honderdduizend volgers is dat sowieso een essentiële vraag, want hoge bomen vangen nou eenmaal veel wind.

Toch denk ik dat het voor iedere ouder een belangrijke vraag is. Want wat deel je wel als ouder en wat niet? Laat je het mooie plaatje zien? Of vertel je vooral hoe zwaar het is? Laten we eerlijk zijn: het ouderschap is net als het leven. Het heeft pieken en dalen, er is licht en donker en het is mooi en liefdevol en soms heel verdrietig, onzeker en vol met angst. Het voelt soms licht, maar soms ook heel zwaar.

Wat vertellen we elkaar? Wat laten we elkaar zien?

Toen ik zwanger was, kreeg ik vaak van vriendinnen met kinderen te horen: ‘Geniet er nog maar even van!’ of ‘Nu kan het nog!’ Ik vond dat altijd zo’n gekke uitspraak. Alsof je niet kunt genieten met kinderen? Alsof dingen niet meer mogelijk zijn met zo’n kleine erbij? Natuurlijk realiseerde ik me dat er heel veel zou veranderen, maar we hadden toch bewust gekozen voor een kindje? We konden eigenlijk niet wachten!

Nu ik zelf ouder ben, snap ik de uitspraak natuurlijk wel. Want het klopt: even spontaan samen uiteten, een weekendje weg of naar de bios zit er (vaak) niet in. Toch zou ik het niet op die manier richting zwangere vrouwen en aanstaande ouders communiceren. Geniet zeker van de tijd die je (nog) hebt met z’n tweeën, maar ook met een kindje erbij zijn er talloze mogelijkheden om hiervan te genieten. Je moet alleen een shift maken in je mindset en kijken naar alles wat nog wel kan.

Mentaal zwaar

Ook tijdens de zwangerschap viel het me op wat er wel en niet gedeeld wordt. Ik had zelf, mede door de verhalen die verteld worden, een heel romantisch beeld gecreëerd van zwanger zijn. Trots rondlopen met een groeiende buik, die welbekende zwangerschapsglow, alles eten zonder schuldgevoel, schaamteloos shoppen en samen met je geliefde fantaseren over de kleine. En ja; op sommige dagen voelde het als een grote roze wolk. Maar er waren ook genoeg dagen bij dat ik last had van huilbuien, onzeker was over mijn veranderende lichaam en twijfelde of ik wel een goede moeder zou worden. Ik vond zwanger zijn hierdoor over het algemeen vooral mentaal zwaar.

Mijn onzekerheid over m’n groeiende lichaam deelde ik openlijk online. Er kwamen veel reacties. Veel vrouwen herkenden zich hierin en voelden zich veel vaker lelijk en dik dan sexy zwanger. Ze vonden het heel prettig dat ik me hierover uitsprak en voelden zich niet langer alleen met dit gevoel. Aan de andere kant kreeg ik ook een aantal keer te horen: ‘Wees blij dat je zwanger bent en geniet er nou gewoon van!’ Hier sprak ik veel over met mijn omgeving. Ik was namelijk mega dankbaar voor dat kindje in mijn buik en genoot ook zeker. Het is immers niet vanzelfsprekend. Gevoelens kunnen echter naast elkaar bestaan. Ook als je zwanger bent, mag je struggelen met onzekerheden en angst. Het hoort bij het leven. Licht en donker, toch?

Postpartum psychose

Net als die zwangerschap is het ouderschap voor iedereen zo anders. Wij hebben (tot nu toe) een ontzettend blij, goed doorslapend en makkelijk mannetje. Toch is voor mij het ouderschap ook niet altijd makkelijk. Zoals ik in het interview op Famme al deelde, begon mijn kraamtijd met een postpartum psychose. Nog steeds ben ik bezig met de verwerking hiervan, mentaal én fysiek.

Als je een kijkje neemt op mijn Instagram-account, ziet het er (ondanks dat) allemaal rooskleurig uit. Leuke, vrolijke plaatjes. Veel foto’s en stories van onze blije Len. En gelukkig voelt het heel vaak ook zo. Tegelijkertijd probeer ik, door bijvoorbeeld mijn postpartum psychose te delen, heel realistisch en open te zijn. Het is soms lastig een balans te vinden. Dan kom je weer bij die ene vraag: wat laten we elkaar zien? Wat vertellen we elkaar? Niet alleen online, maar ook als vriendinnen, familie, buren of op het schoolplein. Vertel je hoe gezellig die verjaardag afgelopen weekend was? Of heb je het ook over de driftbui van je peuter, een baby die onrustig was of je gebroken nachten?

Het is zo mooi dat we meerdere kanten van de zwangerschap en het ouderschap laten zien aan elkaar. Niet alleen het mooie, maar ook de minder mooie dingen. Gewoon zoals het is. Net als het leven: licht en donker.”

Jennifers dochter heeft een zeer zeldzame ziekte: ‘Ze is de enige in Nederland die dit heeft’