Een politiek potje tijdrekken

Wilmer Makkinga 13 sep 2017

Beste Sybrand,

Nog een tikkeltje brak van de voetbalkantine keek ik zondagochtend naar Buitenhof. Er was discussie over uitspraken van je. Als CDA-stemmende atheïst, wilde ik hier natuurlijk wel meer van weten. Een van je uitspraken is dat de boze Nederlander tegenwoordig een gewone Nederlander is. Waar ze bij Buitenhof ingaan op jouw woorden, wil ik het graag even hebben over de strekking van het verhaal. Want ben je niet gewoon een politiek potje aan het tijdrekken?

Formeren blijkt lastig te zijn en dat is ook heel logisch. In de campagnetijd is het nauwelijks gegaan over visie. Er werd alleen maar gesmeten met persoonlijke aanvallen en oneliners die het volk angstig en boos moeten maken. Alleen maar korte termijnpolitiek. “Als je niet op ons stemt, dan gebeurt er iets ergs.” Dat is voor het krijgen van stemmen misschien lucratief, maar weinig inspirerend. Een inspirerend verhaal heeft uiteindelijk de lange adem, terwijl van een probleem wordt verwacht dat je die op termijn oplost. Als je daar dan niet uitkomt tijdens het formeren, is dat verdomd lastig. Tijdrekken dus. Hoe? Met een sigaar uit eigen doos natuurlijk.

Je noemt de boze Nederlander een gewone Nederlander. Dat is makkelijk praten als je ze zelf boos maakt. Het is ook niet eerlijk tegenover de gewone Nederlander en de Nederlander die het echt slecht heeft. Een boze Nederlander is geen gewone Nederlander, maar gewoon Nederlander die boos is en vaak niet beseft wat hij heeft. Je mag toch verdomme je handjes dichtknijpen als je Nederlander bent?

Laten we wel wezen, boos zijn is makkelijk. Door het beeld te wekken dat je het zelf slecht hebt, verdwijnt ook een soort van morele verplichting om mensen te helpen die het echt slecht hebben. Op die manier krijg je een samenleving vol individuen. Voor zover je dan nog van een samenleving kan spreken. Een land vol met van die natte scheten. Volk dat wanneer het onraad ruikt, ook meteen nattigheid voelt. Totaal niet inspirerend en toekomstbestendig.

Ik heb ooit geleerd van een voetbaltrainer dat de wil om te winnen groter moet zijn dan de angst om te verliezen. Dat lukt alleen als je met z’n allen aan hetzelfde werkt. En als je teammaatje erdoorheen zit, zet jij een stapje extra als je nog wat energie over hebt. Je laat hem niet in de steek. Oh, en tijdrekken is voor natte scheten! Getuigt van weinig zelfvertrouwen. Dat doe je hooguit in de kantine, bijvoorbeeld als je partner belt met een boze kop. Maar dat vind jij vast heel gewoontjes.