Mirthe Diemel Lifestyle 23 mei 2025, 19:22

Leestijd: 2 minuten

Opgebiecht: ‘Ik gooi overgebleven eten stiekem weg’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: May (33) gooit stiekem eten weg, zonder dat haar man dat weet.

„Het begint altijd met goede bedoelingen. Een half zakje rucola, een restje tomatensaus, een halve avocado in plastic gewikkeld: ik leg het keurig terug in de koelkast. Dat gebruik ik morgen wel, denk ik dan. Maar meestal weet ik op dat moment ook al: dat gaat niet gebeuren.

Stiekem de prullenbak in

Mijn man gelooft daarentegen heilig in restjes. ‘O, dat kunnen we nog ergens in verwerken!’, zegt hij dan enthousiast. ‘Of we eten het morgen gewoon opnieuw.’ Ik knik. Lach vriendelijk. En zodra hij uit het zicht is, gaat het restje stiekem de prullenbak in.

Niet omdat ik lui ben. Niet omdat ik het me niet aantrek. Maar omdat ik graag overzicht heb. Ik plan onze weekmaaltijden strak: maandag pasta, dinsdag curry, woensdag soep, enzovoorts. Alles sluit precies op elkaar aan. Maar dan blijft er ineens een halve paprika over. Of ik gebruik één eetlepel crème fraîche uit een bakje van 200 ml, dat binnen twee dagen op moet. Dat past niet in m’n planning. En eerlijk: ik wíl het ook niet.

Spontaan omelet

Mijn man is het type dat juist blij wordt van kliekjes. Hij gooit alles in een omelet, of verzint er spontaan iets bij. Ik heb dat niet, ik wil gewoon maken wat ik bedacht had. Geen improvisatie, geen koelkastbingo. Stick to the plan.

En dan die verpakkingen. Wil ik één wortel, moet ik een hele zak kopen. Die dan weer op moet. Of ik koop een zak sla voor één portie, en voor ik het weet is het helemaal nat geworden, daar onderin die groentelade. Dus ja, ik gooi eten weg. Meer dan ik wil toegeven. En daar lieg ik over. ‘Was niet meer goed’,  zeg ik dan. Of: ‘Zat in de lunch.’ Soms zelfs: ‘Heb jij dat niet opgegeten?’

Opgebiecht: schaamte

En elke keer voel ik me daar ellendig over. Echt. Ik schaam me dood als ik weer iets in de vuilnisbak laat verdwijnen. Ik weet heus wel wat voedselverspilling betekent voor het milieu. Ik zie al die nieuwsberichten ook. En toch blijf ik het doen. Met schuldgevoel, dat wel. Maar ik raak ook in de knoop als ik alles moet bewaren. Ik kan niet álles gebruiken. Ik heb die ruimte gewoon niet in mijn schema, en dus ook niet in mijn hoofd.

Dus ik hou het stil. Tot nu dan. Maar denk maar niet dat ik er iets over zeg tegen mijn man. Ik zou niet durven: hij staat nu vast iets te verzinnen met het restje bloemkool van gisteravond.”

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Meer lezen over de geheimen van lezers? Deze situaties waren in de afgelopen maanden favoriet:

• Thirza moet veel ballen in de lucht houden en vindt het lastig te ontspannen. Hoe ze dat wel doet? Ze drinkt elke avond, steevast, twee glazen wijn.
• Niks vervelender dan geluidsoverlast van je buren in combinatie met een buurman die er niks aan wil doen. Ferdinand is het zat en schrijft, uit wraak, neppe negatieve recensies over het bedrijf van zijn buurman.
• Thuiswerken is steeds normaler aan het worden, zeker als het om parttime thuiswerken gaat. Maar of het nou de bedoeling is dat je huishoudelijke klusjes doet tijdens werktijd? Jantine maakt zich daar flink schuldig aan.
• Iedereen neemt weleens iets mee uit een hotel. Denk aan een zeepje of misschien een theezakje. Leanne gaat hier wel erg ver in: zij neemt zowat alles dat los en vast zit, mee.

Opgebiecht: ‘Ik schrijf stiekem negatieve reviews over het bedrijf van mijn buurman’

Opgebiecht: ‘Ik blijf in mijn relatie uit angst om alleen te zijn’

Reacties