Maud Nachtboek van Maud 31 mei 2021, 20:00

Leestijd: 4 minuten

#201 ‘Ik merk dat ik de vriendschap laat verslonzen’

Maud heeft problemen met Cherry, haar nieuwe collega. Die heeft een artikel van haar foutief aangepast: Maud weet het zeker. Volgens haar goede collega Kimberly moet ze het laten gaan, maar Maud vindt het heel lastig. Dan blijkt dat Cherry ook nog naar haar hoofdredactrice is gegaan om te klikken over het ‘akkefietje’. Maud neemt de schuld op zich en laat het voor nu. Ze helpt haar moeder verhuizen naar Breda en duikt met haar gloednieuwe stiefbroertjes en haar broer het terras op na de verhuizing. Dan hoort ze een mannenstem: „Maud! Wat doe jij nou hier?”

Het is Levi!. „Wat doe jij nou in Breda?”, roep ik verschrikt uit. Als ik hem zie, besef ik dat ik Rochella al een flinke tijd niet gesproken heb. En merk dat ik de vriendschap eigenlijk laat verslonzen. Dit kan écht niet. Ik moet nodig weer eens langs! Levi vertelt dat hij een vriend in Breda heeft en juist onderweg naar huis is. „Wil je de groetjes doen aan Rochella? Ik bel haar van de week!”, roep ik en met een rood hoofd markeer ik in mijn agenda dat ik haar écht moet bellen. Soms heb ik het zo druk dat ik niet begrijp hoe ik überhaupt vrienden kan hebben. Ik vergeet gewoon om leuke dingen te doen!

Maud krijgt complimenten

Als ik na het weekend weer een dag naar kantoor moet om te werken, spring ik bijna een gat in de lucht als ik hoor dat Cherry de hele week niet aanwezig is. Ze blijkt op een perstrip te zijn; nu we eindelijk weer op vakantie mogen, kreeg ze de mogelijkheid een nieuw hotel op Ibiza te testen. Stiekem ben ik jaloers, maar ik begrijp ook dat ze mij daar natuurlijk niet naartoe sturen: ik ben net een paar weken aan het werk. Met Kimberly heb ik de grootste lol en ik schrijf die week drie berichten die viraal gaan. Van de hoofdredactrice krijg ik via de mail zelfs een compliment op woensdag, dat ik zo ontzettend lekker bezig ben. Mijn week kan niet meer stuk.

Als ik die avond thuis kom, merk ik dat Tommy een stuk minder goed in zijn vel zit. Hij kijkt chagrijnig voor zich uit en zit in joggingsbroek op de bank. „Wat is er loos?”, vraag ik bezorgd, terwijl ik naast hem kom zitten. „Ach, weer gezeik over Noa”, mompelt hij, terwijl hij wegkijkt, een stuk krant verfrommelt en het naar de prullenbak gooit. „Tuurlijk, ernaast!”, roept hij gefrustreerd uit als de prop naast de prullenbak belandt. Dan barst hij in tranen uit. Ik schrik me kapot.

„Lieverd, zo’n reactie is toch nergens voor nodig? Ik schrik me kapot. Waarom ben je zo overstuur?” Tommy begint nog heftiger te snikken. Als hij na een paar minuten een beetje bedaart, komt met horten en stoten het verhaal eruit. De moeder van Noa gaat verhuizen: ze heeft een baan in België gekregen. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Ergens probeer ik een beetje positief te blijven, maar het betekent feitelijk dat Tommy Noa bijna niet meer gaat zien. „België is niet het einde van de wereld hè?”, probeer ik nog. Maar het wekt alleen maar meer woede op bij Tommy. „Laat me gewoon even met rust Maud. Je snapt er geen zak van. Jij vindt het allemaal wel best zeker?!”, roept hij boos en zonder iets te zeggen beent hij de kamer in.

Een appje

Als het vrijdag is, is Tommy nog steeds niet bekoeld. Hij heeft weinig tegen me gezegd en eerlijk gezegd heb ik ook weinig tijd gehad om hem heel erg op te zoeken – laat staan op te kikkeren – want op werk is het megadruk nu Cherry met vakantie is. Ik heb gisteren tussen al het reizen door een half uur met Rochella gebeld en we hebben afgesproken om na werk wat te gaan drinken. Als ik mijn laptop dichtklap en op mijn telefoon kijk, zie ik een appje van Tommy. Gelukkig, hij is weer wat kalmer denk ik, terwijl ik mijn spullen in mijn tas doe en afscheid neem. Terwijl ik in de lift van het gebouw sta, open ik het appje. Dan schiet alle kleur uit mijn gezicht. Tommy is duidelijk weer vrolijk, maar van wat er op mijn scherm staat word ik allesbehalve vrolijk. „Maud, goed nieuws! Ik heb heel lang gepraat met mijn ex en ook haar lijkt dit de beste optie: Noa komt bij ons wonen!”

#200 ‘Ze speelt een vies spelletje met je, let maar op’