Maud Nachtboek van Maud 4 dec 2018, 13:04

Leestijd: 5 minuten

#71 Ze heeft een bloedlip en tranen in haar ogen

Als Maud bij Jelle op bezoek gaat verandert haar ‘romantische avond’ uit in één klap in een bloederig avondje als blijkt dat ze is doorgelekt. Gelukkig is ze inventief, en koopt ze precies dezelfde broek als het exemplaar dat ze al had bij een winkel in de wijk waar Jelle woont. Het mocht niet baten: hoe erg Maud ook laat merken dat ze best wel graag een wilde nacht wil beleven met Jelle, blijft het bij gezellig kletsen en een dikke knuffel. Als Maud de avond met Jessie bespreekt, ziet ze opeens een bekende op straat: Sam. En hij kust met een meisje!

Ik moet even slikken. Ik weet dat het uit is en dat ik geen recht van spreken heb. Ik weet zelf ook dondersgoed dat ik net van een date af kom met iemand die niet Sam is. Sterker nog: met iemand die Sam dolgraag achter het behang had willen plakken als hij de kans had gehad. Maar toch voelt het rot om ‘mijn’ Sam zo met een ander meisje te zien.

“Maud? Maud?!” hoor ik opeens aan de andere kant van de lijn. Ik was helemaal vergeten dat ik niet als een lonely girl door de stad aan het wandelen was, maar tien seconden geleden nog een telefoongesprek met mijn beste vriendin had. En overigens nog altijd mijn oortjes in heb, inclusief die beste vriendin nog altijd aan de andere kant van de lijn.“Sorry Jes. Eh… Ik zie Sam met een ander meisje”, piep ik. Ik voel me opeens heel klein en voor ik het weet stromen de tranen over mijn wangen. “Oh, shit. Kom anders even een kopje thee drinken”, zegt Jessie zonder enige vorm van uitleg te vragen.

Even later werk ik een sloot thee weg bij Jessie op de bank en ik moet zeggen dat er even over praten toch altijd de beste techniek is om iets zo snel mogelijk een plekje te geven. “Ik gun hem eigenlijk gewoon al het geluk van de wereld”, snotter ik tegen Jessie, “Maar wat ik er moeilijk aan vind is dat hij mij écht heel blij maakte maar het gewoon niet genoeg leek. Jelle, Sam, Levi, Fredje… het is denk ik een beetje te veel van het goede geweest de laatste tijd. Maar van al die mannen was Sam absoluut de liefste. Ik vind het pijnlijk dat ik het toch niet voel en een ander meisje wél. En dat het met haar dan misschien wel gewoon lukt. Omdat zij het wel helemaal voelt.”

Jessie snapt wat ik zeg, maar wijst me er ook op dat er over een tijdje wellicht een goede vriendschap in zit. En dat ik op dit moment toch ook vooral lekker bezig moet gaan met uitzoeken wat ik met Jelle wil. Over haar eigen relatie rept ze met geen woord en ik durf er – nadat ze vreemd is gegaan – eigenlijk ook niet zoveel over te zeggen. We hebben toch eventjes stilzwijgend mot gehad door alles wat er gebeurd was. Het laatste wat ik op dit moment kan gebruiken is mijn beste vriendin ook niet bij mij in de buurt hebben.

Mijn telefoon gaat. Als ik hem pak zie ik een berichtje van Jelle. ‘Ik vond het supergezellig. Heb je morgen iets te doen? Anders heb ik wellicht iets leuks ;)’ stuurt hij mij. In mijn hart springen vijftien kaboutertjes jubelend in het rond. YES! Hij appt me uit zichzelf en ook nog eens dezelfde avond. Dit is een gouden teken!

Ik laat het berichtje aan Jessie lezen en stuur in overleg met haar terug: ‘Morgen niets. Moet ik iets speciaals aan?’

Misschien is Jelle inderdaad een beetje geschrokken van de vorige keer dat hij me zoende en gaat het morgen wél gebeuren. Het hele zoenverhaal van Sam verdwijnt direct naar de achtergrond. ‘Een galajurk’, appt Jelle me terug. “EEN GALAJURK?!” roept Jessie uit en ik hoor de nieuwsgierigheid in haar stem. Mijn nieuwsgierigheid is ook direct gewekt. Dat moet wel een hele bijzondere date worden…

Gelukkig heb ik in het kader van de studentenvereniging waar ik bij zat nog een paar galajurken in de kast hangen uit voorzorg voor de gala’s en lustrumfeesten en al het andere feestelijke dat er op mijn pad zou komen. Ik moet grinniken als ik die nacht een donkerblauw exemplaar uit mijn kast trek die ik aan wilde op een van de eerste gala’s. Mijn leven had er wellicht wel heel anders uit gezien als ik nog bij de vereniging had gezeten. Maar spijt heb ik niet: sinds ik in Amsterdam woon is er dan wel veel gebeurd, ik voel me óók een stuk gelukkiger in deze stad.

Ik grabbel in mijn bak vol schoenen naar de hakken die ik onder de jurk aan wil doen als de deurbel gaat. Huh? Wie staat er zo laat nou nog voor de deur? Ik durf eigenlijk niet open te doen en check door de gordijnen of het een bekende is die mij zo laat lastig komt vallen. Dat is het: ik herken Rochella, ook al is het donker. Wat doet zij nou zo laat bij mij?

Als ik de deur opentrek schrik ik. Het is inderdaad Rochella die voor me staat. Maar waar ze er normaal altijd tiptop in orde uit ziet, zie ik nu totale paniek. En tot mijn grote schrik heeft ze een bloedlip en staan de tranen in haar ogen. “Maud, mag ik alsjeblieft even binnenkomen?”