Mirthe Diemel
Mirthe Diemel Lifestyle 2 mei 2025
Leestijd: 3 minuten

Opgebiecht: ‘Mijn vrienden denken dat ik vegetariër ben, maar ik eet stiekem vlees’

Iedereen heeft weleens een geheim, een leugentje om bestwil, iets wat ze liever niet hardop zeggen. In Metro’s rubriek Opgebiecht durft een Metro-lezer dat toch te doen. Deze week: Sari (32) zegt tegen haar vrienden dat ze vegetariër is, maar eet stiekem vlees.

„Toegegeven, vlees eten ís ook niet meer van deze tijd. Al is het in de samenleving nog geen taboe en zijn er zat restaurants die uitblinken in hun vleesmenu met spareribs, gedroogd vlees of malse biefstuk. Het water loopt me ook al in de mond als ik eraan denk… Ook zalig: een écht goede hamburger. Op een broodje, blaadje sla en schijfje tomaat erbij, niks meer aan doen.

Ik at altijd al vlees

Als kind aten we al vlees thuis, mijn ouders zijn echte carnivoren. Bij een enkel zonnestraaltje stak mijn vader de barbecue aan – hij was al fan láng voor het het hele Green Egg-gebeuren. Maar goed, het milieu is er minder gebaat bij; vlees eten is gewoon niet duurzaam. En er zijn inmiddels ook echt talloze vleesvervangers waar je uit kunt kiezen. Best lekker, maar eerlijk: er gaat niets boven een onvervalst stukje vlees.

Klimaatverandering

Daar denkt mijn vriendengroep anders over, want echt iedereen is vegetariër. Ik leerde ze kennen in mijn studententijd en ze zijn echt geweldig, maar ook heel erg betrokken als het over wereldzaken gaat als klimaatverandering. Groene energie, alles op de fiets of met de trein, vliegen is uit den boze… En ze eten dus geen vlees.

Leugen

In het begin nam ik nog weleens een plakje ham op mijn boterham of een plakje worst. Als ik kookte, maakte ik veel vegetarisch, maar ik kreeg ook commentaar als dat niet zo was. Toen besloot ik dat ik het makkelijker vond om te zeggen dat ik ook vegetariër was geworden. Begrijp me niet verkeerd, want ik wil niet liegen en ik snap hun idealen echt. Ik laat de auto ook staan als ik de fiets kan nemen, rijd elektrisch en ga eigenlijk nooit meer vliegen. En ik eet heus niet álle dagen vlees, maar ik kan er nog steeds wel erg van genieten.

Genieten van vlees in stilte

Dus doe ik dat nu in stilte als ik een avond alleen ben, en zéker niet in bijzijn van mijn vrienden. Of als ik naar mijn ouders ga, mijn vader heeft inmiddels wel een Green Egg. Het hoeft overigens niet eens een perfect gegaarde biefstuk te zijn, een runder- of slavink volstaat ook.

Snel wegduiken

Maar no way dat ik dat ga opbiechten aan mijn vrienden. Ze zouden het niet begrijpen en ik ben ook bang dat ze me erom zouden veroordelen. Laatst was ik met een collega uiteten. We zaten we bij het raam en toen liep ineens een van die vriendinnen langs. Ik wist niet hoe snel ik achter de menukaart moest duiken. Gelukkig heeft ze me niet gezien.

Geen ruzie waard

Het voelt stiekem, ja. Al vind ik ook weer niet dat ik een megagroot geheim met me meedraag. En ik doe er ook niet direct iemand kwaad mee. Eerlijk is het misschien niet, maar het is me het gezeur niet waard, of een ruzie, of een meningsverschil. Dus blijf ik zwijgen en geniet ik af en toe van mijn stukje vlees.

Vanwege privacy in combinatie met gevoelige onderwerpen zijn de namen gefingeerd. De echte namen zijn bekend bij de redactie.

Meer lezen over de geheimen van lezers? Deze situaties waren in de afgelopen maanden favoriet:

    Ook jouw verhaal delen? Meld je aan!

    De gegevens die je invult zijn alleen zichtbaar voor de redactie van Metro en zullen nooit worden gedeeld en/of ergens anders voor worden gebruikt.

    Opgebiecht: ‘Toen ik mijn blind date zag, bedacht ik een smoesje om weer weg te gaan’

    Opgebiecht: ‘Ik heb de kleding die mijn vriend me cadeau gaf, stiekem verkocht op Vinted’

    Foutje gezien? Mail ons. Wij zijn je dankbaar.

    Het beste van Metro in je inbox 🌐

    Meld je aan voor onze nieuwsbrief en ontvang tot drie keer per week een selectie van onze mooiste verhalen.

    Reacties