Robyn van Gorsel Lifestyle 4 jun 2025, 19:29

Leestijd: 3 minuten

Het Dilemma: ‘Neem ik afscheid van de man die nooit een vader voor me was?’

Zit jij met een prangende kwestie en wil je graag de mening van een ander horen? Metro deelt iedere week het dilemma van een lezer. Deze week Richard (59), die na veertig jaar radiostilte hoort dat zijn vader is overleden en twijfelt of hij naar de begrafenis moet.

„Ik was net achttien toen ik mijn vader voor het laatst sprak. Waarom we toen gebroken hebben, hou ik liever voor mezelf, dat hoofdstuk is gesloten. Wat ik wel kan zeggen: het was geen fijn afscheid, en sindsdien heb ik er nooit naar verlangd hem weer te zien of te spreken. 

Via een oude kennis van hem vernam ik dat hij is overleden, en dat de begrafenis volgende week plaatsvindt.

Ik weet niet goed wat ik met dit nieuws moet. Mijn eerste reactie was: laat maar. Hij was ooit mijn vader, maar daarna compleet afwezig. Geen telefoontjes, geen kaartjes, geen pogingen tot contact. En ik heb daar ook geen behoefte aan gehad. Ik heb mijn leven opgebouwd zonder hem. Sterker nog, ik ben trots op waar ik nu sta, ondanks die moeilijke jeugd.

Toch knaagt het

En toch… zit het me niet lekker. Ik dacht altijd dat ik hem nooit meer zou zien, en dat was prima. Maar nu ik weet dat er geen enkele mogelijkheid meer is – geen kans meer om ooit alsnog iets recht te zetten of iets te zeggen – voel ik twijfel. Niet omdat ik spijt heb, of behoefte aan verzoening, maar misschien omdat ik tóch iets moet afsluiten. Want ook al was hij geen vader voor mij, hij blijft wel de man door wie ik hier ben.

Ik heb ook geen contact meer met mijn moeder, al heb ik haar door de jaren heen misschien nog een keer of drie gesproken. Is het niet raar als ik dan ineens op die begrafenis opduik? Misschien zit zij en de rest van die familie er wel helemaal niet op te wachten. Maar ik weet ook dat dit mijn laatste kans is om iets van dit hoofdstuk bewust af te sluiten.

Ga ik toch?

De vraag is: waarom zou ik daarheen gaan? Voor wie? Voor hem? Voor mezelf? Is het laf om niet te gaan? Of dapper om toch te verschijnen na al die jaren? Wat zouden andere mensen doen als ze na decennia stilte ineens horen dat een ouder is overleden, met wie ze niets meer hadden? Ik weet het niet. Mijn vrouw heeft gezegd me te steunen in wat ik ook kies en met me mee te gaan, als ik kies om te gaan, maar ook zij weet niet wat het beste is.”

Wat vind jij hiervan? Reageer hieronder, op onze Facebook-pagina of via Instagram!

Vorige week

Vorige week gaven Metro-lezers advies over het dilemma van Deze week Rosha (31), die zich eindelijk gesetteld voelt in Utrecht, maar nu toch weer wordt aangetrokken door het onbekende.

Rob snapt het probleem niet. „Kom op nou, wat is nou drie maanden? Je hebt een goed cv, en mocht je werkgever je na die drie maanden niet opnieuw aannemen, dan heb je als 31-jarige met een goed cv genoeg andere mogelijkheden.”

Maarten zegt ook: gaan. „Als dit is zoals het voelt op dit moment: sla de vleugels uit en wellicht vlieg je snel weer terug, maar niet geschoten is altijd mis.” 

Eigenlik is iedereen het wel met elkaar eens, Rosha moet gewoon die reis maken. Sandy zegt: „Volg je hart en je dromen! Je leeft maar een keer en het leven kan zo voorbij zijn. Ik ben ook al vele jaren doodongelukkig geweest door de ratrace, het regenklimaat en het huisje-boompje-beestje-leven wat je in Nederland verplicht moet leiden/lijden. Als je je eigen weg kiest, word je volop uitgekotst in Nederland. Het liefst zou ik vetrekken naar de zon en gelukkig worden! Ondanks alle haat, afkeuring en afgunst die je dan op je afgevuurd krijgt. Zorg dat je je leven niet zo vergooit zoals ik dat heb gedaan en nog doe, puur om mensen te pleasen.” 

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Meer dilemma’s van lezers lezen? De vraagstukken waren in de afgelopen maanden favoriet:

• Anniek heeft het geluk dat ze, dankzij sparen en beleggen, een huis kan kopen. Maar ze twijfelt of ze het huis volledig op haar naam zal zetten, of het deelt met haar man.
• Lisa is al lang vrienden met een meid uit haar studententijd, maar er veranderen veel dingen en de twee groeien uit elkaar. Moet ze blijven helpen of de vriendschap beëindigen?
• Wat te doen als je het totaal niet eens bent met je schoonouders? Noor zit in die situatie en ontwijkt ze zoveel ze kan. Maar op een gegeven moment is dat niet meer houdbaar…
• Veel mensen kijken uit naar hun pensioen en bij Marianne is dat niet anders. Ze wil eindelijk genieten van haar vrije tijd, maar haar man blijft doorwerken. Kan ze van hem verwachten dat hij ook stopt?

Reacties